Νερά Καλλιθέας (10): Εκείνα τα χρόνια της αθωότητας παίζοντας σε παραδεισένια τοπία

Παιχνίδια για όλες τις εποχές

Νερά Καλιθέας. Φωτό στιγμιότυπη, ποιητική, καλλιτεχνική της δεκαετίας του 1950. Φωτισμός άφθονος, ίσος, φυσικός. Σκιά ευχάριστη, δροσερή, περαστική, αυτή στα σκαλοπάτια, πυκνή, γλυκιά, είδωλο. Δέντρα ψηλοφούντωτα, μεγαλόπρεπα, περιποιημένα.

Γενικό σύνολο αρμονικό, ενιαίο, σημαντικό, τέλειο. Έτσι το ζήσαμε αυτό το μέρος, μικρά παιδιά, όταν εν γνώσει και με τις ευλογίες των γονέων, αφού μας ετοίμαζαν τα καλαθάκια με τα πανίνα, τα κεφτεδάκια, τις ντομάτες, τα τυριά και τα φρούτα, πηγαίναμε για διήμερα και ορισμένες φορές, τριήμερα για μπάνιο, παιχνίδι, ξενοιασιά.

Βουτιές, αχινοί, πεταλίδες, κρυφτό στις κούσπες-ήταν τα χρόνια της αθωότητας, σε παραδεισένια τοπία. Επαναλαμβάνουμε τα ονόματα των φίλων της εποχής εκείνης· Θόδωρος, Βασίλης, Γιάννηδες, Ντίνος, Αντώνης, Γιώργος, Θόδωρος, που τόσο πρόωρα χάθηκε εκεί κάτω στην Αφρική, Μηνάς, Στέλιος και άλλοι που ο χρόνος-μισός και πλέον αιώνας τα πήρε μαζύ του κι έφυγε, αφήνοντας μόνο αναμνήσεις εξέχαστες, ζωηρές, τρυφερές.

Οι κούσπες ακριβώς απέναντι από τις εγκαταστάσεις και το Κέντρο, μένουν αλησμόνητες, όπως τα μακροβούτια και ο κρυφτός που παιζόταν μαζί με το κολύμπι. Μια μόνο σπηλιά έμεινε μέχρι σήμερα… για να θυμίζει εκείνα τα αξέχαστα χρόνια. Ναι, ήταν αξέχαστα τα αλλοτινά εκείνα χρόνια, γιατί εκεί, με το παιχνίδι, δημιουργούνταν η Ροδιτιά., το αύριο.

Ο δρόμος από τα νεκροταφεία μέχρι τα Νερά Καλιθέας, ήταν ο πιο αγαπημένος τόπος. Υπήρχαν συνδυασμοί παιχνιδιού για όλες τις εποχές. Κορακόνερο για βουτιές, με αρχηγό τον αλησμόνητο Αναστάση, ξιφομαχίες στα πολυβολεία που άφησαν οι εχθροί, το κτήμα Λουκατσίνι τόσα και τόσα…
Κ. ΤΣΑΛΑΧΟΥΡΗΣ