Γεώργιος Λασέρντα, ο Καστελλοριζιός πολιτικός που η μοίρα δεν του επέτρεψε να κυβερνήσει την Βραζιλία (Γ' μέρος)

Το τραγικό του τέλος -Λατρεύεται μέχρι σήμερα

Γράφει ο
Κώστας Τσαλαχούρης


Γ΄ (Τελευταίο)
Το κόμματα που υποστήριζαν τον Γεώργιο Λασέρντα, τον προόριζαν μια μέρα, να τον προωθήσουν για το μεγάλο αξίωμα του Προέδρου της Δημοκρατίας. Η μοίρα, όμως… είχε τακτή προθεσμία που θα έκοβε το νήμα της ζωής του.
Στις 16 Ιουνίου, λίγο πριν από τις πέντε το απόγευμα, έμπαινε στο μοιραίο αεροπλάνο, με το χαμόγελο στα χείλη, όπως πάντα, στη Φλοριανόπολη… για να γυρίσει στο φέρετρο. Στις έξι της ίδιας μέρας, το αεροπλάνο φάνηκε έξω από το αεροδρόμιο της Κουριτίμπας. Ζήτησε επειγόντως πίστα για να προσγειωθεί. Του απήντησαν να σταθεί στο ύψος 3-4 λεπτά, ως να απογειωθούν εκείνα πού ήσαν ήδη στο διάδρομο. Το μοιραίο αεροπλάνο έκανε μια στροφή και βρέθηκε 11 χιλιόμετρα μακριά από το αεροδρόμιο, συνεχώς χάνοντας ύψος. Κανείς δεν υποψιαζόταν τι τους ανέμενε, ως την τραγική στιγμή που ακούστηκε ένας τρομακτικός κρότος, και το αεροσκάφος έγινε συντρίμμια. Επέζησαν ελάχιστοι για να ιστορήσουν πώς, ένα μοιραίο δέντρο, βρέθηκε στην αναγκαστική προσγείωση του αεροπλάνου για να επέλθει η καταστροφή. Ο πιλότος είχε σβήσει τη μηχανή ή μόνη από βλάβη έσβησε, κι έτσι απεφεύχθη η ανάφλεξη της βενζίνης και το ολοκαύτωμα.

Τραγικές στιγμές
Ακολούθησαν τραγικές για την Κουριτίμπα, ώρες. Σε ένα Στρατιωτικό Νοσοκομείο, μετέφεραν υπό βροχή τους τραυματίες και νεκρούς. Κι αργά,, στις δύο μετά τα μεσάνυχτα, έφεραν και τη σορό του Γιώργου Λασέρδα. Στην τραγική αυτή στιγμή, βρέθηκαν κοντά του, για να τον κλάψουν και να τον στολίσουν με τα γιορτινά του για το μακρινό κι αιώνιο ταξίδι του, η οικογένειά του, οι συγγενείς του, ο θείος του υποπρόξενος της Ελλάδος Ιωάννης Ιωαννίδης, τα εξαδέλφια του Σάββας Ιωαννίδης, Θ. Αθερινός, Κ. Κομνηνός Γαβριήλ Κομνηνός και άλλοι.

Σε όλα τα συγγενικά σπίτια του Λασέρδα, ακούγονταν θρήνοι και οδυρμοί. Οι σπήκερ στους Ραδιοσταθμούς, με πνιγμένες από λυγμούς φωνές, έπλεκαν το εγκώμιο του υψηλού νεκρού.
Το ξημέρωμα της 17ης Ιουνίου βρήκε ολόκληρη την Κουριτίμπα ανάστατη. Στη μεγάλη αίθουσα των ανακτόρων του Κυβερνήτου Μούζες Λουμπιόν, πένθιμα στολισμένη υπήρχαν τέσσερα φέρετρα. Του Κυβερνήτου Γιώργου Λασέρδα, του Γερουσιαστού Νερέϋ Ράμος, του βουλευτού Λεομπέρτο Λεάλ και ενός ιερέως.
Διακόσιες χιλιάδες κόσμος πέρασε από την αίθουσα αυτή για τον τελευταίο, προς τους υψηλούς νεκρούς ασπασμό. Και το μεσημέρι, μέσα σε βαθιά συγκίνηση, έγινε η κηδεία μέχρι του αεροδρομίου των τριών πολιτικών.
Στις τρεις, περίπου, δύο αεροπλάνα, το ένα με κατεύθυνση το Ρίο και το άλλο τη Φλοριανόπολη και με το πένθιμο φορτίο τους, υψώθηκαν μέσα στους λυγμούς και τα κλάματα χιλιάδων ανθρώπων, και σε λίγο, χάθηκαν στο βάθος του ορίζοντα.
Τραγωδία

