Κι όμως κακοποίησε... γυναίκα!

Σε βλέπουμε κάθε μέρα, βρίσκεσαι δίπλα μας, στην σκέψη μας, τριγύρω μας και συχνά κοντά μας όταν σε χρειαστούμε. Υπάρχουν αυτοί που σε περιφρονούν, σε εκμεταλλεύονται και σε κακοποιούν, και υπάρχουν και αυτοί που σέβονται τα ανθρώπινα και δημοκρατικά δικαιώματα σου και σε αγαπούν, σε προστατεύουν και σε λατρεύουν.

Έχεις πολλές μορφές. Είσαι το φωτομοντέλο, η τηλεπαρουσιάστρια, η αθλήτρια, η σύζυγος, η αδελφή, η φίλη και συνάδελφος μας. Η θεία, η γιαγιά, η μητέρα και η νονά μας. Είσαι η επιχειρηματίας, η τραγουδίστρια, η σκληρά εργαζόμενη, η αγρότισσα, η άνεργη.

Η Αντιγόνη, η Μήδεια, η Ωραία Ελένη, η Αθηνά, η Αφροδίτη και η Ευρώπη.

Είσαι η Μπουμπουλινα μας, η αμαζόνα, και η Κυρά της Ρω. Είσαι το άλλο μισό του άνδρα και μαζί στυλοβάτης της οικογένειας, και στο πρόσωπο της Παναγίας μας είσαι το σύμβολο της φροντίδας και της αγάπης. Κοντά στους στρατιώτες και αγωνιστές της πατρίδος μας τους εμψύχωνες στην μάχη, όταν χρειαζόταν στα βουνά της Πίνδου, τους κουβαλούσες τροφές και πολεμοφόδια στις δύσκολες στιγμές του έθνους.

Έκρυψες και βοήθησες κυνηγημένους πατριώτες από τους κατακτητές. Η συμβολή σου στην ιστορία και εξέλιξη του ανθρώπου είναι σημαντική, χωρίς εσένα για να συμπληρώσεις τον άνδρα δεν θα υπήρχαμε καν. Ακόμα και ο θεός κατάλαβε την απουσία σου και σε έπλασε για να ολοκληρώσει την ανθρωπότητα.

Και όμως ακόμα μέχρι σήμερα υπάρχουν άνθρωποι και κοινωνικές καταστάσεις που σε εκμεταλλεύονται και σε κακοποιούν. Υπάρχουν ακόμα χώρες που σε λιθοβολούν μέχρι θανάτου για πράξεις που σε μοντέρνες και προοδευμένες χώρες ούτε καν τιμωρούνται. Ο αγώνας σου ανά τους αιώνες είναι αγώνας μόχθου, υπομονής και επιμονής, ένας αγώνας ατελείωτος. Είσαι εσύ που με μια απλή λέξη σε αποκαλούμε Γυναίκα.

Η 25 Νοεμβρίου είναι από τον ΟΗΕ αφιερωμένη παγκοσμίως στην αντιμετώπιση της ενδοοικογενειακής βίας. Δεν θα αναφερθώ σε αυτό μου το άρθρο στις αιτίες που ο άντρας κακοποιεί η και σε στατιστικά στοιχεία διότι δεν θα φτάσει ο χώρος, άλλωστε τα έχω ξαναγράψει σε προηγούμενα άρθρα μου όπως και στο ότι υπάρχουν ήδη αρκετά άρθρα για το θέμα αυτό.

Ιστορικά μπορούμε να επισημάνουμε την διεθνή συνδιάσκεψη του Πεκίνου (αρ. 113 της 4ης Παγκόσμιας Διάσκεψης Γυναικών της Πλατφόρμας Δράσης του Πεκίνο) ως ένα σημαντικό σταθμό στην προσπάθεια αντιμετώπισης της ενδοοικογενειακής βίας παγκοσμίως και που μεταξύ άλλων αποφασίστηκε η συντονισμένη διεθνής δράση για τα δικαιώματα και την καταπολέμηση της βίας κατά των γυναικών.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση με την σειρά της ειδικά από το 1995 και μετά υιοθέτησε μια σειρά από νομοθετικές πράξεις και προγράμματα δράσης για την προώθηση της ισότητας των φύλων σε όλους τους τομείς. Η Συνθήκη του Άμστερνταμ το 1997 ενέταξε στους στόχους της Ένωσης την ενσωμάτωση της διάστασης του φύλου σε όλες τις δραστηριότητές της. Στην Ελλάδα ψηφίστηκε το 2006 ο νόμος Ν 3500/2006 για την Ενδοοικογενειακή βία.

