«Αθλητισμός» Οι μαθητές του 5ου Γυμνασίου Ρόδου αρθρογραφούν
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΚΕ 734 ΦΟΡΕΣ
Μεγάλος αριθμός παιδιών στη Ρόδο ασχολούνται με τον αθλητισμό και η συστηματική αυτή ενασχόλησή τους είναι εμφανής στην προσωπικότητα τους.
Διακρίνονται έναντι των άλλων για αρετές όπως η συνεργατικότητα, η αγωνιστικότητα, η μαχητικότητα, η αυτοπειθαρχία, και το ήθος.
Είναι πολύ σημαντική, επίσης, η σχέση που αναπτύσσεται με τον προπονητή τους, ο οποίος ως δάσκαλος οφείλει να συμπυκνώνει τις πλέον απαιτητικές αρετές που πρέπει να διαθέτει ένας πραγματικός δάσκαλος, για να είναι σε θέση να εκπαιδεύει το μαθητή του στην πληρότητα των καταστάσεων του ανθρώπου: το σώμα, το συναίσθημα, το πνεύμα και την ψυχή. Το πνεύμα, βέβαια, αναλαμβάνει να το εκπαιδεύσει ο άλλος δάσκαλος που βρίσκεται είτε στο σχολείο είτε σε άλλους χώρους, όπως στο χώρο των τεχνών και της θεολογίας!
Ο μαθητής, λοιπόν, αθλητής εκ των πραγμάτων είναι προνομιούχος, διότι είναι ενταγμένος στο στίβο της άσκησης του ανθρώπου ως ολότητας.
Η Έφη αναδεικνύει με το κείμενό της αυτήν την κοπιαστική αλλά και τόσο αποδοτική για τον άνθρωπο πορεία!
Ας την παρακολουθήσουμε!
Συμπαραστάτες σε αυτή την προσπάθεια των παιδιών, βρίσκονται οι καθηγητές Τσιόγκας Γρηγόρης και Καλαούζη Ντίνα τους οποίους για μια ακόμα φορά ευχαριστούμε θερμά.
Μέρες τώρα, ο απαιτητικός καθηγητής μου με πιέζει να γράψω επιτέλους κάτι. Τις περισσότερες φορές μου συμβαίνει να μη θέλω, ενώ άλλες δεν ξέρω τι να γράψω.
Σήμερα, λοιπόν, μου ήρθε η έμπνευση. Τα πόδια μου τρέμουν από την προπόνηση, είμαι ιδρωμένη, κουρασμένη, αλλά έχω την ανάγκη να γράψω. Σκέφτηκα, λοιπόν, να αναφερθώ στον αθλητισμό, δηλαδή στη ζωή μου!
Ίσως ο αθλητισμός να είναι δύσκολος και επίπονος, γιατί χρειάζεται κόπο, υπερβολική κούραση και ιδρώτα, επιμονή και πολλή προσπάθεια. Όμως, σε κάνει να νιώθεις πλήρης, λυτρωμένος και ευτυχισμένος. Πολλοί είναι αυτοί που τον θεωρούν απλά μια φυσική δραστηριότητα.
Για άλλους, όμως, είναι τρόπος ζωής.
Ασχολούμαι με τον αθλητισμό, το στίβο για την ακρίβεια, εδώ και τέσσερα χρόνια. Ασχολούμαι γιατί μου αρέσει, γιατί μου δημιουργεί πληρότητα.
Μου αρέσει, γιατί κάθε φορά που βρίσκομαι στον προπονητικό χώρο, κάθε στενοχώρια και λύπη εγκαταλείπουν το σώμα μου, γιατί όταν τρέχω νιώθω ελεύθερη, γεμάτη δύναμη και ενέργεια.
Είναι ένα συναίσθημα που οι αθλητές που διαβάζουν το άρθρο αυτό, σίγουρα θα το καταλάβουν.
Ο αθλητισμός δεν σε βοηθά μόνο να διατηρήσεις ένα λεπτό και υγιές σώμα. Σε βοηθά, επίσης, να καλλιεργήσεις σημαντικές ικανότητες.
