Μόνο με οικουμενική κυβέρνηση θα μπορέσουμε να βγούμε από την κρίση
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΚΕ 103 ΦΟΡΕΣ
Εξωκοινοβουλευτικoί: ο Πρωθυπουργός και “ο Τσάρος” επί των Οικονομικών. Η παρούσα βουλή να εξαντλήσει, απαραίτητα, την τετραετία.
Ετσι, τα οικονομικά αδιέξοδα συνεχίζονται και Κύριος οίδε ακόμη... Εξάλλου, σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη της Endeavor Greece, πάνω από 200.000 Έλληνες, οι περισσότεροι κάτω των 35 ετών, με υψηλό μορφωτικό επίπεδο και δεξιότητες, έχουν φύγει από τη χώρα από την έναρξη της κρίσης και εργάζονται στο εξωτερικό.
Εν τω μεταξύ, η φορολογική επιβάρυνση αυξήθηκε στα χαμηλά εισοδήματα κατά 337,7% την περίοδο 2008-2012, ενώ στις ανώτερες εισοδηματικές κατηγορίες η φορολογική επιβάρυνση αυξήθηκε μόλις κατά 9%. Την ίδια περίοδο μεγάλωσε και το χάσμα στους μισθούς μεταξύ δημόσιου και ιδιωτικού τομέα. Στο δημόσιο τομέα μειώθηκε κατά 8%, όταν στον ιδιωτικό έφτασε το 19% (“Οικουμενική Καθημερινή” 20.3. 2015).
Δια της οδού, δε, των Μνημονίων επιβλήθηκε στην Ελλάδα μία πρωτοφανής πολιτική λιτότητας, δίχως, έστω και μερικής αναπτυξιακής πολιτικής.
Παρά ταύτα, εάν τους τελευταίους μήνες του 2014 κατορθώναμε να αναδείξουμε τότε Πρόεδρο της Δημοκρατίας, διαγραφόταν εμφανής προοπτική να μπούμε σε μια καθοδηγούμενη ελαφρά αναπτυξιακή τροχιά, ταυτόχρονα και με την τακτοποίηση σε περισσότερο βάθος χρόνου των δανειακών μας υποχρεώσεων, ίσως και με ελαφρότερο επιτόκιο.
Δυστυχώς, η ανυποχώρητη συνεχής άρνηση της τότε αντιπολίτευσης να ανταποκριθεί προς το κάλεσμα συνεννόησης προχωρήσαμε σε εκλογές, οι οποίες ναι μεν σχηματίστηκε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, αλλά η οικονομική κατάσταση όχι μόνο δεν βελτιώθηκε καθόλου εδώ και τρεις μήνες περίπου, αλλά με τις αψιμαχίες μεταξύ κυβερνώντων και ευρωπαϊκών εταίρων κορυφώθηκαν. η χώρα οδηγείται σε αδιέξοδα και τελευταία προστέθηκε και το θέμα της έλλειψης ρευστότητας, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Την δημιουργηθείσα τελευταία αυτή αρνητική κατάσταση αναγκάζονται, πλέον, να ομολογούν και αυτοί οι κυβερνώντες. Ειδικοί και μη ομολογούν κατά τον πλέον δραματικό τρόπο, ότι η οικονομία της χώρας συρρικνώνεται, τα φορολογικά έσοδα είναι χαμηλότερα από τους στόχους, οι τραπεζικές καταθέσεις φεύγουν από το σύστημα και η κυβερνητική συνοχή αρχίζει να κλονίζεται· ενώ, η πιθανότητα να δούμε βελτίωση δεν διαγράφεται στον ορίζοντα. Ταυτόχρονα, χάσαμε και την εμπιστοσύνη των εταίρων μας στην Ενωμένη Ευρώπη, με διαφαινόμενο κίνδυνο, αν συνεχίσουμε την ίδια αλλοπρόσαλλη τακτική-ρητορικής, να βρεθούμε εκτός Ευρώ ή ακόμη και σε κατάσταση πτώχευσης.