Δυστυχώς όμως και παρά τις μέχρι σήμερα θετικές και σημαντικές αλλαγές σε παγκόσμιο επίπεδο όπως και στην χώρα μας όσον αφορά τα δικαιώματα της γυναίκας, ακόμα υπάρχουν πολλές αδικίες εις βάρος της, με σημαντικότερο την κακοποίηση, σωματική, ψυχική και σεξουαλική εκμετάλλευση της γυναίκας και που η βία αυτή τα τελευταία χρόνια της κοινωνικό/οικονομικής κρίσης που περνούμε σαν χώρα, δυστυχώς έχει αυξηθεί.

Έχοντας εργασθεί κατά της ενδοοικογενειακής βίας στην Σουηδία και συγκεκριμένα στον δήμο του Γκέτεμποργκ, έχω αποκτήσει μια ιδιαίτερη εμπειρία και γνώση όσον αφορά την αντιμετώπιση της ενδοοικογενειακής βίας και η Σουηδία είναι μια από τις πιο προχωρημένες χώρες παγκοσμίως στην αντιμετώπιση αυτού του φαινόμενου.

Στην Ελλάδα τα βήματα που έγιναν για την αντιμετώπιση της ενδοοικογενειακής βίας είναι ενθαρρυντικά όμως είναι λίγα, πολύ λίγα. Οι ξενώνες των κακοποιημένων γυναικών που πρόσφατα δημιουργηθήκαν στις περιφέρειες της χώρας, μεταξύ αυτών και στην Ρόδο είναι πολύ σημαντικές όμως καλύπτουν μόνο ένα μικρό μέρος του προβλήματος.

Για να έχουμε μια ποιο ολοκληρωμένη αντιμετώπιση της ενδοοικογενειακής βίας χρειάζεται να κοιτάξουμε και τον άντρα. Γιατί κακοποιεί? Ποιοι είναι οι λόγοι που τον σπρώχνουν να φτάνει στο σημείο να κακοποιεί την μητέρα των παιδιών του, την σύντροφο του? Το να προστατέψεις μόνο την γυναίκα και να μην ερευνήσεις τους λόγους που ο άντρας έφτασε στο σημείο της κακοποίησης είναι σαν να κάνεις μόνο την μισή δουλειά.

Το πρόβλημα πρέπει να αντιμετωπιστεί σφαιρικά συμπεριλαμβανόμενων και των δυο ώστε να υπάρχουν και οι δυνατότητες της πλήρους αντιμετώπισης του προβλήματος. Στην πρόταση μου που κατέθεσα στο υπουργείο Δικαιοσύνης σε συνεργασία με τον π. εισαγγελέα Πρωτοδικών Ρόδου κ. Κωνσταντίνο Μπουτσικο και την διεθνή οργάνωση « Γυναίκες χωρίς σύνορα» για την αντιμετώπιση της ενδοοικογενειακής βίας στην Ελλάδα υπάρχει μια ολοκληρωμένη πρόταση μου για την αντιμετώπιση του φαινομένου και σε αυτήν εστιάζομαι ειδικά στην αντιμετώπιση του άντρα ώστε να βρεθούν οι λόγοι που έχει φτάσει στην κακοποίηση και να γίνουν οι απαραίτητες ενέργειες για να μην το ξανακάνει.

Στην ποινική διαμεσολάβηση που αναφέρετε το νομοσχέδιο για την ενδοοικογενειακή βία στην Ελλάδα υπάρχει η πρόταση της θεραπευτικής αγωγής του άντρα, όμως μέχρι τώρα δεν έχουν οργανωθεί επαρκώς οι απαραίτητες δομές για την αντιμετώπιση του. Σημαντικός παράγοντας για να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικότερα η ενδοοικογενειακή βία στην Ελλάδα είναι να υπάρχει αντίδραση και από τις δυο πλευρές, δηλαδή από τον πολίτη και από την πολιτεία.

Ο πολίτης ( γυναίκα) να τολμά να καταγγέλλει την κακοποίηση όμως και η πολιτεία να έχει τις απαραίτητες δομές και οργάνωση ώστε να προστατέψει την γυναίκα και να αποσοβήσει μελλοντική κακοποίηση. Είναι κοινωνική, ανθρώπινη, νομική και ηθική υποχρέωση όλων μας σε μια πολιτισμένη κοινωνία, να στηρίξουμε τα δίκαια και δημοκρατικά δικαιώματα της ΓΥΝΑΙΚΑΣ ως ισότιμο μέλος της κοινωνίας μας.

Ως Κοινωνικός Λειτουργός, σύζυγος, πολίτης και γονέας υποστηρίζω τα νόμιμα, ανθρώπινα και κοινωνικά δικαιώματα της γυναίκας ως ισότιμο μέλος της κοινωνίας μας και για τους λόγους αυτούς το άρθρο μου αυτό το αφιερώνω ειδικά στις Γυναίκες.

Γράφει ο Γιώργος Νικολής