Στη Φλοριανόπολη, εξελίχθη η μεγάλη τραγωδία. Πενήντα χιλιάδες πρόσωπα, που χρησιμοποίησαν όλα τα μεταφορικά μέσα και τέλος με τα πόδια, είκοσι ένα χιλιόμετρα, περίμεναν στο αεροδρόμιο, τον αγαπημένο τους Γιώργο Λασέρδα. Ακολούθησαν σκηνές απερίγραπτης συγκινήσεως και εκδηλώσεων. Ο νεκρός του Κυβερνήτου της Πολιτείας Σάντα Καταρίνα, βρισκόταν ανάμεσα στο λαό που κυβερνούσε και τον λάτρευε και ελατρεύετο απ’ αυτόν.
Μεταφέρθηκε στο παλάτι και εξετέθη σε λαϊκό προσκύνημα και την άλλη μέρα, σε μια ατμόσφαιρα τόσον επιβλητική και καταθλιπτική, που μόνον στις αρχαίες ελληνικές τραγωδίες αισθάνεται κανείς, εκηδεύθη το αγαπημένο παιδί των Caterinence.
Όσον ο καιρός περνάει τόσον ο πόνος όλων μας μεγαλώνει.
Το απίστευτο παραμένει απίστευτο.
Κι, όμως, λείπει πλέον για πάντα από τη ζωή. Έφυγε ένας τίμιος άνθρωπος, που είχε μόνον καλοσύνη στην ψυχή και ευγένεια στους τρόπους.
Ο Θεός που τον στέρησε πρόωρα από εκείνους που τον αγαπούσαν ας του προσφέρει την πιο κοντινή του θέση… και ας στείλει παρηγοριά, το πιο σύντομο, στον αβάσταχτο πόνο συγγενών και φίλων».

Σκέψεις…
Σε ανύποπτο χρόνο, ο Λασέρντα, στο βιβλίο του «Democracia e Νaçãο-Democracy and Nation», περικλείει τις σκέψεις του, σε μερικές γραμμές, για τον τόπο που κυβερνούσε, την Σάντα Καταρίνα, και απ’ αυτό συμπεραίνει κανείς πώς τον έβλεπε και πώς έπρεπε να τον κυβερνήσει. Είχε τη δύναμη και το θάρρος να αποκαλεί την Σάντα Καταρίνα, το «Κράτος μου». Άλλες εποχές-ανήσυχες, μακρινές, πολυτάραχες-άλλα ήθη.
Ιδού το κείμενο:

«…Πολλοί βρήκαν στις ωραίες μας παραλίες και στη λαμπρότητα του ουρανού μας, πτυχές και θέματα, που θυμίζουν μεσημβρινή ευρωπαϊκή ακτή. Στην πραγματικότητα, ζούμε σε μια χώρα, όπου όχι μόνο το τοπίο αλλά και η συμπεριφορά του κόσμου, θυμίζουν τα χαρακτηριστικά της Παλαιάς Μεσογείου. Έτσι, ακριβώς, αντικρίζουμε μια γωνιά της φυσικής και ανθρώπινης γεωγραφίας, τη Σάντα Καταρίνα. Αν κοιτάξουμε στο εσωτερικό του κράτους, θα βρούμε σε αναπαραγωγή μια από τις πολλές κοιλάδες της Κεντρικής Ευρώπης, που περιβρέχεται από τον Ρήνο και τον Δούναβη. Για μια τέτοια μοναδική συγκυρία, στη μικρή Σάντα Καταρίνα, δύο ευρωπαϊκοί πολιτισμοί, που χωρίστηκαν από μεγάλα σύνορα, συνυπάρχουν, τόσο φιλικά: ο Μεσογειακός και ο Γερμανικός.

