Στη μνήμη του Κώστα Γεωργάκη

(1948-1970) του Κερκυραίου φοιτητή που αυτοπυρπολήθηκε στις 19 Σεπτεμβρίου 1970 σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την δικτατορία στην Ελλάδα

Γράφει ο:
Δρ. Ναπολέων Θ. Βλάσσης
Υπ/γος Δ/τής Δημοτικού και Διοίκησης Κολλεγίου Ρόδου

«Δεν μπορώ να κάνω διαφορετικά παρά να σκέφτομαι και να ενεργώ σαν ελεύθερο άτομο»
Κώστας Γεωργάκης

«Σε μερικούς ανθρώπους
Έρχεται μια μέρα που πρέπει
το μεγάλο Ναι ή το μεγάλο το Όχι να πούνε.
Φανερώνεται αμέσως όποιος τό‘χει
έτοιμο μέσα του το Ναι,
και λέγοντάς το πέρα πηγαίνει
στην τιμή και στην πεποίθησί του».
Κ. Καβάφης

Ο Κώστας Γεωργάκης ήταν ο άνθρωπος που ήταν έτοιμος από καιρό να πει το μεγάλο Ναι στη Θυσία και το μεγάλο όχι στη Χούντα.

Πέρασαν 44 χρόνια από τη μεγάλη θυσία του Γεωργάκη και ως χρέος τιμής και μνήμης παραθέτουμε αυτά τα λόγια με την πεποίθηση ότι οι αξίες, τα ιδανικά και η θυσία δεν ξεφτίζουν όσα χρόνια και αν περάσουν.

Το 1970 ήμουν μαθητής στο ίδιο Γυμνάσιο στο οποίο φοίτησε ο Γεωργάκης και συζητήθηκε μετά από καιρό με άκρα μυστικότητα το γεγονός αυτό.

Γεννήθηκε στην Κέρκυρα στις 23 Αυγούστου 1948 και τελείωσε με το 2ο Γυμνάσιο-πρότυπο στην Κέρκυρα και ήταν μέλος της ΕΔΗΝ, της Νεολαίας της Ενώσεως Κέντρου. Ενώ σπούδαζε Γεωλογία στην Ιταλία τον Ιούλιο του 1970 αποκάλυψε ανώνυμα σε συνέντευξή του ότι η Χούντα των Αθηνών είχε διεισδύσει με ανθρώπους της και είχε διαβρώσει τις ελληνικές φοιτητικές οργανώσεις στην Ιταλία με στόχο την εύρεση των “Δημοκρατικών” φοιτητών.

Αμέσως έγινε γνωστή η ταυτότητά του και επειδή φοβόταν για την τύχη της οικογένειάς του στην Ελλάδα, αποφάσισε να κάνει μια εντυπωσιακή ενέργεια, που θα προκαλούσε την προσοχή της διεθνούς κοινής γνώμης για την κατάσταση στην Ελλάδα.

Ο Γεωργάκης το βράδυ της 18ης Σεπτεμβρίου 1970, έγραψε ένα γράμμα στον πατέρα του, στον οποίο έλεγε: «Ο γιος σου δεν είναι ήρωας, είναι ένας άνθρωπος σαν τους άλλους, ίσως μάλιστα να φοβάμαι και λίγο περισσότερο… Φίλα τη γη μας για μένα».

Αφού τελείωσε το γράμμα, βγήκε από το σπίτι και με το 500αράκι Φιατάκι του, που είχε κολλημένη μια φωτογραφία του Ανδρέα Παπανδρέου στο παρμπρίζ του, έφτασε στις 3 τα ξημερώματα στην Πλατεία Ματεότι της Γένοβας. Πήρε τρία μπουκάλια βενζίνη από το πορτ μπαγκάζ και κατευθύνθηκε προς τα σκαλιά του Παλάτσο Ντουκάλε, στο οποίο στεγάζονταν τότε τα δικαστήρια της πόλης.

Περιέλουσε με βενζίνη όλο του το σώμα, άναψε το σπίρτο.. και αυτοπυρπολήθηκε. Οι φλόγες τύλιξαν το νεανικό του σώμα και παρόλο που υπέφερε το φρικτό βασανιστήριο, ως μάρτυρας, είχε την ψυχική δύναμη και το κουράγιο να φωνάξει: « Το έκανα για χάρη της Ελλάδας, ζήτω η δημοκρατία, όλοι οι Ιταλοί ας αναφωνήσουν «Ζήτω η ελεύθερη Ελλάδα».

Αμέσως έτρεξαν κοντά του να τον σώσουν Ιταλοί εργάτες, οι οποίοι τον μετέφεραν στο Νοσοκομείο, όπου δέκα ώρες αργότερα άφησε την τελευταία του πνοή.

Στο σημείο της θυσίας υπάρχει σήμερα μια μαρμάρινη στήλη με την επιγραφή στα ιταλικά: «Η Ελλάδα θα τον θυμάται για πάντα». Αναμνηστική πλάκα στην πλατεία Ματτεότι της Γένοβας
Al Giovane Greco Constantino Georgakis che à sacrificato i suoi 22 anni per la Libertà e la Democrazia del suo paese. Tutti gli Uomini Liberi rabbrividiscono davanti al suo Eroico Gesto. La Grecia Libera lo ricorderà per sempre

Στον νεαρό Έλληνα Κωνσταντίνο Γεωργάκη που θυσίασε τα 22 χρόνια του για την Ελευθερία και τη Δημοκρατία της πατρίδας του. Όλοι οι ελεύθεροι άνθρωποι σκιρτούν μπροστά στην ηρωική του χειρονομία. Η Ελεύθερη Ελλάδα θα τον θυμάται για πάντα

Για ευνόητους λόγους η Χούντα αποσιώπησε το γεγονός κι επέτρεψε τη μεταφορά της σορού του Γεωργάκη στην Κέρκυρα, μετά από τέσσερις μήνες, φοβούμενη τη λαϊκή αντίδραση. Η πράξη του ήρωα φοιτητή Κώστα Γεωργάκη αφύπνισε τη διεθνή κοινή γνώμη για την κατάσταση στην Ελλάδα, που στέναζε κάτω από την μπότα των Συνταγματαρχών.

Ο τάφος του Κώστα Γεωργάκη βρίσκεται στο Α' Δημοτικό Νεκροταφείο της Κέρκυρας. Μια μικρή πλατεία της πόλης φέρει το όνομά του, ενώ έχει αναγερθεί ένα μνημείο προς τιμήν του.

Η αυτοθυσία του φοιτητή Κώστα Γεωργάκη είναι μοναδικό και ξεχωριστό γεγονός στην αντίσταση κατά της Χούντας, προάγγελος της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, μαζί με την απόπειρα εναντίον του Παπαδόπουλου από τον Αλέκο Παναγούλη και την εξέγερση του Πολυτεχνείου .

Ο μεγάλος μας ποιητής Νικηφόρος Βρεττάκος απαθανάτισε τη θυσία του με τους στίχους από το ποίημά του «Η Θέα του Κόσμου»:
«…ήσουν η φωτεινή περίληψη του δράματός μας…
στην ίδια λαμπάδα τη μία, τ' αναστάσιμο φως
κι ο επιτάφιος θρήνος μας...»

Το γράμμα αυτό και πάμπολλα άλλα στοιχεία περιέχονται στο βιβλίο του Κωνσταντίνου Γ. Παπούτση, «Το Μεγάλο Ναι. Υπόθεση Κώστα Γεωργάκη», εκδ. «Κωνσταντίνος»).