Οι ήρωες δεν είναι μόνο αυτοί που πολεμούν…

Γράφει o αρχιτέκτονας
Αγαπητός Ξάνθης

Οι στιγμές που προβλήθηκαν από το ναυάγιο της Ρόδου με τους πρόσφυγες από τα απέναντι παράλια ακόμη και σήμερα συγκινούν. Η ανθρώπινη υπόσταση σε κίνδυνο, η ανθρωπινή αλληλεγγύη σε έξαρση.
Η φωτογραφία του λοχία που σηκώνει τη γυναίκα από τα παγωμένα νερά προσφέροντας το «φιλί» της ζωής με τη στοργή ζωγραφισμένη στο πρόσωπό του, υπερνικάει την όποια πεζότητα της καθημερινότητας και τη διαχειριστική αντίληψη.

Ο ΕΠΟΠ Λοχίας Ντεληγιώργης, πήρε εκ μέρους του ελληνικού λαού, το παράσημο Εξόχου Πράξεως. Έφτασε στο απόγειο της ηθικής πράξεως, διασώζοντας μόνος του είκοσι παιδιά, ε-γκύους γυναίκες και πολίτες, μαζί με πολίτες της Ρόδου οι οποίοι πήραν μέρος στη δραματική διάσωση, αψηφώντας ακόμα και πρόβλημα υγείας το οποίο έχει.
Για τις Ένοπλες Δυνάμεις, αποτελεί παράδειγμα, όπως είπε και ο Υπουργός. Η κοινωνία της Ρόδου στέκεται με ευλάβεια στο πρόσωπό του, ευχαριστώντας τον για την υπέρβαση και τη σεμνότητα του λόγου.

Η γέννηση μετά του βρέφους από την ταλαιπωρημένη μάνα στο Νοσοκομείο Ρόδου, είναι η ηλιαχτίδα του νέου αιώνα, είναι το πέταγμα του γλάρου σε έναν κόσμο με πυκνές αναταράξεις, σε ένα περιβάλλον με πολέμους και δυστυχία.

Η άγια φράση «Χριστός Ανέστη» ακούγεται από τα χείλη των χριστιανών σαράντα ημέρες μετά την Ανάσταση του Κυρίου. Σε αυτές τις ημέρες η Ρόδος γνώρισε μια από τις ευτυχέστερες στιγμές. Η Ρόδος απέδειξε με τα αντανακλαστικά της ότι ο αλτρουισμός και το νοιάσιμο παραμένουν βαθιά χαραγμένα στο υποσυνείδητο.

Πέρασαν κατακτητές, πέρασαν δυνάμεις αλλότριες, όμως οι αξίες και η ευθύνη προς τον συνάνθρωπο παραμένουν αγέρωχες στο πέρασμα του χρόνου, στο φύσημα του κέρδους, στη ροπή προς το χρήμα. Η Ρόδος είναι παρούσα στις ηθικές αξίες.
Η κρίση που μαστίζει τη χώρα αλλά και την Ευρώπη δεν είναι μόνο οικονομική. Έχει λεχθεί πολλές φορές ότι είναι κρίση πολιτισμού και ιδεών. Είναι η στροφή προς τον ατομικισμό και την προσωπική ευμάρεια εγκαταλείποντας όμως τη συλλογικότητα και το δημόσιο όφελος. Μέσα από την ανταγωνιστικότητα έχει αναδεχθεί η εγωπαθική διαδρομή της στεγανότητας της σκέψης και της οριζόντιας πρωτοβουλίας. χωρίς δημιουργικές αποκλίσεις. Η απάντηση είναι δύσκολη αλλά πάντως μπορεί να ζυμωθεί και να προβληθεί από τις ελπιδοφόρες πρόσφατες εικόνες του ναυαγίου της Ρόδου.

Η κατάρα του πολέμου και του φανατισμού σπρώχνουν ακόμη και τώρα τον άνθρωπο σε ακρότητες και βαρβαρότητες. Οι σκηνές από τα χαλάσματα της Συρίας, από τα βομβαρδισμένα κτίρια από τον εμφύλιο που διεξάγεται τα τελευταία χρόνια, μυρίζουν από το μπαρούτι του μίσους και τη δίωξη της εξουσίας. Και ο απλός λαός, έρμαιο των επιθυμιών των ηγεσιών σύρεται στη φτώχεια και τη δυστυχία, προκαλώντας σύναμμα την εκμετάλλευση του από τους δουλεμπόρους. Η σύγχρονη δουλεία σε έκφραση.

Η στιγμή της αλήθειας είναι κοντά.
Δεν γίνεται να παραμένουν χωρίς λύσεις περιφερειακά προβλήματα γεωπολιτικής σημασίας που έχουν αντίκτυπο σε όλο τον πολιτισμένο κόσμο. Ακόμη και οι σκηνές που Τζιχαντιστές με τα σφυριά τους καταστρέφουν μνημεία ιστορικής βαρύτητας δείχνουν την αλλαγή ενός τοπίου συνύπαρξης σε περιβάλλον μίσους και έχθρας. Ο Δυτικός κόσμος, ο κόσμος του Διαφωτισμού και του Λόγου δεν μπορεί να απέχει από αυτές τις προκλήσεις του φανατισμού. Η φτώχεια και η δυστυχία, παράγωγα του νέου μοντέλου υπερ-συσσώρευσης του κεφαλαίου είναι οι ακίδες, γιατί εάν δεν επιλυθεί αυτό το κοινωνικό ζήτημα της υποσίτισης του Τρίτου λεγόμενου Κόσμου, οι ορδές των φτωχών και απελπισμένων ατόμων οι οποίες θα επιζητούν μια γωνία ελπίδας, καλύτερης ζωής για τα παιδιά τους συνεχώς θα διευρύνονται.

Το διεθνές πρόβλημα της ακραίας μετανάστευσης είναι υπαρκτό και ο Λοχίας μας απέδειξε την ανάγκη για λύση του.
Από στιγμές μπορεί να αναδειχθεί ένα χρόνιο-κοινωνικό θέμα.
Στα χέρια του λοχία μαζεύεται η ανθρώπινη θέληση για τη σωτηρία της ψυχής…που είναι μεγάλο πράγμα.