ΒΙΝΤΕΟ: Ο… χορός του Παναγιώτη!
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΚΕ 3796 ΦΟΡΕΣ
Ο Παναγιώτης Σκλαβούρης από τις Φάνες που συγκλόνισε όταν σηκώθηκε από το καροτσάκι του και χόρεψε ζεϊμπέκικο!
Ο Παναγιώτης γεννήθηκε σε μιά γέννα που ίσως δεν χρειαζόταν να προκληθεί και από τότε- 22 χρόνια τώρα- δίνει κάθε μέρα μάχες που τις κερδίζει. Κέρδισε την αγάπη όλων, κέρδισε σταθερούς φίλους, κι έχει μια οικογένεια που τον κάνει να μην αισθάνεται διαφορετικός και μια «μάνα κουράγιο» που γελάει πολύ, που είναι κοντά του ατελείωτα και κάνει τα δύσκολα να φαίνονται εύκολα.
Ο Παναγιώτης Σκλαβούρης, στην πραγματικότητα απασχόλησε την κοινωνία της Ρόδου απ΄ την ημέρα-παραμονή Πρωτοχρονιάς- που στη χοροεσπερίδα που δόθηκε για να συγκεντρωθούν χρήματα να αγορασθεί γι αυτόν αμαξίδιο, σηκώθηκε από το καροτσάκι του με τη βοήθεια των φίλων του και χόρεψε ζεϊμπέκικο!
Τι μεγάλες στιγμές, απ΄ αυτές που δεν αφήνουν κανέναν ασυγκίνητο. Δεν το κανε γι’ αυτό όμως, αλλά επειδή είναι αυθόρμητος κι επικοινωνιακός, έχει χιούμορ και δυνατό χαρακτήρα. Μπήκα στην καφετέρια που πάει κι αδελφή του η Αγγελική όπου με περίμεναν με το φίλο του το Στέφανο και τη μαμά του Φωτεινή Γιωργά-Σκλαβούρη και προς στιγμήν δεν κατάλαβα τι συμβαίνει. Παίζανε όλοι μαζί, η αδελφή του μόλις του είχε δώσει ένα φιλί, κι εκείνος τους πείραζε όλους.
Μόλις με είδε έπιασε ένα ματσάκι ζουμπούλια ροδίτικα και μου τα πρόσφερε! Τα είχαν αγοράσει από ένα γεράκο στο δρόμο για να τα δώσει στη δημοσιογράφο!
Τι χαρούμενη παρέα που είστε εσείς! Και η μαμά δεν είναι μαμά αυτή τη στιγμή είναι μέλος της παρέας!
Περνάμε ωραία με αρχηγό τον Παναγιώτη. Δεν ξέρετε τι χιούμορ έχει αυτό το παιδί, αυτός δίνει το σύνθημα κι ακολουθούμε οι υπόλοιποι, η αδελφή του η Αγγελική και ο φίλος του ο Στέφανος. Με τον Στέφανο είναι μαζί 20 χρόνια. Από δύο χρονών είναι μαζί, κι αν και ο Στέφανος είναι φοιτητής κάθε φορά που έρχεται στη Ρόδο είναι κοντά στον Παναγιώτη. Και δεν ξέρετε τι έκανε σήμερα ο Παναγιώτης. Πήγε μπροστά στον καθρέφτη και πρόβαρε τα λόγια που θα έλεγε το απόγευμα στη δημοσιογράφο. Μας έκανε όλους να γελάμε.
Απίθανα πράγματα κάνει ο Παναγιώτης, μέχρι που σηκώθηκε και χόρεψε!
Ο χορός του ήταν αυθόρμητος, ήταν στη χοροεσπερίδα που έγινε για χάρη του.
Του άρεσε η ατμόσφαιρα, που ήταν όλοι εκεί για κείνον, του άρεσε κι η μουσική, ζήτησε να τον σηκώσουν από το καροτσάκι του να χορέψει και χόρεψε.
Παναγιώτη, πολύ ζωηρό σε βλέπω είσαι το πειραχτήρι της παρέας!
Τι να κάνεις, αφού έχεις αυτό που έχεις κάποια πράγματα πρέπει να τα αντιμετωπίζεις πάντα μ΄ ένα χαμόγελο, για μένα σου μιλώ. Τώρα έγινε που έγινε.
