Νερά Καλλιθέας (2): Οι πρώτοι μήνες της δημιουργίας των Ιαματικών Πηγών

Νέρα Καλλιθέας. Μεσοπόλεμος. Οι πρώτοι μήνες της δημιουργίας των Ιαματικών Πηγών Καλλιθέας. Στο κλισέ δεν υπάρχει το κτίριο της μονοδίαιτας, της σταφυλοθεραπείας, ούτε οι σκεπαστές καφασωτές πέργκολες, σήμα κατατεθέν της περιοχής, ούτε και τα δρομάκια με τα εκπληκτικά χοχλάκια.

Ο «περαστικός» -έτσι υπογράφει- του Μεσοπολέμου, σημειώνει στο τεφτέρι του, «ότι τώρα το ήσυχο νεράκι δεν κελαρύζει πια ελεύθερο, ανάμεσα στις πέτρες και τους ευωδιαστούς θάμνους, αλλά σκλάβο αλύτρωτο της ανθρώπινης θέλησης, βογγά πονετικά μέσα στη σιδερένια φυλακή της, κι από ’κει αφού περάσει, ποιος ξέρει πόσες μηχανές και πόσα καζάνια, μπαίνει άφθονα στα μαλακά μας σπλάχνα για να καταλήξει …ω τι πεζότης για το κακόμοιρο, το ρομαντικό νεράκι!..

Μα πιστεύω πως δεν θα είναι και πολύ λυπημένο γι’ αυτό, γιατί απ’ τη μια μεριά κάνει τον προορισμό για τον οποίο κι εγεννήθηκε, κι απ’ την άλλη, γιατί γλυτώνει από μαρτύρια και πόνους, τόσες δυστυχισμένες υπάρξεις, γιατί τέλος έγινε αιτία ν’ ανθίσει γύρω του μια καινούργια κι όμορφη ζωή, και να υψωθεί πάνω στις αλυσίδες της σκλαβιάς του ένα τόσο μαγικό παλάτι που θα το ζούλευαν και τα πιο μεγάλα κέντρα της πολιτισμένης Δύσης…

Και ο «περαστικός» συνεχίζει… Το επαναλαμβάνουμε, η περιοχή των παιδικών μας χρόνων. Του Γιώργου, του Βασίλη, των Θεοδώρων, του Αντώνη που χάσαμε πρόσφατα, του Τοτού, του Ντίνου, του Γιάννη, του Μηνά και τόσων άλλων…

ΚΩΣΤΑΣ ΤΣΑΛΑΧΟΥΡΗΣ