Οι εστιάτορες της Ρόδου βρίσκονται στα όριά τους

Γράφει ο
Κώστας Σαρρής

Κύριε Διευθυντά
Κάνουμε πολύ φασαρία οι εστιάτορες τον τελευταίο καιρό σχετικά με το κόστος λειτουργίας των καταστημάτων μας. Και η αλήθεια είναι ότι λειτουργούμε στα όρια!

Κάπου μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας! Ισορροπούμε στην ακμή του γκρεμού! Ήδη ο χρόνος της λειτουργίας μας συρρικνώθηκε στις συνολικά 140 έως 150 ημέρες, και το κέρδος της επιχείρησης περιορίστηκε σ’ένα καλό μεροκάματο το οποίο όμως αν το αναγάγουμε σε μεροκάματο διαβίωσης ενός χρόνου πέφτει τραγικά σε επίπεδο αποζημίωσης ανειδίκευτου εργάτη! Σας ανατρέπω την εικόνα που και εσείς αλλά και η κοινωνία έχει για εμάς. Η αλήθεια είναι ότι το 2003 όταν είχα την τιμή να αναλαβώ τα ηνία του σωματείου εστιατόρων Ρόδου λειτουργούσαν στο νησί μας επτακόσια τριάντα εστιατόρια (συγκροτημένης κουζίνας)!

Σήμερα και σ’ αντίθεση με τις αντιλήψεις και τα νούμερα για τον επισιτισμό που κατά καιρούς βλέπουν το φως της δημοσιότητας ο αριθμός τους είναι κάτι λίγο περισσότερα από τρακόσια! Κάτω από τα μισά!!! Ας σκεφθούμε όλοι αν το φαινόμενο οφείλεται στα κέρδη των συναδέλφων που έκλεισαν τις επιχειρήσεις τους. Αν βρήκε ποτέ κανείς κάποιον πλούσιο εστιάτορα με βίλες, με πισίνες, με γιωτ, με καταθέσεις στο εσωτερικό ή το εξωτερικό με συμμετοχή στο off shore εταιρείες με ιδιόκτητα διαμερίσματα ή εκτάσεις γαιών!!!

Γιατί αυτό που ξέρω εγώ από τους εστιατόρες είναι όχι μόνον η έλλειψη δεύτερου σώβρακου αλλά κι ο αγώνας να αγοραστή το μπάλωμα του πρώτου!!! Σ’ αυτήν την οικονομική ενδεία μας υποβάλλει η πολιτεία ασχέτως μορφής, αυτή η πολιτεία που έχει συνηθίσει μόνον να ζητάει από εμάς χωρίς να κάνει ποτέ τον κόπο να “ψάξει” αν αυτά που επιβάλλει με νόμους και διατάξεις είναι εφικτά.

Η πολιτεία θεσμοθετεί για μας μόνο και μόνο για να καλύψει τα νώτα της αν συμβεί κάτι κακό. Π.χ. θέσπισε αυστηρότατους νόμους ασφαλείας και νόμους υγιεινής χωρίς ποτέ να φροντίσει για την εκπαίδευση των εστιατόρων ή του προσωπικού των εστιατορίων. Χωρίς ποτέ να εξετάση το κόστος υλοποίησης των επιβαλλουμένων! Μας κατατάσσει στον τομέα των επαγγελματιών και ζητά από μας υλοποίηση τουριστικής πολιτικής.

Μας επιβάλλει την πρόσληψη προσωπικού μόνον εφ’ όσον έχουν στην κατοχή τους πιστοποιητικό υγείας. Με ποια λογική δεν επιβάλλεται το ίδιο στους διάφορους και πολλούς ελεγκτές του δημοσίου που στερούμενοι πιστοποιητικού υγείας “απαιτούν” να ελέγξουν τους υγειονομικούς χώρους (κουζίνες, παρασκευαστήρια-λάντζες-αποθήκες-ψυγεία) των καταστημάτων μας!!!

Με ποιά λογική τραβολογούν στα δικαστήρια τον κάθε εστιάτορα να παραβεί το ελάχιστο του νόμου (π.χ. στην έλλειψη εξειδικευμένου ψυγείου, ή παραβίασης της ενδεδειγμένης θερμοκρασίας) όταν στο παραδίπλα επισιτιστικό (καφετέρια-καφενείο-καντίνα-σουβλατζίδικο-σνακ μπαρ) τα τρόφιμα είναι αποθηκευμένα στον ίδιο χώρο με μπουκάλια μπύρας και κουτιά αναψυκτικών! Με λίγα λόγια κ. διευθυντά βγαίνει το νόημα ότι απαγορεύεται η πώληση δηλητηρίων στο εστιατόριο ενώ αλλού δεν βλέπουμε γιατί δεν θέλουμε να δούμε!!!