Φωτεινή, μπορούμε να μιλήσουμε για όλα μπροστά στον Παναγιώτη;
Ό,τι θες απαντάμε, δεν έχουμε θέμα. Ο Παναγιώτης γεννήθηκε με πρόβλημα στους 6,5 μήνες της εγκυμοσύνης μου. Ήμουν έγκυος και ξαφνικά μου παρουσιάστηκε λεύκωμα, βρέθηκαν υψηλές τιμές στα ούρα μου και ο γιατρός θεώρησε ότι πρέπει να προκληθεί πρόωρη γέννα. Το παιδί γεννήθηκε, αλλά στη Ρόδο δεν υπήρχε η κατάλληλη θερμοκοιτίδα για το αναπνευστικό του και ο εγκέφαλός του δεν οξυγονώθηκε σωστά. Δύο μέρες μετά το παιδί μεταφέρθηκε στην Αθήνα. Είχαμε αργήσει.
Αυτό το «πάμε για γέννα» του γιατρού αποδείχτηκε ότι δεν ήταν το σωστό. Με συνοδεία γιατρού ο σύζυγός μου μετέφερε το μωρό στο Κρατικό Νίκαιας όπου για 3,5 μήνες έμεινε σε θερμοκοιτίδα. Το διάστημα αυτό ανεβήκαμε πολλές φορές στην Αθήνα, δεν μας άφηναν πάντα να το δούμε, το μωρό είχε πάθει διάφορες λοιμώξεις και δεν μπορώ να ξεχάσω εκείνη τη φράση που μας είπαν απ΄ το τηλέφωνο «δεν μιλάμε πια για ένα παιδί πεθαμένο…»!
Όμως ο Παναγιώτης έζησε, και τον ακούω τώρα που συμπληρώνει σ΄αυτά που λέτε εσείς. Τα ξέρει όλα;
Του έχουμε μιλήσει για όλα και ίσως αυτό τον έχει βοηθήσει να είναι τόσο χαρούμενος και δραστήριος, γιατί ποτέ δεν έχει γίνει καμιά συζήτηση πίσω απ΄ την πλάτη του. Κι αυτό το μήνυμα θέλουμε να δώσουμε.
Τι λέτε τώρα για τα λάθη που έγιναν τότε;
Ποτέ δεν αναστέναξα, όμως αν έχεις δώσει έναν όρκο, τίμησέ τον. Αν δεν μπορείς εσύ άσε να το κάνει άλλος γιατρός. Δεν χρειαζόταν να προκληθεί γέννα, αλλά ήταν για να μη χάσει τα λεφτά. Μέχρι πριν από επτά χρόνια κάθε 15 μέρες πηγαίναμε στην Αθήνα με τον Παναγιώτη για 15 μέρες, το μισό μήνα δηλαδή. Ξέρεις τι περιστατικά συναντούσαμε, και μαθαίναμε ότι κι αυτό είναι από λάθος χειρισμούς γιατρών, κι αυτό, κι αυτό…
Όμως δεν μπορείς να κλαίγεσαι ούτε να παραπονιέσαι, γιατί πρώτα-πρώτα το μεταδίδεις στο παιδί. Ξέρετε είμαι τρισευτυχισμένη που ζω στις Φάνες. Πούλησα το σπίτι μου στη Ρόδο για να πάω να ζήσω εκεί στο χωριό του συζύγου μου. Εκεί τον Παναγιώτη από το προ νήπιο κιόλας τον αγκαλιάσανε.
Πήγαινε από την αρχή σε κανονικό σχολείο;
Ήταν επιλογή μας να πάμε σε κανονικό σχολείο. («Και δική μου επιλογή λέει ο Παναγιώτης», που παρακολουθεί με ενδιαφέρον τη συζήτηση)… Τα άλλα παιδιά τα αρτιμελή γύρω-γύρω, λέγανε «ό,τι πει ο Παναγιώτης…», τον αγαπούσανε, τον βοηθούσανε.
