Ο παράγοντας άνθρωπος

Αφού έχει ανοίξει ο διάλογος για την λειτουργία των καταστημάτων τις Κυριακές καλό θα ήταν να γνωρίζουν μερικά πράγματα οι σοφοί που σχεδιάζουν και νομοθετούν

Γράφει ο
Θάνος Ζέλκας

Σε μια τουριστική περιοχή όπως η δικιά μας, το να είναι ανοιχτά τα μαγαζιά τις Κυριακές κατά τη διάρκεια της τουριστικής περιόδου θεωρείται άκρως φυσιολογικό. Όπως επίσης θεωρείται απόλυτα φυσιολογικό το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης να είναι κλειστό τις Κυριακές. Διότι ένας επισκέπτης αυτού του ευλογημένου τόπου επισκέπτεται αυτό το μέρος πρώτα για να ψωνίσει και μετά για να δει τα αξιοθέατα.

Δεν υπάρχει όμως λόγος δυσαρέσκειας καθότι είμαστε η ναυαρχίδα του τουρισμού, ο πυλώνας της βαριάς βιομηχανίας της χώρας, ο στηλοβάτης της οικονομίας. Γι' αυτό και τυγχάνουμε τέτοιας αναγνώρισης και τέτοιας επιβράβευσης από την κεντρική εξουσία. Άλλωστε το επεσήμαναν και οι τοπικοί φορείς του κυβερνώντος κόμματος σε σχετική τους επιστολή προς την ακριβοθώρητη Υπουργό Τουρισμού.

Το μοντέλο αυτό λοιπόν της συνεχόμενης και αδιάλειπτης λειτουργίας των καταστημάτων της περιοχής μας, εφόσον είναι επικερδές, φαίνεται να υιοθετεί η κυβέρνηση και να θεσμοθετεί την Κυριακή ως εργάσιμη μέρα, μόνο βέβαια για την ελεύθερη αγορά. Διότι εκεί δεν φοβάται τα συνδικάτα και τους εργατοπατέρες. Τις στρεβλώσεις του δημοσίου δεν μπορεί να τις διορθώσει. Θέλει να διορθώσει πρώτα την αγορά.

Αφού λοιπόν έχει ανοίξει τέτοιος διάλογος καλό θα ήταν να γνωρίζουν μερικά πράγματα οι σοφοί που σχεδιάζουν και θεσμοθετούν. Καταρχήν το γεγονός ότι όλες οι ημέρες της εβδομάδας είναι εργάσιμες στον ιδιωτικό τομέα καταργεί αυτόματα το πενθήμερο. Διότι αυτό το κράτος πολλάκις μας έχει αποδείξει ότι δεν διαθέτει τους ελεγκτικούς μηχανισμούς για να ελέγχει την τήρηση των νόμων, καθώς αν τους διέθετε δεν θα είμαστε σήμερα εδώ.

Από τη στιγμή που καταργείται το πενθήμερο δημιουργούνται άλλα προβλήματα κοινωνικής φύσεως. Διαλύεται ο κοινωνικός ιστός μιας και οι οικογένειες δεν έχουν κοινό τόπο συνεύρεσης έστω και γύρω από ένα κυριακάτικο τραπέζι. Δημιουργούνται αυξημένες ανάγκες επίβλεψης ανηλίκων, κάτι που επίσης πολλάκις μας έχει αποδείξει το κράτος μας ότι δεν διαθέτει τους παιδικούς σταθμούς που θα σηκώσουν αυτό το βάρος. Ασχέτως αν αντί να δημιουργεί νέους, προσπαθεί να κλείσει και τους ήδη υπάρχοντες.

Κατά δεύτερον το ότι τα μαγαζιά είναι ανοιχτά όλες τις ημέρες δεν σημαίνει απαραίτητα ότι ανεβαίνει ο τζίρος τους. Αν σώνει και καλά θέλουμε την Κυριακή ανοιχτά τα μαγαζιά ας θεσμοθετήσουμε ως αργία της αγοράς τη Δευτέρα ώστε να μπορούν και οι ιδιωτικοί υπάλληλοι να ρυθμίσουν τις εκκρεμμότητές τους με τις δημόσιες υπηρεσίες και με τις τράπεζες που εξυπηρετούν το κοινό μόνο τις εργάσιμες ημέρες και ώρες.

Κατά τρίτον υπάρχει κάτι που ονομάζεται Internet και μέσα σ' αυτό υπάρχουν ηλεκτρονικά καταστήματα, που μέσα σ' αυτά υπάρχουν προϊόντα φωτογραφημένα τα οποία μπορεί κάποιος να αγοράσει και από το σπίτι του. Γεγονός είναι ότι όλο και περισσότεροι Έλληνες το κάνουν ήδη. Αν ήθελε για παράδειγμα να τονώσει την αγορά η κυβέρνηση θα μπορούσε να ενθαρρύνει τις επιχειρήσεις να δημιουργήσουν ηλεκτρονικά καταστήματα.

Βλέπετε λύσεις υπάρχουν για όλα τα προβλήματα, αλλά για έναν περίεργο τρόπο όσοι μας κυβερνούν διαλέγουν πάντα τις πιο άκυρες. Και δεν γνωρίζω αν αυτό οφείλεται σε προσωπική τους ανεπάρκεια ή σε αδυναμία να διαλέξουν συνεργάτες ή ακόμα και στο γεγονός ότι δεν ενημερώνονται οι ίδιοι σωστά. Όπως και να έχει όμως οι λάθος λύσεις δημιουργούν μεγαλύτερα προβλήματα.

Είναι γεγονός ότι ο καταναλωτισμός έχει εδραιωθεί για τα καλά στη ζωή μας. Μήπως όμως υπηρετώντας όλες τις απαιτήσεις “αυτού του κακομαθημένου παιδιού”, υποθηκεύουμε το μέλλον του δικού μας παιδιού; Μήπως αντί να κάνουμε “σταθερά βήματα μπροστά”, κάνουμε αβέβαια βήματα προς τα πίσω; Μήπως χάρην όλης αυτής “της μαλθακότητας, της τρυφηλότητας και των σχεδιασμάτων”, έχουμε ξεχάσει κάπου τον παράγοντα άνθρωπο;