Ως απλός
πολίτης παρακολουθώ την πολιτική κατάσταση της χώρας, ιδιαίτερα τις ακραίες δηλώσεις ορισμένων κυβερνητικών παραγόντων που εξελίχθηκαν σε μια απαράδεκτη-επιζήμια ασυνεννοησία Ελλάδας-Ευρωπαϊκών εταίρων μας και προβλέπω άσχημη συνέχεια. Ας ελπίσουμε, ότι η τελευταία συνάντηση του Πρωθυπουργού της χώρας μας με την Γερμανίδα Καγκελάριο Μέρκελ της περασμένης Δευτέρας, ότι θα εξομαλύνει βαθμηδόν την δημιουργηθείσα “εχθρική” κατάσταση.Η μεταξύ μας με τους εταίρους προκλητική ασυνεννοησία στις διαπραγματεύσεις να εκλείψει μια για πάντα. Και να καταστεί σαφές σε όλους μας, κυβερνώντες και κυβερνόμενους, ότι «ζούμε στην Ευρώπη, στην Ελλάδα και στη Γερμανία και το έτος 2015. Να διαφωνήσουμε, καμία αντίρρηση, αλλά να διαφωνήσουμε το πώς θα ζήσουμε καλύτερα, σήμερα και αύριο», τονίζει σε άρθρο του στις 23.3.2015, ο έγκριτος νομικός Γιάννης Φ. Ιωαννίδης. Βρισκόμαστε στην Ευρώπη.
Δεν μπορούμε να μεταχειριζόμαστε μεθόδους του τριτοκοσμικού σοσιαλισμού. Να είναι ευρωπαϊκός ο σοσιαλισμός μας.
Είτε μας αρέσει είτε όχι, σήμερα η Γερμανία είναι η μεγαλύτερη οικονομική δύναμη στην Ευρώπη και ο κυριότερος εταιρικός παράγοντας στην Ενωμένη Ευρώπη. Αυτό δεν πρέπει να μας διαφεύγει καθόλου στην ευρωπαϊκή μας πορεία.
Ο Εθνάρχης Ελευθέριος Βενιζέλος, με τον ανεπτυγμένο δείκτη διπλωματικότητας που τον διέκριναν, σε κάθε ευκαιρία επαναλάμβανε: «Να το πάρωμεν απόφασιν, ότι δεν υπάρχει, δεν υπήρξε ποτέ “Θεός της Ελλάδος”. Ενας είναι ο Θεός δι’ όλα τα Έθνη: η φρόνησις, η διορατικότης, η προορατικότης, η επαφή με την πραγματικότητα».
• • •
Οπως έχουν, πλέον, διαμορφωθεί τα πράγματα για τη χώρα μας, η ελληνική οικονομία πρέπει να προχωρήσει με ολοκληρωμένο σχέδιο, αλλά και πλήρη συνεννόηση με τους εταίρους μας στην Ενωμένη Ευρώπη, προκειμένου να εξασφαλίσουμε τα απαραίτητα στηρίγματα και με το δυνατό καλύτερους όρους. Και όπως τονίζει σε ειδικό σημείωμά της η εφημερίδα των Συντακτών, 23.3.2015, «...χρειάζεται η οικοδόμηση ρεαλιστικών σχέσεων και δεσμών προς πολλές κατευθύνσεις που να στηρίζονται στη λεπτομερή γνώση και αξιοποίηση κοινών ή παράλληλων συμφερόντων”.
• • •
Υστερα από τις παραπάνω διαπιστώσεις προς αποτελεσματικότερο μέσο για να δοθεί ασφαλέστερη λύση και συντομότερη εξόδου της χώρας από την κρίση, πρέπει να επιδιωχθεί άμεσα η πλήρης συνεννόηση με τους εν ενεργεία δικούς μας πολιτικούς παράγοντες.
