Αλλων λογιών υπουργοί

Γράφει ο
Βαγγέλης Παυλίδης

Το σκίτσο είναι παλιό και το ξέχωσα από τον πάτο μιας στοίβας χαρτιών έτσι, τιμής ένεκεν κατά κάποιον τρόπο. Δεν νομίζω πως ο Α. Τσίπρας έχει αλλάξει πολύ στα έξη χρόνια που έχουν περάσει. Στην συνέχεια θα έχω πιστεύω την ευκαιρία να του κάνω ένα καινούριο και να “τιμήσω” κι άλλους. Παλιά μου τέχνη κόσκινο.

Δυο λόγια τώρα για την ορκομωσία της νέας κυβέρνησης. Είναι βέβαιο πως η μεν κυρία Σπυράκη και οι όμοιοί της Νεοδημοκράτες θα έχουν “φρικάρει”, που λέει η νεολαία, και τα πρωϊνάδικα θα έχουν βρεί μπόλικο υλικό για σχόλια και κουτσομπολιά, τουλάχιστον για τις επόμενες τρείς μέρες.

Θα σημείωσαν βέβαια τον πολιτικό όρκο, το πουκάμισο με τον ανοιχτό γιακά, το χαλαρό και κάπως αμήχανο ύφος -άπειροι γαρ οι νέοι υπουργοί, εξοικιωμένοι μάλλον με τον δρόμο παρά με τα χαλιά των μεγάρων. Δεν θα διέφυγε επίσης της προσοχής η αλογοουρά του Τάσου Κουράκη ούτε και το οτι κατέφθασε καβάλα στην μηχανή του.

Ιδιαίτερα οι ξανθιές και οι ξανθιοί παρουσιαστές των πρωϊνάδικων θα παρατηρησαν την έλλειψη περιττών χρυσαφικών από τις κυρίες, το μάλλον συντηρητικό και “ντεμοντέ” ντύσιμο, τα κοντά νύχια -φανερά καθώς υπέγραφαν… άσε την Κουντουρά που ήταν κάποτε και μοδέλο.

Μπόλικο υλικό λοιπόν, για να ξεκινήσει η νέα αντιπολιτευτική καμπάνια της ΝΔ και μπόλικα θέματα για να απασχολήσουν το φιλοθέαμον κοινό των πρωϊνάδικων.

Θα συμφωνήσω πως δεν μπορούμε βέβαια, δεν είναι σωστό να κρίνουμε το περιεχόμενο ενός βιβλίου απο το εξώφυλλο, ούτε ενός πακέτου απο το περιτύλυγμα. Μπορούμε όμως να πάρουμε μια ιδέα. Κι η ιδέα στην συγκεκριμένη περίπτωση είναι πως κατι πάει ν’ αλλάξει.

Κάτι νέο, κάτι διαφορετικό, κάτι πιο κοντά σε μας και σίγουρα κάτι πιο κοντά σε μένα. Γιατί κι εγω καβαλάω μηχανή, έχω κι αλογοουρά (με όσες τρίχες μου απόμειναν), ο γιός μας είναι αβάφτιστος και η τελευταία φορά που φόρεσα γραβάτα (υποχρεωτικά) ήταν το 1962, όταν έβγαλα φωτογραφία για την πρώτη μου ταυτότητα.

Αυτό λοιπόν είναι το εξώφυλλο, το περιτύλιγμα που λέγαμε. Περιμένουμε τώρα να δούμε και το περιεχόμενο.