Η άγνωστη ιστορία που συγκλόνισε τη ζωή του Γιάννη Γεωργαλλή

Η άγνωστη ιστορία που συγκλόνισε τη ζωή του Γιάννη Γεωργαλλή

Η άγνωστη ιστορία που συγκλόνισε τη ζωή του Γιάννη Γεωργαλλή

Rodiaki NewsRoom

ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΚΕ 1631 ΦΟΡΕΣ

Οσο κι αν φαίνεται παράξενο, ο Απόλλων Πατρών είναι η τελευταία ομάδα που απέκλεισε τον Παναθηναϊκό στο Κύπελλο Ελλάδος τα 12 τελευταία χρόνια.

Αυτό συνέβη στις 28 Σεπτεμβρίου 2003 στο Λουτράκι, όπου οι Πατρινοί είχαν υποτάξει (90-82) τους Πράσινους στη φάση των «16» της διοργάνωσης. Ακολούθησαν πέντε σερί τρόπαια για το Τριφύλλι, δύο ήττες από τον Ολυμπιακό σε τελικούς και ακόμη τέσσερα κύπελλα για τον πολυνίκη του θεσμού με 15 κατακτήσεις!

Αυτή ήταν και η αφορμή για το τηλεφώνημα προς τον Γιάννη Γεωργαλλή, ο οποίος μαζί με τον Νίκο Αργυρόπουλο, είναι οι μοναδικοί παίκτες που είχαν αντιμετωπίσει τον Παναθηναϊκό σε εκείνο το ιστορικό ματς και χθες θα διεκδικούσαν το τρόπαιο από τους νταμπλούχους Ελλάδας στον 40ο τελικό, που διεξήχθη στο ΟΑΚΑ (σ.σ. ήττα για τους Πατρινούς με 68-53).

Μόνο που η συζήτηση με τον 32χρονο γκαρντ του Απόλλωνα πήρε αναπάντεχη τροπή και από την αναφορά σε εκείνη την τρομερή παράσταση του Αμερικανού Ντάντε Τζόουνς, που είχε φορτώσει το καλάθι του ΠΑΟ με 40 πόντους, κατέληξε σε μια ιστορία, που αποφάσισε να δημοσιοποιήσει για πρώτη φορά στην καριέρα του.

Στην αρχή η συζήτηση αφορούσε τα συναισθήματα ενός παίκτη, ο οποίος χρειάστηκε να περιμένει πολλά χρόνια για να αγωνιστεί στον πρώτο Τελικό της καριέρας του. Γνωρίζοντας ότι μπορεί να είναι και ο τελευταίος, αφού δεν συμβαίνει και τόσο συχνά, ομάδες, όπως ο Απόλλων, να φτάνουν σε έναν Τελικό Κυπέλλου Ελλάδος ή ακόμη περισσότερο, στους τελικούς του Πρωταθλήματος.

«Τώρα συνειδητοποιώ πόσο τυχερά είναι τα παιδιά που αγωνίζονται στον Παναθηναϊκό και στον Ολυμπιακό», εκμυστηρεύτηκε με ειλικρίνεια ο Γεωργαλλής στο SDNA. «Ακόμη και αν κάποια από αυτά τα παιδιά δεν ήταν πρωταγωνιστές, είχαν την τύχη να αγωνιστούν σε Τελικούς και να πανηγυρίσουν τρόπαια. Τα προηγούμενα χρόνια, δεν το είχα σκεφτεί, αλλά τώρα που ετοιμάζομαι να ζήσω τον πρώτο και ίσως τον τελευταίο Τελικό της καριέρας μου, αντιλαμβάνομαι πόσο τυχερός είναι κάποιος, που αγωνίζεται στις δύο κορυφαίες ομάδες της χώρας. Προσωπικά, δεν έχω παράπονο από την καριέρα μου, ίσα - ίσα είχα την ευκαιρία να αγωνιστώ σε παραδοσιακά καλές ομάδες της Α1, στον Απόλλωνα, στον Πανιώνιο, στον Πανελλήνιο και στον Κολοσσό.

Κακά τα ψέματα, όμως, τα τελευταία 15 χρόνια, τα τρόπαια αποτελούν υπόθεση των δύο μεγάλων ομάδων, επομένως θα προσπαθήσουμε να το ευχαριστηθούμε όσο το δυνατόν περισσότερο και να διεκδικήσουμε τις πιθανότητες, που μας αναλογούν, απέναντι σε μια ομάδα, που θα εμφανιστεί λαβωμένη, άρα και πιο συγκεντρωμένη, μετά την αναπάντεχη ήττα από την Αλμπα Βερολίνου, ενώ εμείς από την άλλη αντιμετωπίζουμε πολλά προβλήματα και έχουμε χάσει τον ρυθμό, που είχαμε πριν από δύο μήνες. Αν με ρωτούσατε τότε, θα έλεγα ‘πάμε να το πάρουμε’.

Τώρα, θα είναι πάρα πολύ δύσκολο, αλλά θα τα δώσουμε όλα», υποσχέθηκε ο Γιάννης Γεωργαλλής, ο οποίος έχει ακούσει αρκετές φορές τον συμπαίκτη του Νίκο Αργυρόπουλο να μνημονεύει το νικητήριο σουτ του Δημήτρη Παπανικολάου, που είχε στερήσει το τρόπαιο από τον Απόλλωνα δίνοντάς το στον Ολυμπιακό στον Τελικό του Φάιναλ Φορ του 1997, που κατά σύμπτωση διεξήχθη στο ΟΑΚΑ.

Το ΟΑΚΑ, πάντως, δεν είναι άγνωστο μέρος για τον 32χρονο γκαρντ. Παρ’ ολίγον, μάλιστα, να αποτελέσει και… σπίτι του τη σεζόν 2000-01, καθώς όπως αποκαλύπτει για πρώτη φορά «το καλοκαίρι του 2000 βρέθηκα μια ανάσα από τον Παναθηναϊκό, με τον οποίο έκανα προπονήσεις και ο Δημήτρης Ιτούδης είχε επιλέξει εμένα και ένα ακόμη νεαρό παιδί, περιμένοντας την τελική έγκριση του Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς για να προχωρήσει η συμφωνία. Κάτι τέτοιο, όμως, δεν έγινε ποτέ γιατί ο κόουτς έλειπε με την Εθνική Σερβίας στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Σίδνεϊ και θα επέστρεφε πάρα πολύ αργά, στις αρχές Οκτωβρίου.

Εγώ δεν μπορούσα να περιμένω ως τότε και αποφάσισα να συνεχίσω στον Απόλλωνα. Αν με ρωτάτε τώρα, όχι δεν μετανιώνω για εκείνη την απόφαση, γιατί και άλλα νεαρά παιδιά που είχαν πάει εκείνη την εποχή στον Παναθηναϊκό, δεν είχαν καταφέρει να προχωρήσουν».

Η αναφορά στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Σίδνεϊ πυροδότησε την αυθόρμητη απορία: «Στο Σίδνεϊ δεν έχεις γεννηθεί;». Ο Γεωργαλλής απάντησε καταφατικά και έπειτα από τη σχετική υποκίνηση, άρχισε να ξετυλίγει το κουβάρι της ζωής του.

«Στο Σίδνεϊ ο πατέρας μου είχε ταξιδέψει ως μετανάστης από την Τήλο, ένα νησάκι κοντά στη Ρόδο. Στην Αυστραλία γνώρισε τη μητέρα μου, η οποία είχε γεννηθεί στο Λονδίνο και είχε σημαντική θέση στην επαγγελματική της ζωή, καθώς ήταν διευθύντρια του αντίστοιχου ΟΣΕ. Πολύ καλή θέση με πολύ υψηλές απολαβές, αλλά και πάρα πολλή δουλειά. Ζούσαμε στο Σίδνεϊ με τους γονείς και τις δύο αδερφές μου. Η μεγάλη με περνάει εννέα χρόνια και η μικρή είναι τρία χρόνια μικρότερη από μένα. Επιστρέψαμε στη Ρόδο, όταν εγώ ήμουν οκτώ ετών!». Και εκείνη τη στιγμή ακολουθεί ο εξής διάλογος:

Για ποιο λόγο επιστρέψατε στην Ελλάδα;

Η μητέρα μου σκοτώθηκε σε τροχαίο!

