Ρόδος, Μασσαλία. Ένα αληθινό παραμύθι

Του Χ. Βουτυράκη h_vout@yahoo.gr Με αφορμή την διεθνή έκθεση τουρισμού που πραγματοποιήθηκε πριν από μερικές μέρες στην Μασσαλία της Γαλλίας και πήρε μέρος η Ρόδος, αξίζει να θυμηθούμε πώς οι Έλληνες οι καταφρονεμένοι σήμερα, εκπολίτισαν τους Ευρωπαίους. Αυτή η ιστορία, μοιάζει με ένα ωραίο παραμύθι, μόνο που είναι αληθινή. Αντίθετα παραμύθι είναι, το ότι «κυρίως» οι Ρωμαίοι εκπολίτισαν την Ευρώπη με τις κατακτήσεις τους και όχι οι Έλληνες με την ειρηνική μετανάστευσή τους. Μετά μάλιστα και την επίδραση που είχε η Ελληνική Γραμματεία στους Ευρωπαίους κατά τον μεσαίωνα και την αναγέννηση, το «κυρίως» ανήκει στους Έλληνες. Λοιπόν, όπως αρχίζουν τα παραμύθια, κόκκινη κλωστή δεμένη, στην ανέμη τυλιγμένη, δώς της κλότσο να γυρίσει, παραμύθι ν’ αρχινήσει. Μια φορά κι’ έναν καιρό, πριν δυόμιση χιλιάδες χρόνια, στην Ιωνία, στα απέναντι Τουρκικά σήμερα παράλια, ζούσαν χιλιάδες Έλληνες οι Ίωνες. Ανάμεσα σ’ αυτούς, κάποιοι ζούσαν στην πόλη Φώκαια, που ήταν λίγο βορειότερα από την Σμύρνη. Δυστυχώς όμως όλες οι Ελληνικές πόλεις ήταν σκλαβωμένες στους Πέρσες. Το ίδιο συνέβαινε και με την Φώκαια. Κάποια μέρα, οι πλούσιοι έμποροι της πόλης που είχαν πολλά καράβια, επειδή δεν άντεχαν την σκλαβιά των Περσών, πήρανε τα αγαθά τους και πολλούς συμπολίτες τους και ταξίδεψαν στη μακρινή ακτή της τότε Γαλατίας, σημερινής Γαλλίας. Εκεί ίδρυσαν μια καινούργια πόλη που την ονόμασαν Μασσαλία. Εκτός όμως από τα αγαθά τους πήρανε μαζί τους, γεωργούς, τεχνίτες θεατρίνους, φιλοσόφους, γιατρούς, φαρμακοποιούς, ναυπηγούς, καραβομαραγκούς, και ναυτικούς. Εκείνη την εποχή οι καλύτεροι κατασκευαστές καραβιών ήταν οι Ροδίτες που δούλευαν για λογαριασμό των εμπόρων της Φώκαιας και τους ακολούθησαν στην Μασσαλία. Στην καινούρια πόλη όμως χρειάζονταν και στρατός να την προστατεύει από τις Βαρβαρικές φυλές που έκαναν επιδρομές από τις κοντινές ʼλπεις, γιατί από τότε είχαν οι βάρβαροι ευρωπαίοι το χούι να σκλαβώνουν και να αρπάζουν. Οι καλύτεροι πολεμιστές εκείνη την εποχή ήταν οι Ετεόκρητες, κάτοικοι της ανατολικής Κρήτης. Φέρανε λοιπόν από εκεί στρατιώτες και τους εγκαταστήσανε ανάμεσα στις ʼλπεις και την Μασσαλία. Από τους Ροδίτες, όσοι ήταν ναυπηγοί και μαστόροι καραβομαραγκοί, εγκαταστάθηκαν σε μια πόλη που την ονόμασαν Τελίνη (επειδή την συντηρούσαν οι Μασσαλιώτες με τα τέλη δηλαδή τους φόρους), την σημερινή Τουλώνα, όπου κατασκεύαζαν τα ωραιότερα πλοία του κόσμου. Όσοι Ροδίτες ήταν ναυτικοί επάνδρωναν τα πλοία και αρκετοί άλλοι γίνονταν βαρκάρηδες, και κάνανε εμπόριο με τους ντόπιους, πλέοντας στους διάφορους ποταμούς της χώρας. Διασχίζανε λοιπόν οι ροδίτες τους ποταμούς Ροδανό και φτάνανε μέχρι την Γαλατική πόλη Λούγδουνο, σημερινή Λυών, και τον σημερινό Σηκουάνα μέχρι το νησάκι( το Cite΄) που