Ομιλία της συγγραφέως Δ. Παπαναστασοπούλου με θέμα “To μονοπάτι της αγάπης”

Πραγματοποιήθηκε την Κυριακή της Ορθοδοξίας 1 Μαρτίου, σε αίθουσα κεντρικού ξενοδοχείου της Ρόδου, η ομιλία της συγγραφέως Δήμητρας Παπαναστασοπούλου με θέμα "Το μονοπάτι της αγάπης". Η εκδήλωση ήταν ενταγμένη στα πλαίσια του εορτασμού 50 χρόνων από την ίδρυση του "Συνδέσμου Αγάπης" και έγινε με την παρουσία πολλών μελών και φίλων του συλλόγου.

Την ομιλία της συγγραφέως προλόγισε η πρόεδρος του συνδέσμου Άννα Ραϋμόνδου, ενώ η κ.Παπαναστασοπούλου ευχαρίστησε για την θερμή υποδοχή που της επιφυλάχθηκε, καθώς και για "την μεγάλη τιμή που μου κάνετε, να μιλήσω για την αγάπη, που εσείς πασχίζετε όλα αυτά τα πενήντα χρόνια να μεταδώσετε στους συνανθρώπους σας και να τους βοηθήσετε στους δύσκολους καιρούς που ζούμε.

Εύχομαι ολόψυχα, ο Σύνδεσμος της Αγάπης να φτάσει τα αδαμάντινα χρόνια, πάντα ακμαίος και με τη δύναμη που έχουν τα μέλη του, στηριζόμενα πάντα στην πίστη και την Αγάπη, έχοντας πάντα αρωγό την ελπίδα."

Στην κύρια ομιλία της η συγγραφέας έκανε αναφορά για τον προαιώνιο αγώνα του καλού και του κακού και κατέληξε: "Ας δούμε τώρα το μονοπάτι της αγάπης και της αρετής, που συνοδεύεται από την απόρριψη των υλικών απολαύσεων.

Είναι ένα ανηφορικό μονοπάτι, στενό, γεμάτο πέτρες και αγκάθια που ματώνουν τα πόδια σου. Η δυσκολία της ανάβασης ολοφάνερη και αποτρεπτική, το δώρο της συνεχούς και αμείωτης προσπάθειας αόρατο και μακρινό, αφού βρίσκεται στην κορυφή.

Δεν έχεις από πού να πιαστείς, κι αυτό που βιώνεις είναι ιδρώτας, αϋπνίες και μοναξιά. Αυτό που κυνηγάς το νοιώθεις, το κουβαλάς, αλλά δεν το βλέπεις.

Δεν υπάρχει καμία ευκολία, μόνο συνεχής προσπάθεια και υποχρέωση σε σένα τον ίδιο να τα βγάλεις πέρα, να φτάσεις στον προορισμό σου, να ζεσταθεί η ψυχή σου. Πρωταγωνίστρια εδώ είναι η αόρατη ψυχή και όχι το ορατό σώμα.

Συγχρόνως, κάθε τόσο αντιπαλεύεις για να κρατηθείς στις μυτερές πέτρες, ακούγοντας τις φωνές και τα γέλια των οδοιπόρων του αντίθετου μονοπατιού, που προσπαθούν να σε τραβήξουν εκεί, άλλοτε τάζοντάς σου διάφορα, άλλοτε λοιδορώντας σε για την ανοησία της επιλογής σου."

Της ομιλίας ακολούθησε μουσική συντροφιά με τον Κυριάκο Κωνσταντάκη και το ακορντεόν του.