Requiem για τον Μαχίρ Χατζημουεζίν
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΚΕ 489 ΦΟΡΕΣ
Το θλιβερό μαντάτο με γέμισε θλίψη και έφερε στα μάτια μου δάκρυα. Πέρασαν από μπροστά μου, σαν σε ταινία κινηματογράφου, στιγμές απίστευτες, της γρήγορης, μα τόσο γεμάτης ζωής σου.
Σε χάσαμε όταν τελειώσαμε το Γυμνάσιο της Κω και μετά μαθαίναμε από γνωστούς τα όσα έζησες στην Πόλη όταν πήγες για να σπουδάσεις.
Αντίκρισες μάθαμε τον φόνο της νεαρής συζύγου σου από την τούρκικη αστυνομία όταν μαζί διαδηλώνατε για τα πιστεύω σας… ο μεγάλος σου έρωτας και η ταξική σου συνείδηση σε οδήγησαν να ανταποδώσεις… Πως ν’ άντεχες άλλωστε να βλέπεις να σβήνει μέσα στα χέρια σου χτυπημένο από την Τούρκικη αστυνομία το κορίτσι που λάτρευες…
Ακολούθησε η σύλληψη, οι τουρκικές φυλακές, τα βασανιστήρια, οι εικονικές κρεμάλες, η καταδίκη σε θάνατο…
Ευτυχώς, οι πιέσεις των φίλων σου από την Ελλάδα απέδωσαν και δεν εκτελέστηκες…κατάφερες να βγεις μετά από χρόνια , να φύγεις, να επιστρέψεις στην αγαπημένη σου Κω… Το νησί που γεννήθηκες και μεγάλωσες… Έμεινες πάντα ασυμβίβαστος… έμεινες πάντα πιστός στις ιδέες σου για μια καλύτερη ζωή σε μια αταξική κοινωνία …δεν υπαναχώρησες ποτέ και ας απομόνωσες ακόμη και τους πιο κοντινούς σου….
Τα τελευταία καλοκαίρια, σε συναντούσα στη Κω και κουβεντιάζαμε …δεν έβαζες ποτέ νερό στο κρασί σου…και προσπαθούσες να με συμβουλεύσεις εξηγώντας μου τον τρόπο που επιδιώκουν να διεισδύσουν στα νησιά μας οι αιώνιοι εχθροί – φίλοι γείτονες…με σωματεία και άλλους επιτήδειους τρόπους… ξυπνείστε μου’λεγες …
Εσύ δεν είχες εθνικές δεσμεύσεις … ήσουν πολίτης του κόσμου…νοιαζόσουνα για τους Λαούς, όχι για τις πατρίδες. Ο ιμπεριαλισμός για σένα, είτε Τούρκικος , είτε Αμερικάνικος, ήταν ένα και το αυτό… δεν τόλμησα ποτέ να σου ζητήσω να με ψηφίσεις …. θα ήταν ιεροσυλία για όσα εσύ πίστευες…ήξερα όμως πως αισθανόσουνα για μένα, όπως και για όλους τους φίλους μας από τα γυμνασιακά χρόνια… μόνο αγάπη είχες μέσα σου και τρυφερές αναμνήσεις… Δεν έπαψες ποτέ να είσαι ενεργός πολίτης, να συμμετέχεις σε κάθε εκδήλωση του ΚΚΕ…
Έφυγες ταπεινά, όπως έζησες , μα με ψηλά το κεφάλι … καλό σου ταξίδι καλέ μας Μαχίρ, γλυκέ και ηρωικέ καλέ μας Μαχίρ. Δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ…
Γράφει o Γ. Νικητιάδης
Ακολουθήστε τη Ροδιακή στο Google News