Εγώ η ίδια, όταν προπονούμαι εκτός του ότι μαθαίνω να αντιμετωπίζω τους συναθλητές μου σε αγώνα 100 μέτρων, μαθαίνω και να βρίσκω λύσεις σε κάθε απρόσμενο εμπόδιο που θα βρεθεί μπροστά μου.
Μαθαίνω να επιμένω για το καλύτερο, αλλά και να ξέρω να χάνω.
Είναι ωραίο να τρέχεις, να αγωνίζεσαι.
Κάθε είδος ανησυχίας ή άγχους αποβάλλονται με την ταχύτητα. Στο στίβο ξεχνιέσαι και απλά συγκεντρώνεσαι.
Ο προπονητής με την βαριά φωνή απλά επιμένει να μην τα παρατάς, να αντέξεις μέχρι τα τελευταία μέτρα, μέχρι τον τερματισμό.
Και αν, μετά στους αγώνες δεν τα καταφέρεις, απλά χαμηλώνεις το βλέμμα και υπόσχεσαι πως την επόμενη φορά θα είσαι εσύ αυτός που θα διακριθεί και που θα ξεχωρίσει.
Έχω μία συμμαθήτρια που είναι και αυτή αθλήτρια, όχι του στίβου αλλά του τένις. Βλέπω την καθημερινή κούρασή της, βλέπω τις θυσίες που κάνει για να πετύχει τον στόχο της. Και είναι ωραίο που είναι συμμαθήτριά μου, γιατί εκείνη μου μαθαίνει να προσπαθώ, εκείνη με κάνει δυνατή. Είναι το πρότυπό μου πλέον.
Παρακολουθώ κάθε φορά που πηγαίνω προπόνηση, αθλητές οι οποίοι τρέχουν με πάθος. Τους θαυμάζω! Τους θαυμάζω, γιατί έμαθαν να αγωνίζονται, άλλοτε να νικούν και άλλοτε να χάνουν, αλλά ποτέ να μην τα παρατάνε!
Προσπαθούν πολύ, δακρύζουν από την κούραση και όμως, συνεχίζουν. Πίσω τους κρύβονται χαμένες οικογενειακές στιγμές, βόλτες, εκδρομές, φίλοι, διασκέδαση.
Για αυτό, δεν αξίζει να κρίνεται η προσπάθειά τους, αν ήταν τέλεια ή λιγότερο καλή, γιατί προσπαθούν κάθε μέρα! Γιατί απλά… αγωνίζονται με την καρδιά τους. Όλοι οι αθλητές!
Θα έγραφα πολλά περισσότερα, μπορεί και μυθιστόρημα, για να εξηγήσω τι σημαίνει για εμένα «αθλητισμός» αλλά θα ήταν καλύτερα να σταματήσω εδώ την φλυαρία μου.
Aπλά θα προσθέσω πως είναι ωραίο να προσπαθώ, έστω και αν δεν τα καταφέρω, μένω ικανοποιημένη και είμαι υπερήφανη, μόνο και μόνο επειδή αγωνίστηκα! «Αγωνίζομαι» σημαίνει «νικώ».
Η συμμετοχή, ο αγώνας, είναι ήδη μια μεγάλη νίκη, ανεξάρτητα από το τρόπαιο.
Νίκη ενάντια στους φόβους, τις ανασφάλειες και τις δυσκολίες του εαυτού μου, ενάντια στον εγωισμό και την φιλαυτία μου.
Νίκη υπέρβασης του εαυτού μου. Και κάτι ακόμα: «Νικώ» σημαίνει «Αγαπώ». Αγαπώ τον συναθλητή μου, που μου έδωσε την ευκαιρία να τον συναγωνιστώ, τον προπονητή μου, που μου έμαθε τον τρόπο ν’ αγωνίζομαι και να νικώ, καθώς και τον κόσμο που με στηρίζει στην προσπάθεια και στον δρόμο προς τη νίκη.
Τέλος, ευχαριστώ το Θεό, που μου χαρίζει την δυνατότητα να είμαι υγιής, και που μου έμαθε να κατανοώ το ουσιαστικό νόημα της πορείας προς τη νίκη!
Γκιάτα Έφη
Γ’ Τάξη
Ακολουθήστε τη Ροδιακή στο Google News