ήτανε και είναι στη μέση του ποταμού, στην καρδιά της θέσης που βρίσκεται σήμερα το Παρίσι. Από το νησάκι αυτό είχανε κάνει οι Ροδίτες γέφυρες, προς τις δύο όχθες του ποταμού, για να ανταλλάσσουν τα προϊόντα της Μασσαλίας με ντόπια προϊόντα, που έφερναν οι Γαλάτες. Επειδή όμως οι όχθες (παρειές) του ποταμού είχαν περίπου ίση απόσταση (ίσον) από το νησάκι, οι ροδίτες τους ντόπιους τους ονόμαζαν Παρ-ίσιους. Απ’ αυτούς η πόλη που έγινε, ονομάστηκε Παρίσι και ακόμη και σήμερα λέμε, «Πάμε εις Παρισίους» Το όνομα επομένως του Παρισιού, της πόλης του φωτός, το δώσανε οι Ροδίτες. Τον Ροδανό ποταμό, επίσης τον ονόμασαν έτσι οι Ροδίτες, για να θυμούνται την πατρίδα τους, αλλά και γιατί του δάνειζαν τα νερά τους άλλοι οκτώ ή εννέα ποταμοί (Ροές δάνειες). Η πολιτιστική προσφορά λοιπόν, των Ροδιτών στους Γαλάτες είναι ανεκτίμητη. Να δούμε τώρα τι κάμανε και οι Κρητικοί. Όπως είπαμε προηγούμενα, οι πολεμιστές Κρητικοί εγκατασταθήκανε στους πρόποδες των ʼλπεων και εμπόδιζαν τους βάρβαρους Ευρωπαίους να καταστρέφουν τις περιουσίες των πλούσιων, καλομαθημένων Μασσαλιωτών. Αυτούς τους πολεμιστές τους ονόμαζαν Αλλόβρογχες επειδή η φωνή τους έβγαινε βαθειά από το λαρύγγι τους και οπωσδήποτε είχαν διαφορετική ομιλία από τους υπόλοιπους Έλληνες. Εκεί έφτιαξαν μια πόλη, που την ονόμασαν Βιέννα (Vienna) για να θυμούνται την πόλη της ανατολικής Κρήτης από όπου έφυγαν, την σημερινή (Βιάννο). Φυσικά δεν έχει καμιά σχέση η Βιέννα της Γαλλίας με την Βιέννη της Αυστρίας. Η Βιέννα, είναι στην αριστερή όχθη του ποταμού Ροδανού και ήταν η πρωτεύουσα των Κρητικών, που ήταν χωρισμένοι σε στρατιωτικά σώματα ανάλογα με το όπλο που χρησιμοποιούσαν. Έτσι ήταν, κατά τον Στράβωνα, οι Ουοκόντιοι με όπλο το κοντάρι, οι Τρικόροι με όπλο την σφεντόνα, οι (Ε)ικόνιοι, με όπλο το τόξο, που οι Ρωμαίοι τους ονόμαζαν και Centrones επειδή εύρισκαν σχεδόν πάντα κέντρο με το τόξο τους και οι Μέδυλλοι δηλαδή ανιχνευτές. Αργότερα πολλοί απ’ αυτούς έγιναν γεωργοί και μεταδώσανε πολλές γνώσεις και δεξιότητες στους βάρβαρους Ευρωπαίους. Μεγάλη προσφορά στον εκπολιτισμό της Ευρώπης προσφέρανε και άλλες ομάδες Ελλήνων, όπως των Ιώνων με το όνoμα Καουάροι, που κατοίκησαν στην πόλη Αυένιο (Avinion). Των Ιώνων γεωργών, στην περιοχή του ποταμού Όροβι (Orb, γαλλικά) από το ρόβι που καλλιεργούσαν. Των Ιώνων Τεκτοσαγών στην περιοχή της πόλης Τουλούζης (Toulouse), που,έφτιαχναν χοντρά μάλλινα υφάσματα. Των Φιλοσόφων και γραμματικών από διάφορες Ελληνικές πόλεις που τους καλούσαν στην Μασσαλία να διδάξουν τις επιστήμες τους στο πανεπιστήμιο της Μασσαλίας. Τους Γιατρούς και Φαρμακοποιούς που σκορπίσανε στο εσωτερικό της Γαλλίας και ήταν όλοι Έλληνες όπως μας μαρτυρά ο Έλληνας Στράβων αλλά και ο Ρωμαίος Πλίνιος. Και ζούσαν αυτοί τότε καλά, κι’ εμείς…. όπως ξέρετε.