Ο σημερινός συσχετισμός των πολιτικών κομμάτων, όπου κανένα δεν διαθέτει την δεδηλωμένη πλειοψηφία για να εφαρμόσει το ενδεδειγμένο από τις περιστάσεις αναπτυξιακό οικονομικο-κοινωνικό πρόγραμμα, πρέπει να απασχολήσει στα σοβαρά την πολιτειακή και πολιτική ηγεσία της χώρας.
Το Ελληνικό Έθνος πέρασε, κατά διαστήματα, από αρχαιοτάτων χρόνων από περιπέτειες, αλλά τελικά δεν χανότανε, επανεύρισκε τον κατάλληλο τρόπο να πορευθεί το σωστό δρόμο, επανακτώντας τη ζωτικότητα για να προχωρεί στην ανάπτυξη.
Η Πατρίδα σήμερα χρειάζεται ένα ειρηνικό 1909, έναν Ελευθέριο Βενιζέλο· ένα 1974, έναν Κωνσταντίνο Καραμανλή· για να δώσουν νέα ελπίδα για το αύριο. Για να αναδείξουν οι Ελληνες τον καλύτερο εαυτό τους. Σε όλα στη ζωή υπάρχουν λύσεις· θα πρέπει, κατ’ αρχήν, άμεσα να αναζητηθεί η ενδεδειγμένη υπερκομματική προσωπικότητα που θα τεθεί επικεφαλής, ως Πρωθυπουργός, σχηματισμού Οικουμενικής Κυβέρνησης για να αναλάβει τις κρίσιμες αυτές στιγμές τις τύχες του Έθνους. Επίσης, επικεφαλής των Οικονομικών και λοιπών παραγωγικών Υπουργείων να τοποθετηθούν εξωκοινοβουλευτικές προσωπικότητες, που να κατέχουν τα θέματα.
Η δε τωρινή Βουλή να εξαντλήσει την τετραετία με δεσμευτική δήλωση των κομμάτων ενώπιον του Προέδρου της Δημοκρατίας, όπως προβλέπει το Σύνταγμα· διάρκεια που, ωστόσο, ποτέ δεν τηρήθηκε επί του προκειμένου μέχρι σήμερα.
Και όπως τονίζει στο τελευταίο του βιβλίο ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος: «Το λυκόφως των πολιτικών ηγεσιών»-αιτία ή αποτέλεσμα της οικονομικής κρίσης», «...Με απλές λέξεις η ανόρθωση του κύρους των πολιτικών ηγεσιών έναντι των Αγανακτισμένων εξαρτάται στο μεγαλύτερο βαθμό, από το αν και κατά πόσο στην πορεία η σημερινή αγανάκτηση θα μετατραπεί, σταδιακώς και μ’ επιμονή, σ’ εμπιστοσύνη».
Επίσης, ως Πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων (τρίτο στην Πολιτειακή Ιεραρχία) να αναδειχθεί αξιοκρατικά ένας/μία, από τους 300 βουλευτές, όπου με ηρεμία και μακριά από προκλήσεις να διευθύνει τις συζητήσεις. Ετσι, οι οξύτητες που τώρα είναι καθημερινές στη Βουλή να περάσουν στο παρελθόν.
Στη Σουηδία, για παράδειγμα, «ο Πρόεδρος του Κοινοβουλίου (Riksdag) παύει (όπως εξάλλου και οι υπουργοί) να είναι βουλευτής αντικαθιστάμενος από αναπληρωματικόν· δεν ψηφίζει.
«Κατά το κεφάλαιο 2 άρθρο 1 του Συνταγματικού Δικαίου The Riksday Act (από επίσημη μετάφραση): «Ο Πρόεδρος θα προεδεύει κατά τις συνεδριάσεις του Κοινοβουλίου. Ο Πρόεδρος στερείται της δυνατότητας να εκφράζει γνώμη επί της ουσίας για οποιοδήποτε θέμα υπό συζητήση, το οποίο περιέχεται στην ημερήσια διάταξη» (“Η Καθημερινή”, 24.3.2015).
