Μια Γερμανίδα “μιλάει” για την Τήλο

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΖΩΗ ΣΤΟ ΝΗΣΙ, Ο ΚΑΜΒΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ ΤΗΣ ΖΙΜΠΙΛΕ ΜΕΝΤΕΡ

Στις τρεις το μεσημέρι αποφάσισε να πάει στη θάλασσα για μπάνιο. Συμμετείχε στο σβήσιμο μιας πυρκαγιάς. Εψαξε μια αγνοούμενη ομάδα προσφύγων. Την πέρασαν και την ίδια για πρόσφυγα. Πήγε βόλτα με ένα ταχύπλοο, παρακολούθησε ένα ελικόπτερο να σβήνει τη φωτιά και είχε πάει πια οκτώ η ώρα όταν άρχισε να τρώει με τοςυ φίλους της στο καφενείο.

Δεν ήταν ένα συνηθισμένο απόγευμα, αλλά η Ζιμπίλα Μέντερ ζει σε αυτήν την ένταση από το 2006 που αποφάσισε να μείνει για πάντ αστην Τήλο. “Ισχυροί λόγοι για ένα σκηνοθέτη που αναζητάει πάντα υλικό για τα φιλμ του” παραδέχεται η 37χρονη Γερμανίδα.

Πάνω στα 63 βραχώδη χλμ. του νησιού συνυπάρχουν αρμονικά 400 κάτοικοι διαφόρων εθνικοτήτων. Ενα λεωφορείο συνδέει τα λίγα χωριά και τις ζωές των κατοίκων αυτής της ανομοιογενούς κοινότητας. Η υπαίθρια μεσογειακή ζωή, που πάντα τη γοήτευε, έγινε ο καμβάς του ντοκιμαντέρ “Τhe Island Bus”.

Επαιρνε το λεωφορείο πολλές φορές την εβδομάδα γαι να κάνει τα ψώνια της, να πληρώσει τους λογαριασμούς της και να συναντήσει τους φίλους της. Και γινόταν μάρτυρας αστείων ή παράξενων περιστατικών. Μέσα στα 20 λεπτά της διαδρομής άκουγε από τα βάσανα μιας χήρας μέχρι τον κουρέα να απαγγέλλει στοίχους Σεφέρη και Ελύτη. Ολοι αυτοί μπήκαν στα πλάνα της, αλλά πρωταγωνιστής της έγινε ο 19χρονος Σαϊντ.

«Ενιωσα μια συγγένεια με τον Σαϊντ. Είμαστε ξένοι και οι δύο στον ίδιοτ όπο, έστω και αν οδηγηθήκαμε εκεί από τελείως διαφορετικές ανάγκες και συνθήκες» εξηγεί η σκηνοθέις.

Εκείνη επέλεξε την Τήλο να μείνει για πάντα. Ο Σαϊντ έφτασε το 2010 πάνω σε μια βάρκα, στοιβαγμένος με άλλους 100 παράνομους μετανάστες αναζητώντας μια καλύτερη ζωή από αυτή που ζούσε στην πατρίδα του το Αφγανιστάν. Είναι σχεδόν καθημερινότητα, ειδικά τα καλοκαίρια, αυτές οι εικόνες στην Τήλο και η Ζιμπίλε τις έχει συνηθίσει.

Οι περισσότεροι από όσους φτάνουν στο νησί, δεν θέλουν να μείνουν. Εκείνο που επιθυμούν είναι να φύγουν για την Ευρώπη. Ο Σαϊντ όμως επιδίωξε, όπως λέει η Μέντερ, το αντίθετο.

«Αρχισε να εγκληματίζεται στο νησί, μετά τις πρώτες βοήθειες και τη στοργή που του έδειξαν οι υπόλοιποι κάτοικοι του νησού. Βρήκε κατάλυμα, δουλειά και ενσωματώθηκε στην πολυεθνική κοινωνία της Τήλου».

Ο φακός της Μέντερ άρχισε αμέσως να καταγράφει την περιπέτεια της νέας ζωής του 14χρονου τότε Σαϊντ, ξεκινώντας από τις πρώτες ημέρες που πάτησε το πόδι του στο νησί. «Τότε που δεν γνώριζε ούτε μια λέξη ελληνική και είχε την αγωνία της επιβίωσης».

Εκτός απο;την ιστορία του Σαϊντ στο φιλμ της γερμανίδας ντοκιμαντερίστριας κινούνται σαν δορυφόροι άλλες δύο ιστορίες της Αλβανής Μάρθας και της Ουκρανής Σβέτα. «Ζουν και οι δύο με τις οικογένειες τους στο νησί, νιώθουν όμως, όπως όλοι μας, Τηλιακές και έχουν τη δική τους περιπέτεια να αφηγηθούν».

Της Ζωής Λιακα από ΤΑ ΝΕΑ