Στη μνήμη του Μανώλη Κυνηγάκη...

Από τους παλιούς του συμμαθητές

Αγαπημένε μας φίλε, συγχωριανέ, παλιέ συμμαθητή Μανώλη,

Κοντεύουν περίπου 40 μέρες από εκείνο το μοιραίο απόγευμα, και ακόμα δυσκολευόμαστε να πιστέψουμε ότι συνέβη στ’ αλήθεια. Το χαμόγελο σου πάντα πηγαίο και αληθινό χάθηκε σε μια στιγμή.

Στο 1θέσιο δημοτικό σχολείο Καλαθενών σε θυμόμαστε σαν ένα ξεχωριστό μαθητή. Η παιδαγωγική σου ικανότητα είχε μάλιστα διαφανεί από τότε, αφού ο δάσκαλος συχνά σου έδινε καθήκοντα βοηθού για παιδιά μικρότερων τάξεων.

Θυμόμαστε επίσης τις επιτυχημένες σου εμφανίσεις στις σχολικές παραστάσεις αλλά και στις γιορτές των Αποκριών. Η άρτια εμφάνιση σου σε συνδυασμό με την κατάλληλη κινησιολογία πρόδιδε έναν άνθρωπο με ανεπτυγμένο το αίσθημα του χιούμορ αλλά και του υποκριτικού ταλέντου. Το τελευταίο μάλιστα το επιβεβαιώνουν και οι συμφοιτητές σου στη Ρόδο όπου η συμμετοχή σου στα θεατρικά δρώμενα του Πανεπιστημίου και του ΔΗΠΕΘΕ, ήταν μεγάλη και όπως λένε εφάμιλλη επαγγελματία ηθοποιού.

Έπειτα, θυμόμαστε πόσο θαυμασμό και ευλάβεια έδειχνες για τις αρχαιότητες που επισκεπτόμασταν στις καθιερωμένες ημερήσιες εκδρομές του σχολείου μας. Το διάλειμμα σε θυμόμαστε να ζωγραφίζεις κάτω από τον ευκάλυπτο του σχολείου μας με ιδιαίτερο ταλέντο. Από νωρίς επίσης, είχες εκδηλώσει μεγάλο ενδιαφέρον για την αγιογραφία αλλά και την αγγειοπλαστική.

Ο δάσκαλος και συγχωριανός μας Γιακουμάκης Γιάννης θυμάται τον Μανώλη ως ένα άριστο, υπεύθυνο, μελετηρό, ευγενικό μαθητή με ήθος και καλή ανατροφή αλλά και με ιδιαίτερη κλίση στην ιστορία. Ήταν πάντα εντυπωσιασμένος με αυτά που μάθαινε και αναζητούσε πηγές για να γνωρίσει περισσότερα. Ξεχώριζαν οι επιδόσεις του γι’αυτό ήταν αυτός που κρατούσε τη σημαία στις εθνικές επετείους.

Στη συνέχεια ο προσωπικός σου αγώνας με συστηματική μελέτη, αλλά και η στήριξη και εμπιστοσύνη της λατρευτής σου οικογένειας, σου επέτρεψαν να ανοίξεις τα φτερά σου. Φοίτησες στο Παιδαγωγικό τμήμα του Πανεπιστημίου Αιγαίου στη Ρόδο, μεταπτυχιακό στο τμήμα Πολιτικών Επιστημών του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου, μεταπτυχιακό τίτλο στη Περιβαλλοντολογική Εκπαίδευση, και τέλος το διδακτορικό σου στη φιλοσοφία στο Πανεπιστημίου του Ρεθύμνου.

Η συμμετοχές και ομιλίες σου σε επιστημονικά συνέδρια και συναντήσεις, πολλές. Το πνεύμα σου ανοιχτό σε κάθε είδους πολιτιστικά δρώμενα. Στη Ρόδο μάλιστα έχεις αφήσει τη σφραγίδα σου όλα τα χρόνια της φοιτητικής και μετέπειτα ζωής σου. Υπήρξες πρόεδρος των φοιτητών, αρθρογράφος σε εφημερίδα, συμμετείχες σε τοπικό χορευτικό σύλλογο, συμμετείχες σε μεταφράσεις γαλλικών κειμένων με παιδαγωγικό και φιλοσοφικό περιεχόμενο , βοηθός καθηγητή και υποψήφιος διδάκτωρ στο εκεί Πανεπιστήμιο, κλπ, κλπ. Ζούσες τόσο γεμάτα, τόσο όμορφα, τόσο αληθινά.

Παράλληλα με τις σπουδές όλα αυτά τα χρόνια, εργαζόσουν σε ιδιωτικά και στη συνέχεια σε δημόσια σχολεία. Οι γονείς των μαθητών σου, γοητευμένοι, από την θετική επιρροή που ασκούσες στα παιδιά τους τόσο σε επίπεδο διδασκαλίας όσο και σε επίπεδο ανάπτυξης της προσωπικότητας τους . Ήξερες πολύ καλά ότι ένας καλός παιδαγωγός δεν

αρκείται στην μετάδοση γνώσεων αλλά καθήκον του επίσης είναι να διορθώνει λάθη ή παραλείψεις των γονέων. Απ΄την άλλη οι φοιτητές στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου έχασαν έναν άνθρωπο που θα μπορούσε να πλάσει καταλληλότερους παιδαγωγούς.

Αγαπημένε μας Μανώλη, συνδύαζες την πνευματική καλλιέργεια, την βαθειά γνώση, τη δύναμη να εμπνέεις, με την απλότητα, το φιλότιμο, την γενναιοδωρία, την καλοσύνη. Όσοι είχαμε τη τύχη να απολαύσουμε τη παρέα σου, θυμόμαστε το πνεύμα ελευθερίας που είχες, τη βάσιμη επιχειρηματολογία αλλά και τις συγκρούσεις ουσίας και αλληλοσεβασμού.

Είχες πολλά ακόμα να δώσεις και να κάνεις αφού ποτέ δεν επαναπαυόσουν. Έφυγες όμως τόσο νέος και είναι τόσο άδικο και τόσο βαρύ. Πολλές φορές, όπως λέγεται, άλλα είναι τα σχέδια των ανθρώπων και άλλα του θεού.

Αντίο Μανώλη. Θα σε αγαπάμε και θα σε θυμόμαστε για πάντα με υπερηφάνεια, εκτίμηση και θαυμασμό.

Οι συμμαθητές σου στο Δημοτικό Σχολείο Καλαθενών