Θέλω, αλλά δεν μπορώ να ξεχάσω κ. Ερντογάν

Tου Γιώργου Υψηλάντη

ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ! Προσωπικά δεν μ’ αρέσει αυτό που εκπέμπει το σύνθημα. Πιστεύω ότι οι λαοί όπως κι οι μεμονωμένοι άνθρωποι, πρέπει να ξεχνούν και να συγχωρούν. Μόνο έτσι θα σταματήσει να διαιωνίζεται το μίσος, ο διχασμός, η επιθυμία για εκδίκηση, όλα αυτά δηλαδή που γεννούν τον πόλεμο, το έγκλημα, τον πόνο και την αδικία. Μόνο έτσι η ειρήνη θα γίνει το στάτους συμβίωσης της ανθρωπότητας.

Για να συμβεί όμως αυτό χρειάζονται δύο. Δεν φτάνει να ξεχνά ο αδικημένος μόνο και είναι δύσκολο να το κάνει πρώτος. Χρειάζεται πιο πολύ να μετανοιώνει, να ζητά συγνώμη, κυρίως όμως να επανορθώνει και μετά να ξεχνά, αυτός που αδίκησε.

Δεν ξέρω τί το ιδιαίτερο και σημαδιακό έχει η 20η Ιουλίου.
Είναι όμως εντυπωσιακό πως προχθές 20 Ιουλίου 2014, ο ισραηλινός στρατός ισοπέδωσε με τον πιο βάρβαρο τρόπο, με τανκς και μπουλντόζες τη λωρίδα της Γάζας, κομμάτι δηλαδή του Παλαιστινιακού κράτους. Σκοτώνει και κομματιάζει κυρίως γυναίκες και παιδιά και γεμίζει τις οθόνες όλου του κόσμου και τις ψυχές μας με φρίκη και δίκαιη αγανάχτηση.
Πιο εντυπωσιακό όμως είναι να βλέπω λάβρο και οργισμένο τον κ. Ερντογάν, να στηλιτεύει τους Ισραηλινούς για βαρβαρότητα και ναζιστικές συμπεριφορές.

Κι όμως σαράντα χρόνια πριν την ίδια μέρα, 20 Ιουλίου 1974, ο τουρκικός στρατός εισέβαλλε στην Κύπρο, σκορπίζοντας τον τρόμο και το θάνατο σ’ έναν μικρό, ανυπεράσπιστο και προδομένο λαό.
Πώς να σας πιστέψω και να εκτιμήσω τη στάση σας, κ. Ερντογάν;

Αν πραγματικά εννοείτε όσα καταγγέλλετε, οφείλετε να ζητήσετε συγνώμη από τον Κυπριακό λαό. Οφείλετε να αποσύρετε εδώ και τώρα τα στρατεύματα κατοχής από την Κυπριακή Δημοκρατία. Οφείλετε να σεβαστείτε το διεθνές δίκαιο και τα ψηφίσματα του ΟΗΕ!
Θέλω να ξεχάσω, αλλά δεν μ’ αφήνετε κ. Ερντογάν! Εσείς δεν θέλετε να ξεχάσετε… Λυπάμαι που δεν μπορώ, αλλά ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ ….