Μήνυση για τη δολοφονία της μητέρας και της αδελφής της

Για το έγκλημα στο Όθος της Καρπάθου

Μήνυση κατά παντός υπευθύνου υπέβαλε στην Εισαγγελία Πλημμελειοδικών Ρόδου 40χρονη για το ανεξιχνίαστο έγκλημα που τελέστηκε πριν από δύο χρόνια σε βάρος της 44χρονης αδελφής της και της 76χρονης μητέρας της στο Όθος της Καρπάθου.

Η 40χρονη γυναίκα προσέφυγε στην δικαιοσύνη «κατά παντός υπευθύνου προανακριτικού υπαλλήλου, ενεργήσαντος στο πλαίσιο της αστυνομικής προανάκρισης για τη διπλή δολοφονία» καθώς όπως αναφέρει μεταξύ άλλων υπήρξαν παραλείψεις και λάθη κατά τη διενέργεια της αστυνομικής προανάκρισης από τους προανακριτικούς υπαλλήλους του Αστυνομικού Τμήματος Καρπάθου με αποτέλεσμα, μέχρι σήμερα να μην έχει βρεθεί ο δολοφόνος του διπλού φονικού και η υπόθεση να έχει τεθεί στο αρχείο.

Η 40χρονη συγγενής των θυμάτων στην έγκλησή της, περιγράφει τα ευρήματα του ιατροδικαστή σύμφωνα με τα οποία ο θάνατος της 76χρονης μητέρας της προήλθε από «βαρύτατες κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις, που είχε υποστεί από αμβλύ θλών όργανο» και η 44χρονη αδελφή της από «τραυματικό πνευμοθώρακος, που προκλήθηκε συνεπεία νυγμού από νύσσον και τέμνον όργανο, πιθανότατα μαχαίρι (όχι οδοντωτό). Οι αιμορραγικές διηθήσεις της δε στην κεφαλή και οι λοιπές εκχυμώσεις και εκδορές, που διαπιστώθηκαν υποδηλώνουν ξυλοδαρμό».

Στην ίδια μήνυση αναφέρεται ότι παρά την άμεση κινητοποίηση της Εισαγγελίας Πλημμελειοδικών Ρόδου έγιναν σοβαρά λάθη και παραλείψεις με αποτέλεσμα ο δράστης ή οι δράστες να μην βρεθούν ποτέ, η υπόθεση να τεθεί στο αρχείο και εκείνη και η οικογένειά της να παραμείνουν με τα ερωτήματα αλλά και ένα βάρος στην καρδιά από την όλη υπόθεση.

Πιο συγκεκριμένα, η 40χρονη αναφέρει ότι οι προανακριτικοί υπάλληλοι δεν συνέλεξαν ως όφειλαν σημαντικά στοιχεία – τεκμήρια που πιθανώς να τους οδηγούσαν στην εξιχνίαση της υπόθεσης όπως για παράδειγμα την σίτα του παραθύρου από το οποίο ο δράστης εισήλθε στο χώρο του σπιτιού όπου διέμεναν οι δύο γυναίκες, ούτε κατάσχεσαν «τη συρταριέρα στο πάνω μέρος της οποίας βρέθηκε το καλώδιο της τηλεοράσεως, το ύφασμα, το ευρισκόμενο επί του χαμηλού επίπλου εντός του χώρου του μπάνιου, πάνω στο οποίο βρέθηκαν ίχνη αίματος, το σπασμένο κούφωμα της πόρτας του μπάνιου, επί της οποίας ομοίως ευρέθησαν ίχνη αίματος και πλήθος άλλων αντικειμένων, παρά το γεγονός, ότι στο σύνολο τους περιγράφονται αναλυτικά στην από 30.05.2013 έκθεση αυτοψίας των αρμοδίων αστυνομικών».

Αυτές οι παραλείψεις των αστυνομικών υπαλλήλων να στείλουν για εξέταση τα αντικείμενα αυτά, συνετέλεσαν – σύμφωνα με τα όσα καταγγέλλει η 40χρονη στη μήνυση της- στην εξαφάνιση σοβαρότατων ισχνών και στοιχείων του εγκλήματος, καθόσον με τα εν λόγω αντικείμενα ήρθε οπωσδήποτε σε επαφή ο δολοφόνος.

Όμως η καταγγέλλουσα τονίζει πως τραγικότερη όλων των παραλείψεων των αστυνομικών οργάνων υπήρξε η διαταγή, που δόθηκε την ίδια ημέρα του εγκλήματος, (30 Μαΐου 2013), να καθαρισθεί και να σφουγγαρισθεί το πάτωμα από το αίμα, όπως και έγινε, με συνέπεια

1. Να εξαφανισθεί η διαδρομή του δράστη και τα στοιχεία της ταυτότητός του, όπως αυτά θα ανευρίσκοντο επί τη βάσει σωματομετρικών χαρακτηριστικών (μέγεθος υποδήματος) αλλά και εξωγενών χαρακτηριστικών, όπως ο τύπος των υποδημάτων αυτού

2. Να χαθούν πολύτιμα στοιχεία, όπως η διαδρομή του αίματος (διακεκομμένη ή συνεχόμενη, κατευθυνόμενη προς την έξοδο ή τερματισθείσα εντός της οικίας, ερχόμενη με δύναμη από ψηλά ή όχι) και ο τρόπος θανατώσεως των θυμάτων.

Η 40χρονη αναφέρει επίσης μεταξύ άλλων ότι «η ορθή πρακτική σε τέτοιες περιπτώσεις θα συνεπάγετο την περίφραξη του χώρου και την άμεση κλήση πραγματογνώμονα, προκειμένου να εξετάσει και να διαλευκάνει επί τόπου τις συνθήκες του εγκλήματος.

Αντιθέτως σε μία ακραία επίδειξη ερασιτεχνισμού και προ της εκδόσεως της ως άνω διαταγής, φρόντισαν να περπατήσουν οι ίδιοι πάνω στα ίχνη του αίματος, με συνέπεια να τα αλλοιώσουν, παρά τις έντονες αντιρρήσεις εμού και του συζύγου μου.

Οι εν λόγω ενέργειες μάλιστα δεν καταλείπουν καμμία αμφιβολία αναφορικά με τις προφανείς σκοπιμότητες της εν λόγω διαταγής, αφού ουδείς θα μπορούσε να ισχυρισθεί πειστικά, ότι έμπειροι αστυνομικοί υπάλληλοι δεν γνώριζαν την ως άνω ορθή διαδικασία.

Συνεπεία δε όλων των ανωτέρω λαθών και παραλείψεων ευρισκόμεθα εγώ και η οικογένειά μου ακόμη και σήμερα, δύο έτη μετά τη στυγερή δολοφονία των οικείων μας, στην τραγική θέση να αναζητούμε ακόμα επιτακτικά λυτρωτικές απαντήσεις σε ερωτήματα, τα οποία ωστόσο δεν είναι πια δυνατόν να απαντηθούν».