Όπως ακριβώς δεν θέλουμε να δούμε το κόστος λειτουργίας. Μας επιβάλλει ο νόμος την αποζημίωση του προσωπικού σέρβις με το δέκα τρία τοις εκατό (13%) του καθαρού τζίρου (αλήθεια κύριοι του συλλόγου ξενοδοχοϋπαλλήλων) ”πως” αμοίβονται οι συνάδελφοί σας σερβιτόροι των εστιαρορίων στα ξενοδοχεία; Όχι της τραπεζαρίας του εστιατορίου!!!). Δώδεκα τοις εκατό στοιχείζει το υπόλοιπο μισθωτό προσωπικό. Δέκα τοις εκατό στοιχείζει το ΙΚΑ.

Θέλετε κ. Διευθυντά να σας πω επιγραμματικά τις υπόλοιπες επιβαρύνσεις για να βάλετε μόνοι σας ποσοστό επιβάρυνσης με αγορές τροφίμων (33%) αγορές αναλώσιμων (απορρυπαντικά-χαρτικά-κουβερ κ.λπ.) ΔΕΗ-τηλέφωνα-ΔΕΥΑΡ-λογιστές-ΑΕΠΙ-ΕΡΑΤΩ-ενοίκια-κοινόχρηστοι χώροι-προβολές διαφήμισης-φθορές σκευών, συσκευών και ευαλοίωτων προϊόντων-συντηρήσεις-περιποιήσεις περιβάλλοντος χώρου-φαγητό προσωπικού μεσημέρι, βράδυ με ελάχιστο κόστος (κατά νόμον) 3,9 ευρώ το άτομο στο κάθε γεύμα ή δείπνο-ΤΕΒΕ-ιδιωτική ασφάλιση κτιριακών εγκαταστάσεων και συσκευών, προσωπικού και πελατών-πλύσιμο και καθαρισμός λινών και ιματισμού και άλλα πολλά μικρά και μεγάλα;

Σταματάω να κλαίω, κ. διευθυντά αφού οι εστιατόρες έστω κι αν είμαστε στα πρόθυρα χρεοκοπίας δεν κλάψαμε ποτέ, απλά αντιδρούμε στο συνεχές “φέρε” της πολιτείας. Μιας πολιτείας που έχει μάθει να τρώει ή να διώχνει τα παιδιά της. Με μια διαφορά. Σε μας δεν τα τρώει!!! Τα πνίγει!!!

Γιατί μας πνίγει η μαμά Ελλάς με τις αλλοπρόσαλες αποφάσεις που παίρνουν οι γραφιάδες υπάλληλοί της που δεν έχουν σχέση όχι μόνο με το επάγγελμα του εστιάτορα αλλά κρίνοντας και τις αποφάσεις τους που μας ταλαιπωρούν μας δημιουργούν την εντύπωση ότι δεν έχουν σχέση ούτε με το φαγητό!!! Μας κατηγορούν χρόνια τώρα συνεχώς ως φοροφυγάδες. Δεν είναι φοροαποφυγή κύριοι του Ελλαδικού κράτους, αυτό που διαπιστώνετε στα καταστήματά μας, ιδιαίτερα στις τουριστικές περιοχές! Είναι άμυνα στην επίθεση του κράτους για αφανισμό μας.

Ζητάς για να πάρεις κι όχι για να τιμωρήσης αυτόν που εσύ λυγώνεις. Ζητάς να πάρεις απ’ αυτόν που ξέρεις σύμφωνα με την συμπεριφορά σου, ότι πρέπει να τον μένουν!!! Ενώ στην Ελλάδα κ. Διευθυντά “κανένας”, οιασδήποτε υπηρεσίας οιουδήποτε επιπέδου διοίκησης δεν ξέρει τι ζητά από τους εστιατόρες ο άλλος.

Ακούμε ευνομούμενο κράτος και αναρωτιόμαστε τί νάναι άραγε αυτό. Είναι άραγε ένα κράτος με τόση πολυνομία που κι αυτοί που τους αφορούν οι νόμοι χάνονται είναι μήπως μια χώρα με σταθερή και συγκεκριμένη νομοθεσία; Γιατί αν είναι το δεύτερο που για μας είναι το “GYKTAIO” τότε η Ελλάδα έχει τόση σχέση μαζί του, όση ο Φαντής με το ρετσινόλαδο μην με ερωτήσετε αν νομιμοποιώ την φοροδιαφυγή! Όχι!

Σε καμία περίπτωση!!! Απλά απευθύνομαι στους ανειδίκευτους ειδικούς του Υπουργείου Ανάπτυξης και Ανταγωνισμού για το άγνωστο γι’ αυτούς κόστος λειτουργίας των καταστημάτων μας αλλά και στις οικονομολογάρες του κάθε οργανισμού του Δημοσίου που μάλλον ηθελημένα ξεχνούν το πρώτο γράμμα της σπουδής τους που το υπαγόρευσαν οι αρχαίοι τους πρόγονοι. Ουκ αν λάβης παρά του μη εχοντος!!!