Όταν πήγε στη Γ΄ Δημοτικού ανακάλυψα ότι το παιδί δικαιούται να έχει δασκάλα η οποία θα απασχολείται μ΄ εκείνο και θα του κάνει ενισχυτική διδασκαλία. Δεν ήταν εύκολο να πειστούν οι αρμόδιοι, αλλά υπάρχει ο νόμος, κι έτσι ο Παναγιώτης είχε δασκάλα που τον βοηθούσε. Μόνο αγάπη συναντήσαμε από παντού. Το καλοκαίρι εγώ δούλεψα εποχικά στην ΔΕΡΜΑΕ την εταιρεία του Δήμου Ρόδου στις Πεταλούδες. Τον είχα μαζί μου κάθε μέρα, περνούσε η ώρα του, έβλεπε κόσμο… Τους ευχαριστώ, τους θερμοευχαριστώ που τον δέχονταν με τον τρόπο που τον δέχονταν. Ευχαριστώ τον Λευτέρη Δράκο, δεν είπαν μια φορά «γιατί τον φέρνεις μαζί σου».
Πως τα καταφέρνετε, να χρειάζεται να κάνετε τόσα πολλά και να χρειάζεται να δουλέψετε κιόλας;
Ευχαριστώ όσους μου έδωσαν αυτή την ευκαιρία, ο σύζυγός μου είναι λογιστής, αλλά είναι δύσκολες οι εποχές. Έχουμε και πολλές άλλες δραστηριότητες με τον Παναγιώτη, δεν σας έχω πει! Όταν ήταν στην Δ΄ τάξη του Δημοτικού εγώ ήμουν πρόεδρος του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων του Σχολείου. Ο Παναγιώτης είχε ακούσει στην τηλεόραση ότι οι φυλακισμένοι δεν έχουν είδη πρώτης ανάγκης στις φυλακές. Είχαμε κάνει εκδηλώσεις στο σχολείο και με τα λεφτά που συγκεντρώσαμε πήγαμε στις φυλακές της Κω, κι ο Παναγιώτης μαζί μας και τους πήγαμε 100 τσάντες, από χαρτί υγείας, μέχρι ξυραφάκια. Πηγαίναμε αντιπροσωπεία του σχολείου μαζί με τον Παναγιώτη μέχρι την ΣΤ΄ Δημοτικού και μετά πηγαίναμε πάλι σαν Κατηχητικό. Κι από τότε ο Παναγιώτης έγινε φίλος με τους φυλακισμένους. Του τηλεφωνούν ακόμα, μιλάνε…
Ταυτίστηκε… μια ελεύθερη ψυχή σ΄ ένα σώμα που τον φυλακίζει. Τι κάνει ο Παναγιώτης για να βελτιώνεται η κατάστασή του;
Κάνει φυσιοθεραπείες, τον πηγαίνει ο μπαμπάς του στον Άγιο Ανδρέα. Κάποτε δεν μπορούσε να πιάσει ούτε το ποτήρι, τώρα το βλέπεις κι εσύ έχει βελτιωθεί πολύ. Πριν δεν έπιανε, δεν άγγιζε… Όμως ο Παναγιώτης πηγαίνει και μία φορά την εβδομάδα, κάθε Πέμπτη στον «Άγιο Ανδρέα» σαν εθελοντής, εκεί τον αγαπάνε, είναι ευχάριστος, βγάζουν βόλτα τα παιδιά, τα ταΐζουν, συμμετέχει σε όλα, βοηθάει... Είναι κοινωνικός, είναι αντιπρόεδρος στην ομάδα του Ακουσίλαου, παίζει σε θεατρικές παραστάσεις, κι είναι και αποφασιστικός, όταν βάλει κάτι στο μυαλό του δεν τον σταματάει τίποτα και κανείς.
Πηγαίνει και στο Άγιο Όρος έμαθα!
Ναι, μια φορά το χρόνο τον πηγαίνει ο μπαμπάς του. (Παρεμβαίνει ο Παναγιώτης): Για να πάω εγώ πρέπει να ταξιδέψω με αεροπλάνο, με πλοίο και μετά έχει χώμα και βουνό… Φωτεινή: Την πρώτη φορά που πήγανε έφτασαν σ΄ ένα σημεία που ήταν μεγάλη ανηφόρα με τα πόδια. Δεν ήξεραν τι να κάνουν, ξαφνικά εμφανίστηκε μπροστά τους μία μπουλντόζα, τον έβαλαν με το καροτσάκι στη χούφτα της και τον ανέβασαν.
