Στερνό αντίο στον Γιώργο Γεωργίου

Του
Μάνου Δ. Κόκκινου

Ανείπωτος πόνος και βαθειά θλίψη άφησε πίσω του ο πρόωρος θάνατός σου αγαπημένε μας φίλε. Πόνος και θλίψη που ούτε ο χρόνος μπορεί να δαμάσει, ούτε η λογική να απαλύνει. Συγκλονίσθηκε η γενέτειρά σου, η Λίνδος, ράγισαν καρδιές, ζεστά δάκρυα κύλησαν στο πρόσωπο όλων όσων σε γνωρίσαμε και σε αγαπήσαμε.

Ανταμώσαμε τον Σεπτέμβριο του 1947 στην αυλή του Βενετοκλείου Γυμνασίου. Πρωτάκια τότε, γεμάτοι χαρά και ενθουσιασμό για το νέο μαθητικό μας ξεκίνημα.

Μέσα στον μεγάλο εκείνο συρφετό και το σκόρπιο μαθητικό παιδολόϊ, οι πυξίδες μας συναντήθηκαν.

Έτσι ξεκίνησε μια μεγάλη και αληθινή φιλία που κράτησε μέχρι τα τελευταία λεπτά της ζωής σου.

Στο ίδιο θρανίο στο Γυμνάσιο έξι ολόκληρα χρόνια μελέτης αλλά και νεανικής δραστηριότητας σφυρηλάτησαν ένα φιλικό δεσμό που σημάδεψε έντονα την μετέπειτα οικογενειακή και κοινωνική μας σταδιοδρομία.

Ο Θεός σου χάρισε πλούσια ομορφιά στο σώμα και την ψυχή. Δεν στάθηκες στην πρώτη. Κυνήγησες και κατέκτησες τη δεύτερη. Με μια ανοικτή καρδιά και με μια ζεστή ψυχή κέρδισες όλους μας.

Σπούδασες την επιστήμη της καρδιάς, τίμησες τον όρκο του γιατρού και χάρισες σε χιλιάδες καρδιές το χαμόγελο, την υγεία και τη ζωή.

Δέχθηκες τη μεγάλη ευγνωμοσύνη πολλών οικογενειών που χάρισες τη ζωή σε στενά συγγενικά τους πρόσωπα και κράτησες χαρούμενα και ευτυχισμένα πολλά σπίτια που στήριξαν στην αγάπη σου και την επιστήμη σου την υγεία και τη ζωή των δικών τους.

Μόνο η δική σου καρδιά σου φέρθηκε άστοργα. Σε πρόδωσε πρόωρα και αναπάντεχα και δεν πρόλαβες να αντισταθείς.

Όμως την πρόλαβες αλλού. Πρόλαβες μαζί με μια υπέροχη σύντροφο, την Ελένη, να χτίσεις μια ωραία οικογένεια με παιδιά και εγγόνια, αλλά και να τους αφήσεις μια υστεροφημία ανεκτίμητη.

Αν και σε κέρδισε επαγγελματικά και οικογενειακά η Αθήνα, δεν αποκόπηκες από τις ρίζες σου και τους παιδικούς σου φίλους.

Κράτησες ζωντανό και αιμοδοτούμενο τον ομφάλιο λώρο με την όμορη και ιστορική γενέτειρά σου, την αγαπημένη σου Λίνδο, και μπόλιασες με την ίδια αγάπη και τα παιδιά σου, για να παραμείνει ζωντανή η Λινδιακή τέχνη και παράδοση που συνδέεται άρρηκτα με το πατρικό σου σπίτι.

Πίστεψες στο πανανθρώπινο αγαθό της αληθινής φιλίας και της έδωσες ανθρωπιά και ουσιαστικό πρόσημο.

Την ταύτιζες με τον αδελφικό δεσμό και την πλούτιζες με όλα τα αγαθά του αδελφικού dna. Δεν γοήτευες μόνο με την ομορφιά της ψυχής και του σώματός σου.

Γοήτευες περισσότερο με τα πλούσια αποθέματα της καρδιάς σου, με το χαμόγελο, την ανεξάντλητη καλωσύνη σου και την απέρριτη ανθρωπιά που χάριζες απλόχερα γύρω σου.

Ευλογημένοι από τον Θεό και προνομιούχοι από τη μοίρα όσοι βρεθήκαμε στο δρόμο σου, γευθήκαμε και μοιρασθήκαμε μαζί σου τα αγαθά της αληθινής φιλίας. Είναι η βαριά κληρονομιά που μας αφήνεις καρδιακέ μας φίλε.

Και αυτή η κληρονομιά θα συντηρεί την αιώνια μνήμη σου, για να σε κρατήσουμε πάντα κοντά μας στη σκέψη και την καρδιά μας, ζωντανό παράδειγμα ανθρωπιάς, φιλίας ευγένειας και καλωσύνης.

Καλό σου ταξίδι πολυαγαπημένε μας αδελφέ και φίλε.-