Μακαριστή πρεσβυτέρα, Δέσποινα Παρασκευά

Γράφει o αρχιτέκτονας
Αγαπητός Ξάνθης





Πριν από λίγες ημέρες κοιμήθηκε η πρεσβυτέρα Δέσποινα, η μάνα, η αγωνίστρια, η θρησκευόμενη. Για μένα αποτελούσε τη δεύτερη μητέρα μου, γιατί μοιάζανε σε πολλά.

Μικρό παιδί την έβλεπα να σκαλίζει το χωράφι για να μπορεί να θρέψει τα τέσσερα αγόρια της. Χωρίς κούραση, αεικίνητη και δραστήρια στήριζε το σύζυγος της παπα-Μελέτη σε μια εναγώνια διάθεση για να μπορεί να αποτελεί το έρισμα για την επιβίωση της πολυμελούς οικογένειας.

Με το πενιχρό εισόδημα του Παπά και από την καλλιέργεια οπωρικών και πουλερικών έδινε τη «μάχη» της για το αύριο, χωρίς να αγκομαχά και να προβάλει τις όποιες δυσκολίες. Ορθοτενής, ανοιχτόκαρδη, έλαμπε από αγάπη για όλους τους γείτονες.

Στο διάβα της μοίραζε το χαμόγελο διάπλατα και απέδιδε την αλληλεγγύη με πλούσιο τρόπο για να αποδείξει ότι χρήματα δεν κάνουν την ευτυχία, η ευτυχία έρχεται από την αποκλίνουσα σκέψη της στάσης του καθενός.

Με το μεροκάματο σπούδασε και τα τέσσερα αγόρια της και τους αποκατάστησε. Χωρίς εκπτώσεις στις ηθικές και χριστιανικές της άξιες αψηφούσε την γκρίνια, τη μεμψιμοιρία και τα κουτσομπολιά. Απέκτησε εγγόνια, που τη λάτρευαν και τη σεβόντουσαν ως να ήταν η «ομπρέλα» προστασίας και παράλληλα η δυναμική οντότητα.

Εξέπεμπε φωτεινότητα, ενέργεια και θετική σκέψη.
Το σπουδαιότερο ήταν ότι παρά τα βάσανα της ασθενείας της τον τελευταία καιρό, ακόμη και τότε ενδιαφερόταν για τα κοινωνικοπολιτικά δρώμενα. Στις όποιες επισκέψεις μου, με κέρδιζε με τη ζεστή αγκαλιά, το χάδι και τον καλοσυνάτο λόγο της.

Πάντα έτοιμη να προσφέρει ένα κέρασμα στον επισκέπτη και πάντα ανοικτή η τηλεόραση στα τοπικά κανάλια για να αφουγκράζεται τον παλμό των πολιτικών εξελίξεων του τόπου της. Ήταν ενεργός πολίτης.

Ήταν «συνδεδεμένη» άμεσα με δημοκρατικές επιλογές στο στόχο της κοινωνικής και πολιτικής ελευθερίας. Ήταν συνεργατική, φιλαλήθης και γεμάτη από αξίες. Λάτρευε τη φύση και σεβόταν ό,τι παρήγαγε η γη. Ήταν μια καθαρή «οικολόγα» παρότι έβγαζε το ψωμί της οικογενείας από την ίδια τη φύση αποφεύγοντας όμως εκμεταλλεύσεις και υστερίες.

Η καθηγήτρια του Πανεπιστήμιου Αιγαίου, κ. Θεοδωροπούλου, τονίζει «το ζητούμενο δεν είναι η διδασκαλία ηθικών και περιβαλλοντικών αξιών, αλλά η διαμόρφωση της ικανότητας να προσδιορίζεται η έννοια της αξίας και της ηθικής και να αποδίδεται η ιδιότητα του ηθικού μέσα σε πολύπλοκα συμφραζόμενα της ζωής που τείνουν να τη σχετικοποιήσουν ή να την απαλείφουν».

Ήταν η μητέρα στυλοβάτης.
«Κι ένα τέταρτο μητέρας αρκεί για δέκα ζωές, και πάλι κάτι θα περισσέψει που να το ανακράξεις σε στιγμή μεγάλου κινδύνου» – Οδυσσέας Ελύτης

Ο ρόλος της μητέρας στη διαμόρφωση της προσωπικότητας του παιδιού είναι άμεσος και σημαντικός. Η μητέρα είναι το πρώτο πρόσωπο που θα αντικρύσει το νεογέννητο βρέφος και το ίδιο αυτό πρόσωπο θα καταβάλει τα μέγιστα στην αγωγή και κοινωνικοποίησή του. Είναι ο πρωταρχικός φορέας για να αναπτυχθεί, να ολοκληρωθεί και κατά συνέπεια να προσαρμοστεί στην κοινωνία.

Δέχεται την επίδρασή της, δημιουργεί την εικόνα κάποιας συμπεριφοράς κι ανάλογα ενεργεί. Έτσι, λοιπόν, η μητέρα έχει υποχρέωση να δώσει στο παιδί τα κατάλληλα ερεθίσματα και τις ευνοϊκές εκείνες συνθήκες που είναι απαραίτητες για να μπορέσει να προσαρμοστεί στο κοινωνικό περιβάλλον.

Αυτόν το ρόλο διαδραμάτισε επάξια η μακαριστή πρεσβυτέρα Δέσποινα, χωρίς φαμφάρες και μεγαλοστομίες, με σύνεση και σεβασμό στις γνήσιες αξίες του ανθρωπισμού…
Να είναι ελαφρύ το χώμα που την σκεπάζει και Ευχαριστούμε για την πολυδιάστατη προσφορά της.