Πιστεύετε στο Θεό, πιστεύει και ο Παναγιώτης;
Πιστεύουμε, πιστεύει κι ο Παναγιώτης. αν δεν πιστεύαμε θα ήμασταν μια διαλυμένη οικογένεια. Κάθε Κυριακή πρωί είμαστε όλοι στην εκκλησία και μεταλαμβάνουμε, παίρνουμε τη Θεία Κοινωνία και τη Θεία Χάρη. Υπήρξε μια περίοδος που για τρία με τέσσερα χρόνια ο Παναγιώτης δεν αναπτυσσόταν καθόλου. Τον πήγα σε γιατρούς, τον πήγα παντού… Όταν υπάρχει ένα τέτοιο πρόβλημα πρέπει να υπάρχει κι ένας πνευματικός από πίσω. Για εμάς είναι ο πατέρας Ελπίδιος. Μας έχει μάθει να κοινωνούμε, μας δίνει την κατεύθυνση που πρέπει να ΄χει η ζωή μας.
Όμως είχατε κι ένα τροχαίο ατύχημα στο οποίο τραυματίστηκε ο Παναγιώτης και τραυματιστήκατε κι εσείς!
Ναι ήταν το 2004. Ένα φορτηγό κάτω από το δρόμο που είναι η Παντάνασσα ήρθε κι έπεσε πάνω στο αυτοκίνητο που οδηγούσα εγώ, κι είχα στο πίσω κάθισμα τον Παναγιώτη. Εγώ έκανα τρία χειρουργεία για το πόδι μου, για τρία χρόνια δεν το πατούσα ήμουν μεγάλο διάστημα με το δεκανίκι. Ο Παναγιώτης έσπασε το ποδαράκι του, του φορούσα ζώνη έπεσε πάνω του η πλάτη του καθίσματος τον πλάκωσε και το καροτσάκι του...
Όμως βγήκαμε ζωντανοί. Ο Παναγιώτης έβαλε γύψο όμως μέχρι σήμερα υποφέρει κάθε που αλλάζει ο καιρός. Η αποζημίωση που μας έδωσε η ασφάλεια του άλλου οδηγού ο οποίος αναγνώρισε ότι έφταιγε, ήταν 30.000 ευρώ. Πήραμε αυτά τα λεφτά και πήγαμε στην Αμερική και στη Γερμανία μαζί με τον Παναγιώτη να δούμε αν μπορεί να βελτιωθεί η κατάστασή του. Στη Γερμανία μάλιστα μπήκε σε νοσοκομείο. Καμιά φορά σκέφτομαι ότι μπορεί αυτά τα λεφτά να ήρθαν μέσα από έναν ακόμα Σταυρό που μας έστειλε ο Χριστός έτσι για να βοηθήσουν κι άλλο τον Παναγιώτη!
Είναι τόσο δύσκολη η ζωή σας κι εσείς την κάνετε ν΄ ακούγεται εύκολη!
Δεν μπορείς να κάνεις διαφορετικά, ούτε να κλαίγεσαι ούτε να παραπονιέσαι γιατί το μεταδίδεις και στο παιδί. Κι έπειτα είναι τόση η αγάπη που παίρνουμε από τόσο κόσμο που δεν μας ήξερε, πώς να μην είμαστε ευγνώμονες. Να, μια κοπέλα η Θεοδώρα Τερζοπούλου, ξεκίνησε μια προσπάθεια μέσω της ιστοσελίδας της με τα καπάκια, κι όλη η Ελλάδα μάζεψε καπάκια για τον Παναγιώτη για ν΄ αγοράσει αμαζίδιο. Όλα τα σχολεία της Καβάλας, της Θεσσαλονίκης, των Τρικάλων μάζευαν καπάκια για τον Παναγιώτη. Το Λύκειο Αφάντου του μάζεψε 20.000 καπάκια, όμως ένας τόνος καπάκια είναι 200 ευρώ και το αμαξίδιο έκανε 3.350 ευρώ, πόσους τόνους θέλεις, θέλεις 15 τόνους;
Τον Δεκέμβρη ο πρόεδρος του Συλλόγου «Σκλήρυνσης Κατά Πλάκας» Κώστας Θανόπουλος είπε «θα σας βοηθήσουμε κι εμείς θα διοργανώσουμε μια χοροεσπερίδα» κι η χοροεσπερίδα έγινε στο Αρίων Παλλάς με μεγάλη επιτυχία, πόσος κόσμος πήρε κάρτες… Παναγιώτης: Ευχαριστώ την ορχήστρα, είναι δικοί μου από το χωριό μου τις Φάνες τα παιδιά και ήρθαν για μένα… Φωτεινή: Μας ήρθε και ένα αμαξίδιο από τη Γερμανία, από τον κ. Αναστάσιο Κοπανίδη, που εργάζεται σε εταιρεία με ορθοπεδικά είδη. Είναι ηλεκτροκίνητο βέβαια και ο Παναγιώτης δεν είναι βέβαιο ότι μπορεί να το κουμαντάρει. Πατάει γκάζι ενώ πρέπει να πατήσει φρένο. (γέλια) Όμως το έχει στην αυλή και ανεβαίνει και κάνει προσπάθειες εκεί μέσα. Κι αυτό του κάνει καλό.
