Γλύξμπουργκ Νο1

Του Βασίλη Μαυράκη, Δρ. Οικονομολόγου

Για να θυμηθούν οι παλαιότεροι και να μάθουν οι νεότεροι. Για την ευπρέπεια του Δικαίου και για το Δίκαιο που με ενδιαφέρει. Γεννήθηκα το 1938 μέσα στον πόλεμο. Το 1942 έχασα τον πατέρα μου. Ηταν επιβάτης με το πλοίο “FIUME”, που πήγαινε στη Σύμη και το τορπίλισε το ελληνικό υποβρύχιο ΝΗΡΕΑΣ. Ποτέ δεν έμαθα την πραγματική αλήθεια. “Είμαι αυτόπτης μάρτυρας” για ό,τι συνέβηκε στη Ρόδο πολιτικά - κοινωνικά - οικονομικά - πολιτιστικά - περιβαλλοντολογικά από την απελευθέρωση και μετά, γιατί ήμουν “ενεργός πολίτης”.

Πριν το 1967 η πολιτική ζωή στη χώρα μας ήταν οξυμμένη και ταραχώδης. Υπήρξαν πολιτικοί καλοί, μέτριοι, κακοί πολιτικά διαφόρων ειδών. Εντοπίζω ένα θέμα και θέλω να το συγκρίνω με το τι συμβαίνει τώρα... Τότε κυριαρχούσε το “ΑΠΟΣΤΑΤΕΣ” (αποχώρηση βουλευτών από ένα κόμμα). Υπήρχε μια κυβέρνηση με ισχυρή πλειοψηφία και με τις πολιτικές διαμάχες άρχισαν να αποχωρούν από την κυβέρνηση και το πολιτικό κόμμα που ήταν στην εξουσία, πολλοί βουλευτές, με αποτέλεσμα να “πέσει” η κυβέρνηση.

Και άρχισαν πάλι τα “συνθήματα” ο Βασιλιάς Γλύξμπουργκ τους εξαγόρασε και πόσα πήρε ο καθένας; Τώρα; Που αποχωρούν βουλευτές, τώρα που κόμματα διαλύθηκαν εξαιτίας αποχωρήσεων. Τώρα που κόμματα είναι υπό διάλυση, εξαιτίας αποχωρήσεων, τώρα που βουλευτές “πάνε κι έρχονται”. Ποιός φταίει; Ο Γλύξμπουργκ; Ο βασιλιάς; Αυτός εξαγόρασε; Λένε ότι η σύζυγος του Προέδρου είναι Γερμανίδα. Λέει κανείς κάτι; Λένε ότι ο Πρόεδρος (πριν) δάνεισε χρήματα σε έναν πρώην πρωθυπουργό για να αγοράσει κάποια βίλα. Λέει κανείς τίποτα; Αυτή είναι η ευπρέπεια δικαίου; Και το Δίκαιο πρέπει να κυριαρχεί.