Μαμά τριών κοριτσιών στα 50 της έτρεξε 42 χιλιόμετρα στο Μαραθώνιο της Αθήνας! (βίντεο)

Η Νεκταρία Παπαθανασάκη ταξίδεψε από τη Ρόδο στην Αθήνα και τερμάτισε θριαμβευτικά στο Καλλιμάρμαρο

Είναι πενήντα ετών, μητέρα τριών μεγάλων κοριτσιών, κι αν τη δεις την μπερδεύεις με τις κόρες της. Συνταξιούχος εδώ και τρία χρόνια, “πριν λίγο έβαλα πλυντήρια στο σπίτι...” μου είπε, αλλά την Κυριακή έτρεξε στον 32ο Μαραθώνιο της Αθήνας τα 42 χιλιόμετρα και τερμάτισε στο Καλλιμάρμαρο σε καλή σειρά ανάμεσα σε 13.000 άντρες και γυναίκες που ήταν στην εκκίνηση!

Η Νεκταρία Παπαθανασάκη δεν έτρεχε όλη της τη ζωή, ούτε προπονήσεις έκανε, ξεκίνησε δειλά τα τελευταία χρόνια για να ανακαλύψει σχεδόν με έκπληξη κι η ίδια ότι είναι δρομέας μεγάλων αποστάσεων τις οποίες βγάζει με άνεση και γενικά αθλήτρια αντοχής.

Ποιος ξέρει που θα είχε φτάσει αν τα είχε φέρει αλλιώς η ζωή και περνούσε το χρόνο της στα αθλήματα και τις προπονήσεις. Επειδή όμως ποτέ δεν είναι αργά και το τρέξιμο είναι γι αυτήν χαρά κατάφερε να τα συνδυάζει όλα: και σπίτι και οικογένεια και σκληρές προπονήσεις.


Τρέξατε στο Μαραθώνιο της Αθήνας τα 42 χιλιόμετρα! Πώς το αποφασίσατε να πάτε εκεί;

Ήθελα να κάνω ένα δώρο στον εαυτό μου, να πάω στην Αθήνα και να τρέξω στον Μαραθώνιο που διοργανωνόταν μάλιστα την ημέρα της γιορτής μου, την 9η Νοεμβρίου. Το ίδιο είχα κάνει και για την ημέρα των γενεθλίων μου στις 31 Αυγούστου. Βρισκόμουν στα Χανιά, την ιδιαίτερη πατρίδα μου για διακοπές, είδα ότι διοργανωνόταν εκεί ένας αγώνας κολύμβησης και είπα θα πάω. Πήγα και πήρα την τρίτη θέση.



Τρέξατε και μπήκατε τελικά στο Καλλιμάρμαρο θριαμβευτικά! Πώς ήταν οι συνθήκες του αγώνα;

Έφυγα από τη Ρόδο Παρασκευή βράδυ, ανέβηκα Αθήνα κι ήρθε και με βρήκε εκεί η κόρη μου που είναι φοιτήτρια στο Ηράκλειο για να με δει να τρέχω. Συμμετείχαν 13.000 άνθρωποι σε 8 μπλοκ εκκίνησης, κι εγώ μπήκα στο έβδομο μπλοκ μ’ αυτούς που έτρεχαν πρώτη φορά στο Μαραθώνιο της Αθήνας. Έτρεξα τα 42 χιλιόμετρα και δεν κατάλαβε τίποτα το σώμα μου.

Ήμουν σε άριστη σωματική κατάσταση όταν τερμάτισα και μόνο λίγο πάγο έβαλα στα γόνατά μου. Θυμάμαι στο τελευταίο χιλιόμετρο προσπέρασα έναν άντρα που είχε σταματήσει, γύρισα πίσω τον ρώτησα μου λέει “έχω κουραστεί...”... “Πάμε μαζί, του λέω να κάνουμε το χιλιόμετρο αυτό” και πήρε δύναμη, τερμάτισε κι εκείνος.. Ήταν καλός ο καιρός, θα ήταν καλύτερες οι συνθήκες για εμάς αν υπήρχε λίγο ψιλόβροχο γιατί η ζέστη σε αφυδατώνει εύκολα.



Είχατε τόσες δυνάμεις που τρέξατε τόσο άνετα τα 42 χιλιόμετρα;

Ήμουνα τόσο ευτυχισμένη εκείνη την ώρα κάνοντας αυτό που μου αρέσει που δεν καταλάβαινα κούραση. Έχω καταφέρει με την προπόνηση να σπάσω το φράγμα του πόνου. Όταν πονάς δεν το σκέφτεσαι, κι έτσι το σώμα συνεχίζει αψηφώντας την κούραση. Όλα είναι στο μυαλό. Υπάρχει μια μαντινάδα της πατρίδας μου που λέει: “Με υπομονή κι επιμονή και θέληση άλλη τόση άνθρωπος ήντα θα σκεφτεί και θα το κατορθώσει...”...