Τι λες ρε Γιάννη;

Ενα βράδυ άργησε να γυρίσει στο σπίτι. Τότε δεν υπήρχαν κινητά για να ενημερώσει και ο πατέρας μου υπέθεσε ότι θα την είχαν κρατήσει για υπερωρίες, όπως είχε συμβεί αρκετές φορές εκείνο το διάστημα. Εγώ έπεσα να κοιμηθώ, ώσπου κάποια στιγμή είδα από το παράθυρο του δωματίου μου να αναβοσβήνει ο φάρος ενός περιπολικού. Δεν έδωσα σημασία, δεν κατάλαβα κιόλας καλά, και ξανακοιμήθηκα. Μου το είπε, όσο πιο τρυφερά μπορούσε να το κάνει σε ένα παιδί, ο πατέρας μου το άλλο πρωί…

Δεν ξέρω τι να πω. Ειδικά για τον πατέρα σου και τη μεγάλη αδερφή σου, το σοκ θα πρέπει να ήταν ανυπόφορο.

Ο πατέρας μου αγαπούσε πάρα πολύ τη μητέρα μου. Για να καταλάβετε πόσο, δεν ξαναπαντρεύτηκε ποτέ! Δεν μπορούσε να μείνει άλλο στο Σίδνεϊ, γιατί τα πάντα τού θύμιζαν τη μητέρα μου. Τα μαζέψαμε, λοιπόν, και γυρίσαμε στην Ελλάδα.

Λόγω της μικρής ηλικίας, δεν θα πρέπει λογικά να θυμάσαι πολλά από τη μητέρα σου. Σωστά; Μεγαλώνοντας, όμως, συλλαμβάνεις τον εαυτό σου να την επικαλείται, να την αναζητεί;

Εχεις δίκιο σε αυτό. Θυμάμαι ελάχιστες σκηνές. Την αναζητώ όμως πολύ συχνά, κυρίως όταν αντιμετωπίζω προβλήματα. Και όταν ξέρω ότι αν ζούσε θα ήταν υπερήφανη για μένα. Θα ήθελα, δηλαδή, να μπορούσε να βρίσκεται η μητέρα μου στο ΟΑΚΑ για τον Τελικό. Δυστυχώς, ήταν θέλημα Θεού να φύγει νωρίς και έτσι την Κυριακή θα είμαι μόνος μου, με τους συμπαίκτες και τους προπονητές μου…

Πηγή: sdna.gr

Διαβάστε ακόμη

Γ’ εθνική κατηγορία: Κρίσιμα παιχνίδια για Ιάλυσο και ΑΕΡΑ

Γιορτή αναπαράστασης των Ολυμπιακών Αγώνων στο 12ο Δημοτικό Σχολείο Ρόδου!

Με 28 μετάλλια επέστρεψαν οι «Πιγκουίνοι» από τη Χαλκίδα!

Ανατροπές προγνωστικών στο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Σκάκι Γυναικών

Στις εγκαταστάσεις του Κένταυρου ο πρόεδρος κι ο προπονητής της Ελληνικής Ομοσπονδίας Τοξοβολίας

Σε αγώνα στη Γαλλία η Ειρήνη Παπαδημητρίου Σταμπόρη

Ο διεθνής Μαραθώνιος Ρόδου σε υψηλότερο επίπεδο!

Α’ Κατηγορία ΕΠΣΔ: Έμεινε και μαθηματικά ο Κλεάνθης