Γι αυτό κι εσύ για να τους ευχαριστήσεις χόρεψες Παναγιώτη!
Ναι και θα πάω και κατασκήνωση πάλι όπως κάθε καλοκαίρι. Πάω δύο εβδομάδες με τον πατέρα μου στη Λάρδο και με τους φίλους μου…. Φωτεινή: Μας βοήθησαν πολλοί άνθρωποι που έστειλαν χρήματα κι απ΄ την Ελλάδα, κι απ΄ το εξωτερικό και το πήραμε το αμαξίδιο. Και ποιο πολύ απ΄ όλους συγκίνησε τον Παναγιώτη ένα παιδί από τη Δράμα 7 ετών, έστειλε ένα μήνυμα που μας άγγιξε.
Ο Παναγιώτης ανάμεσα στην αδελφή του Αγγελική και το φίλο του Στέφανο
Τι έλεγε το μήνυμα αυτό;
Έγραφε «Καλησπέρα σας! Σας εύχομαι περαστικά για τον Παναγιώτη. Είμαι από τη Δράμα με λένε Γιάννη Ετόγλου, είμαι 7 χρονών και σας γράφω από το κινητό του μπαμπά μου… Προχθές είδαμε με τον μπαμπά μου τη δημοσίευση του Παναγιώτη στο Fb και λυπηθήκαμε πολύ για τον Παναγιώτη. Ο μπαμπάς και η μαμά μου την Πρωτοχρονιά μου πήραν ένα δωράκι, κι εγώ το άφησα μπροστά στο τζάκι και έλιωσε. Ο μπαμπάς και η μαμά μου υποσχέθηκαν να μου πάρουν άλλο, όμως εγώ από την ημέρα που είδα τον Παναγιώτη ζήτησα από τους γονείς μου τα χρήματα που θα έδιναν για το παιχνίδι μου να τα δώσουν στον Παναγιώτη που τα έχει μεγαλύτερη ανάγκη. Γράψτε μου σας παρακαλώ έναν λογαριασμό τράπεζας και να δώσετε πολλούς χαιρετισμούς στον Παναγιώτη…»! Από τότε μίλησαν στο τηλέφωνο. Ο Παναγιώτης κάθεται στον υπολογιστή του κι έχει στο Fb φίλους ως «Παναγιώτης Ρόδος»…
Παναγιώτη πες μου τι θέλεις, τι όνειρα κάνεις πως θα ΄θελες να γίνουν τα πράγματα για σένα;
Είναι μια κουβέντα αυτό. Όχι μόνο για μένα, για όλα τα παιδιά που είναι σ΄ αυτή τη θέση θα ήταν πιο καλά στην Ελλάδα για μας να είχαμε πιο πολλές ράμπες. Στα μαγαζιά όταν βγεις με αμαξίδιο θα δεις τι εννοώ. Παρκάρουν τ΄ αμάξια.
Σ’ ευχαριστώ για τα λουλούδια που μου έφερες, είσαι πολύ καλός και πολύ επικοινωνιακός!
Παρακαλώ. Να τα πάρεις… Είμαι επικοινωνιακός και ακόμα δεν είδες τίποτα…
Ακολουθήστε τη Ροδιακή στο Google News