Κι έτσι κι εσείς πέντε χρόνια πριν στα σαρανταπέντε σας και με τρία παιδιά, ξεκινήσατε τα αθλήματα μεγάλων αποστάσεων!

Ναι, τα αθλήματα αντοχής εμένα με συναρπάζουν, χρειάζεται να προσπαθήσεις πολύ, να επιμείνεις, να έχεις θέληση ψυχική και δύναμη για να υπερβείς τον εαυτό σου και τις δυνάμεις σου, να περάσεις στην απέναντι όχθη. Εξάλλου όλη η ζωή ένας μαραθώνιος είναι που αν σταματήσουμε να κοιτάμε τις ανηφοριές και τις κατηφοριές της η Ιθάκη μας περιμένει πάντα εκεί για να την κατακτήσουμε.

Πώς δεν ξεκινήσατε νωρίτερα να γίνετε αθλήτρια;

Η ζωή τα έφερε έτσι. Είχα τη δουλειά μου, έκανα οικογένεια δεν μπορούσαν να γίνουν όλα μαζί. Τα κορίτσια μου είναι σήμερα 20 χρονών, 17,5 και 16, εγώ έχω συνταξιοδοτηθεί από την υπηρεσία στην οποία δούλευα τα τελευταία τρία χρόνια, κι έτσι μπορώ να προπονούμαι και να κάνω αυτό που πραγματικά μ΄ ευχαριστεί.



Η πρώτη φορά που καταλάβατε ότι “αντέχετε” ποια ήταν;

Κατάλαβα ότι ο οργανισμός μου είναι για τα αθλήματα αντοχής όταν πρωτοξεκίνησα να κάνω κολύμπι. Ξεκίνησα με 1 χιλιόμετρο και πήγα στα επτάμισι γρήγορα και μόνη μου χωρίς να έχω προπονητή. Όπως και με το τρέξιμο.

Πριν δύο χρόνια έτρεξα ξαφνικά στον ορεινό ημιμαραθώνιο της Ρόδου από τη Σορωνή στ΄ Απόλλωνα και κατάλαβα τότε ότι μπορώ να κάνω αθλήματα αντοχής. Τα τελευταία πέντε χρόνια ανήκω στην ομάδα του Τριάθλου του Απόλλωνα που περιλαμβάνει κολύμπι, ποδηλασία και τρέξιμο. Την ποδηλασία δεν την ξεκίνησα ακόμα, αλλά μπορεί να το κάνω κι αυτό. Όταν σε πιάσει το μικρόβιο του αθλητισμού δεν σ΄ αφήνει.

Ο επόμενος αθλητικός στόχος που έχετε ποιος είναι τι θα κάνετε αυτή την φορά;

Είναι ο ημιμαραθώνιος της Ρόδου που θα γίνει την 1η Μαρτίου και βέβαια και ο Μαραθώνιος της Αθήνας και πάλι του χρόνου, αλλά και οι διοργανώσεις του Τριάθλου. Ο αθλητισμός με κάνει ευτυχισμένη. Όσο πιο μεγάλη απόσταση κάνω τόσο πιο χαρούμενη αισθάνομαι. Προτρέπω κι άλλες γυναίκες να το ξεκινήσουν θα τους αλλάξει τη ζωή. Οι άνθρωποι έχουμε αντοχές και ικανότητες πάρα πολλές που μπορεί να μην τις έχουμε ανακαλύψει ακόμα. Και βέβαια θέλω να πω ότι στο Μαραθώνιο της Αθήνας έτρεξαν άλλες δύο γυναίκες από τη Ρόδο η Ανδρομάχη Ελευθερίου και η Ολκόνεν Σάρι. Και βέβαια έτρεξαν και άντρες.



Φαντάζομαι θα ξεκουραστείτε τώρα για κάποιες μέρες μετά από τέτοια προετοιμασία και προσπάθεια.

Για δύο εβδομάδες θα ξεκουραστώ τελείως και μετά σκληρή προπόνηση.

Πού τρέχετε, ποιες διαδρομές κάνετε;

Τρέχω ανά δύο μέρες. Τρέχω στις εθνικές οδούς, τις Κυριακές κάνω 20 χιλιόμετρα μέχρι την Κρεμαστή. Είναι χαρά το τρέξιμο για εμένα.