• • •
Πρέπει, και μπορούμε, να βγούμε από την κρίση. Η Κύπρος, ας αποτελέσει παράδειγμα μίμησης. Ενώ όλοι στην αρχή πρόβλεπαν, ότι η Μεγαλόνησος θα γινόταν μια χώρα “ερείπιο” διαψεύστηκαν, καθόσον ως εξελίσσονται τα πράγματα επιστρέφει πίσω στην ανάπτυξη, το δε τραπεζικό της σύστημα οδεύει προς τον ορθό δρόμο.
Αλλο παράδειγμα: Οι Γερμανοί, οι ηττημένοι του δεύτερου παγκόσμιου πολέμου, το 1989 γκρέμισαν το τείχος του αίσχους και προχώρησαν στην ενοποίηση των δύο τμημάτων σε ένα. Συνέστησαν μικτή αντιπροσωπεία και επί ένα μήνα συσκέπτονταν και ομόφωνα αποφάσισαν την πολιτική, που θα έπρεπε να εφαρμόσουν, προκειμένου η ανατολική πλευρά να συμβαδίζει οικονομικά με την ήδη τότε ανεπτυγμένη δυτική.
Ομόφωνα κατέληξαν σ’ ένα πρόγραμμα μεταρρυθμιστικών μέτρων και έλυσαν το θέμα τους. Και σήμερα προχωρούν ως ηγέτιδα δύναμη της Ευρωπαϊκής Ηπείρου ενωμένοι.
Και πρέπει να το ομολογήσουμε: εάν σήμερα η χώρα μας βρίσκεται ως ισότιμο μέλος στην Ευρωπαϊκή οικογένεια το οφείλει αφ’ ενός στον Κωνσταντίνο Καραμανλή, με την υποστήριξη, όμως, τόσο του τότε Γάλλου Προέδρου Βαλερί Ντ’ Εστέν, όσο και του Γερμανού Χέλμουτ Σμίθ, ο οποίος, σημειωτέον όχι μόνο ήταν αντίθετος, αλλά και φανερά εχθρικός προς την όλη υπόθεση.
Είναι, δε, ενδεικτικό να αναφέρουμε τι μεσολάβησε στη στροφή του Γερμανού Προέδρου Χέλμουτ Σμιτ στην όλη υπόθεση: Σε μια συζήτηση που είχαν οι δύο άνδρες, Καραμανλής και Χέλμουτ Σμιτ, ο τελευταίος ανέφερε, «...δεν μπορώ να καταλάβω, πώς θέλετε να εντάξετε την Ελλάδα στην ΕΟΚ, με όλες τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει η χώρα σας. Τελοσπάντων, για ποιό λόγο πιέζετε; Τί είναι η Ελλάδα για την Ευρώπη;».
Τότε ο Καραμανλής, με τη γνωστή του ευθύτητα, τού απάντησε: «Να μου πείτε εσείς τι είναι η Γερμανία για την Ευρώπη, που δύο φορές την κατέστρεψε σε δύο πολέμους και τώρα κρίνει την Ελληνική συμμετοχή». Η Ευρώπη, του εξήγησε, υπάρχει γιατί υπήρξε Ελλάδα... Από τη στιγμή εκείνη κι έπειτα ο Χέλμουτ Σμιτ έγινε από τους θερμούς υπέρμαχους της Ελληνικής Ένταξης (“Η Μεσημβρινή” 5.12.1988).
«...Και μην έχοχντας πιο κάτου άλλο σκαλί
να κατρακυλήσει πιο βαθιά
του Κακού τη σκάλα, για τ’ ανέβασμα ξανά που
σε καλεί θα αισθανθείς να σου φυτρώνουν,
ώ χαρά! Τα φτερά,
τα φτερά τα προτινά σου τα μεγάλα!
Κωστής Παλαμάς
(Από το δωδεκάλογο του γύφτου)
Γράφει o Κυριάκος Ι. Φίνας
Ακολουθήστε τη Ροδιακή στο Google News
