Η καμένη κεντρική αίθουσα του Δικαστηρίου

Βρέθηκα σήμερα στον ιερό χώρο των δικαστηρίων όπου οι πεφωτισμένοι δικαστές μας αποδίδουν δικαιοσύνη και προσπαθούν να συμβάλλουν στην εύρυθμη λειτουργία του δημοκρατικού μας πολιτεύματος κάτω από συνήθως αντίξοες δύσκολες συνθήκες οι οποίες όμως σήμερα πρέπει να ξεπεραστούν.

Ενθυμούμαι σαν νέο παιδί μαθητής της Μέσης Εμπορικής Σχολής Ρόδου την επιθυμία που με διακατείχε, σε ό,τι αφορά την παρακολούθηση της ακροαματικής διαδικασίας σε διάφορες δίκες, και πόσο πολύ ωφελήθηκα σαν μαθητής και άνθρωπος, πόσα διδάγματα εισέπραξα, αισθανόμουνα φόβο και δέος μέσα σε αυτή την συγκεκριμένη αίθουσα, ιδιαίτερα μοναδική, που η αρχιτεκτονική της συνάδει με το έργο, χώρο απονομής της δικαιοσύνης.

Εξεπλάγην λοιπόν όταν μέσω της ανοιχτής πόρτα διστακτικά προχώρησα στο εσωτερικό όπου ιδίοις όμμασι διεπίστωσα το μέγεθος και την ποιότητα της καταστροφής, η καμένη εικόνα, τα καμένα έδρανα, τα καμένα ηλεκτρονικά μηχανήματα, μια αίθουσα σκούρα και καπνισμένη που εκπέμπει λύπη για το κατά-ντημα των ανθρώπων που καμιά φορά κρύβουν αβυσαλλέο και άδικο μίσος σε καταξιωμένους θεσμούς όπως η δικαιοσύνη.

Το ερώτημα είναι τώρα, ποιος φταίει που η αίθουσα δεν αποκαθίσταται, ποιος και γιατί καθυστερεί την έναρξη και σύντομη αποπεράτωση των εργασιών πώς και γιατί μια τέτοια αίθουσα κεντρική του Πρωτοδικείου Ρόδου σε ένα υπέροχο αρχιτεκτονικό κτίσμα, παραμένει ακόμη κλειστή ένας χώρος ιδανικός κατ’ εξοχήν εκδίκασης υποθέσεων, επί ακροατηρίου, η αίθουσα ομφαλός του Δικαστικού Μεγάρου και ως πότε θα είναι έτσι και γιατί.

Αισθάνομαι μικρός και αδύναμος για να απευθυνθώ εγώ στο υπουργείο Δικαιοσύνης και στον αρμόδιο υπουργό ή και στη συνέχεια στο νέο Περιφερειάρχη, στο νέο Δήμαρχο του μεγάλου Δήμου Ροδίων και να τον παρακαλέσω να επιμεληθούν σήμερα τώρα της απαραίτητης αποκατάστασης των ζημιών με σεβασμό στον χώρο και να τον παραδώσουν στους υπεύθυνους Δικαστικούς λειτουργούς του Δικαστικού Μεγάρου Ρόδου, όπως ήτο και καλύτερη, προκειμένου να ανταποκριθεί στις ανάγκες των δικαστών.

Πάντως δικαιολογημένα ή αδικαιολόγητα η αίθουσα παραμένει καμένη, όπως την κατάντησε ο πυρομανής δράστης και κανείς δεν γνωρίζει, τουλάχιστον οι δικηγόροι, πότε θα αποκατασταθεί πότε θα λειτουργήσει, όπως δεν καταλαβαίνω και την διαφαινόμενη αδιαφορία του Δικηγορικού Συλλόγου, του οποίου όμως το ενδιαφέρον για ένα σύγχρονο, μεγάλο, λειτουργικό νέο δικαστικό μέγαρο, αναγνωρίζετε, δεν αμφισβητείτε.

Όλοι, λοιπόν, οι αρμόδιοι ας ενώσουν τις δυνάμεις τους, ας συνεργαστούν αρμονικά, και ας προσπαθήσουν να αποκαταστήσουν την κεντρική αίθουσα των δικαστηρίων στην προτέραν της κατάσταση, γιατί έτσι όπως είναι σήμερα προσβάλλει όλους μας, μας γεμίζει λύπη και απογοήτευση, είναι χώρος αναγκαίος και απαραίτητος που όλοι σεβόμαστε έστω και στην πολύ κακή κατάσταση που βρίσκεται σήμερα, αφού ο συγκεκριμένος χώρος, αίθουσα συνάδει απόλυτα για τον σκοπόν που έγινε, της

απόδοσης της Δικαιοσύνης, ενώπιον Θεού και ανθρώπων, και όχι όπως είναι τώρα, σήμερα με εκτός των άλλων πεταμένα ατάκτως ερημμένα χαρτοκιβώτια και άλλα υλικά των πρόσφατων περιφερειακών και δημοτικών εκλογών.

Γράφει ο Γεώργιος Β. Παπαγεωργίου