Η αρχαιολογική ανασκαφή στην Κάρπαθο αποκάλυψε κτίριο της Μινωικής περιόδου!

Εντυπωσιάζει με τον όγκο και τη στιβαρότητά του και προσδιορίζεται στην περίοδο 1900-1450 π.Χ.

Μνημειακών διαστάσεων κτίριο της Μινωικής Ανακτορικής Περιόδου (1900-1450 π.Χ., όταν η γειτονική και κομβικής σημασίας Κάρπαθος εκμινωίζεται) αποκαλύφθηκε με ανασκαφή εφέτος το Καλοκαίρι στο νησί από διεθνή ομάδα αρχαιολόγων (-Παν/μια Θράκης, ΗΠΑ, Καναδά, Ισπανίας, Τσεχίας) υπό τη διεύθυνση του καθ/τή Μανόλη Μελά, ο οποίος είχε ανακαλύψει τη θέση το 2006, στη διάρκεια συστηματικής επιφανειακής έρευνας του ΔΠΘ στην περιοχή.

Το μνημειακής κατασκευής κτίριο εντυπωσιάζει με τον όγκο και τη στιβαρότητά του. Μέχρι σήμερα είναι μοναδικό παράδειγμα τέτοιας επιβλητικής αρχιτεκτονικής στις παρυφές της Μινωικής επικράτειας.

Αποτελούσε το επίκεντρο μικρού οικισμού που έβλεπε προς τα ΝΑ, δέσποζε στο σε απόσταση αναπνοής σημαντικό "Μινωικό" λιμάνι της Κόκκινης Στεφανάς, και περιλάμβανε τρεις τουλάχιστον κατοικίες χτισμένες επάνω σε αντίστοιχες μικρές βραχώδεις ράχες - γλώσσες που καλύπτονταν πίσω από βραχοσκεπές και πλαισιώνονταν από εκτεταμένα καρπερά χωράφια, και με όπως φαίνεται με πρόσβαση σε άφθονο νερό. Το κτίριο έχει μήκος 15 μ. και φάρδος 7 μ. Το πάχος των τοίχων του είναι γύρω στο 1 μ.

Η τοιχοδομία είναι στιβαρή και περιλαμβάνει λίθους εξαιρετικά μεγάλων διαστάσεων, ορθογώνιου ή τριγωνικού σχήματος, με αδρή λάξευση. Οι είσοδοι του κτιρίου είναι από ΝΑ. Το κτιριακό συγκρότημα ήταν μοιρασμένο με μεσοτοιχίες σε 3 δωμάτια. Το κεντρικό δωμάτιο είναι διαστάσεων 6 Χ 6,5 μ. και στεγαζόταν με ξύλινο κεντρικό στύλο που η πέτρινη βάση του έχει αποκαλυφθεί.

Στο ύψος αυτής της βάσεως και σε εγκάρσια κατεύθυνση υπήρχε αναλημματικό "σκαλοπάτι" για την ευθυγράμμιση του δαπέδου επί του επικλινούς φυσικού βράχου στον πίσω χώρο του δωματίου. Στη βόρεια γωνία του οποίου υπήρχε εγκατάσταση αργαλειού, όπως δείχνει η συγκέντρωση πήλινων αγνιθών.

Το κεντρικό δωμάτιο μοιραζόταν το ΒΑ του τοίχο με μικρότερο δωμάτιο - βοηθητικό χώρο. Η στέγη του ήταν προφανώς χαμηλότερη και το μήκος του μικρότερο, όπως δείχνει η θέση του πίσω τοίχου (- ταυτόχρονα αναλημματικό στήριγμα), πίσω από τον οποίο, στον εναπομείναντα ορθογώνιο χώρο, βρέθηκε λάκκος με δωματόχωμα. ΝΑ του κεντρικού δωματίου και χωρισμένο με μεσοτοιχία, υπήρχε δεύτερο μεγάλο δωμάτιο, αλλά με μικρότερο φάρδος που έφτανε τα 4 μ.

Ο αρκετά μεγάλος οπίσθιος χώρος, περ. 5 Χ 4 μ., ήταν υπαίθριος και η αφθονία της κεραμικής (-ιδιαίτερα κωνικών κυπέλλων) που βρέθηκαν εκεί υποδηλώνει την ύπαρξη συναφούς εργαστηρίου ή αποθηκευτικού χώρου.

Το κτίριο φαίνεται να καταστράφηκε περί το 1500 π.Χ. από σεισμό, που δεν αποκλείεται να είχε συνάφεια με τη δράση του Εγκέλαδου που προκάλεσε τότε την έκρηξη του ηφαιστείου στη Σαντορίνη και είχε ως πιθανό επακόλουθο την καταστροφή του Μινωικού πολιτισμού, συμπεριλαμβανομένης και της Καρπάθου, όπου βραχοσκεπές έπεσαν πάνω στ κτίριο και συνέτριψαν τους τοίχους του, και όχι μόνο.

Πάντως η χρήση του κτιρίου δε σταμάτησε, όπως δείχνει το χτίσιμο ενός αυλόγυρου και ενός μαντρότοιχου πάνω στα θεμέλια του καταστραφέντος κτιρίου.