»Αυτή είναι η Βραζιλία: αναπαράγει και διευρύνει αυτό το φαινόμενο, όχι μόνο, αναμειγνύοντας τους πολιτισμούς, αλλά επίσης, προκαλώντας μια τέτοια συνάντηση, κάτω από τους τροπικούς, προωθώντας, επεξεργάζοντας το πρόσωπο ενός νέου ανθρώπινου γένους. Αυτός ο κόσμος, ήρθε από μέρη της Γηραιάς Ηπείρου, κατεστραμμένης από αδυσώπητες δυνάμεις της μοίρας, και εκεί, κάτω από τους τροπικούς, βρήκε, ανακάλυψε τα ιδανικά της αδελφοσύνης και της αγάπης…».
Νέος ακόμη, φοιτητής έδειξε το δρόμο που θα ακολουθήσει. Βρισκόμαστε στην καρδιά του Μεσοπολέμου και ο Γεώργιος Λακερδής ή Λασέρντα είναι φοιτητής της ιατρικής, και αρχηγός των «Πρασινοχιτώνων» φοιτητών που ακολουθούν το πρόγραμμα του φασισμού. Ταυτόχρονα εκδίδει την άκρως φασιστική εφημερίδα «Ρατσάο». Στις αρχές του 1936 ο νεαρός Γεώργιος υπέβαλε αίτηση στον πρόεδρο της Βραζιλίας αίτηση, εκ μέρους των Πρασινοχιτώνων φοιτητών, όπως η Κυβέρνηση καταβάλει την απαιτούμενη δαπάνη για την επίσκεψη στη φασιστική Ρώμη σαράντα καθηγητών του Πανεπιστημίου και ισάριθμων φοιτητών της ιατρικής, «τονίζων τα ηθικά και υλικά οφέλη, άτινα θα απεκόμιζον ούτοι, από την εις Ρώμην επίσκεψίν των». Ο πρόεδρος ενέκρινε την αίτησή του την αίτησή του, ανέβαλε, όμως, επί του παρόντος την πραγματοποίηση, και την παρέπεμψε προς ψήφιση στη Βουλή και τη γερουσία. Οι «πρασινοχίτωνες» φασίστες, συνεχίζει η σχετική ειδησεογραφία, σε περίπτωση απορρίψεως της αιτήσεως, θα αποταθούν στον πρωθυπουργό της Ιταλίας εξοχότατο Ντούτσε, εξαιτούμενοι από την ιταλική Κυβέρνηση τα έξοδα της μέχρι Ρώμης επισκέψεώς τους. Αυτό και μόνο φτάνει..

Στις 21 Απριλίου 1936-τι συμπτώσεις είναι αυτές-έλαβε χώραν στην Κουριτίμπα, μεγαλειώδης συγκέντωση προς τιμή και μνήμη του μάρτυρα της βραζιλιανής ανεξαρτησίας Τιτατέντες (Joaquim José da Silva Xavier 1746-1792). Τελευταίος μίλησε ο αρχηγός των «Πρασινοχιτώνων» Γεώργιος Λασέρντα ο οποίος με πολλή ευφράδεια και ρητορική δεινότητα εξύμνησε τον ήρωα της ανεξαρτησίας της Βραζιλίας και ανέλυσε τα της δράσεως και του όρκου του Σιμόν Χοσέ Αντόνιο δε λα Σαντίσιμα Τρινιδάδ Μπολίβαρ (1783-1830), επαινέσας την εθνικιστική κίνηση των Πρασινοχιτώνων, η οποία δίνει την εντύπωση ότι επαναλαμβάνονται τα συστήματα της αιωνίας Ρώμης…