Ταλαιπωρία-μαρτύριο στις ουρές των τραπεζών

Για τις ουρές, τον εξευτελισμό, την ταλαιπωρία και την ένταση που επικρατεί κάθε τρεις και λίγο σε ορισμένα υποκαταστήματα των τραπεζών εδώ στη Ρόδο, έχουν ακούσει κάτι τις, αυτοί που υποτίθεται ότι εκπροσωπούν τον τόπο μας και συμπάσχουν με αυτά που τραβούν οι πολίτες καθημερινά;

Τι άλλο θα πρέπει να γίνει δηλαδή στους συμπολίτες μας οι περισσότεροι από τους οποίους είναι ηλικιωμένοι μάλιστα (πέραν αυτών που καθημερινά βιώνουν οι άνθρωποι που εργάζονται στις τράπεζες) για να καταλάβουν εκεί στις διοικήσεις των τραπεζών, ότι τα υποκαταστήματα χρειάζεται να ενισχυθούν με στελέχη και προσωπικό; Πότε θα καταλάβουν ότι χρειάζεται επανασχεδιασμός για τις μέρες που υπάρχει αυξημένη κίνηση και συναλλαγές;

Τι άλλο θα πρέπει να δουν τα μάτια μας για να ζητήσουν εξηγήσεις οι αιρετοί μας (σε όλα τα επίπεδα) αλλά κι οι συνδικαλιστές μας; Τα φαινόμενο να λιποθυμούν στις ουρές συνταξιούχοι και να τους παίρνει το ΕΚΑΒ μέσα από τις τράπεζες είναι σχεδόν καθημερινό.

Αν όλα αυτά μοιάζουν με… ψιλά γράμματα, για εκείνους που… έχουν συνηθίσει να κάνουν τις συναλλαγές τους με το πάτημα ενός κουμπιού στο τάμπλετ ή το κινητό τους, δεν ισχύει βεβαίως το ίδιο για χιλιάδες συνανθρώπους μας προχωρημένης ηλικίας.

Πότε θα το εμπεδώσουν αυτό οι απίθανοι τύποι; Και δεν αναφερόμαστε βεβαίως στο προσωπικό και τα στελέχη των τραπεζών που εργάζονται πλέον με συνθήκες γαλέρας. Σε όλους τους άλλους αναφερόμαστε που κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν..!
Μιχ.Μ.