Ποιος θα βάλει τάξη στην αταξία της Παλιάς Πόλης;

Rodiaki NewsRoom

Ανοικτή επιστολή αγανάκτησης σε κάθε αρμόδιο φορέα και αρχή της Ρόδου, απευθύνει μέσω της ΡΟΔΙΑΚΗΣ συμπολίτισσά μας, αναφορικά με τα κακώς κείμενα και τα χρόνια προβλήματα της Μεσαιωνικής Πόλεως Ρόδου.

Στην επιστολή της που καλεί τους τοπικούς μας εκπροσώπους να αναλάβουν δράση (γιατί από το αποτέλεσμα των ενεργειών θα κριθούν κι όχι από τα λόγια και τις θεωρίες που διατυπώνουν) αναφέρει συγκεκριμένα:

«Τα προβλήματα που εδώ και πάρα πολλά χρόνια αντιμετωπίζει η Παλιά Πόλη, έρχομαι να επισημάνω για πολλοστή φορά.

Οι κάτοικοι καθώς και η πλειονότητα των επιχειρηματιών, εκφράζουν τον προβληματισμό τους για την «άνευ ορίων τουριστική εκμετάλλευση. Ζητώ από όλους τους επίδοξους άρχοντες της επόμενης πενταετίας, να λάβουν σοβαρά υπόψη τους το θέμα αυτό.

Όταν οι άνθρωποι βρίσκονται σε στενή συνύπαρξη, όπως συμβαίνει στην Παλιά Πόλη της Ρόδου, έχουμε τις λεγόμενες εξωτερικότητες, δηλαδή οι πράξεις ή οι παραλείψεις του ενός επηρεάζουν άμεσα τη ζωή των άλλων. Και το πρόβλημα αυτό με τις εξωτερικότητες ανάγεται στο συλλογικό συμφέρον, που δεν συμπλέει πάντα και υποχρεωτικά με τα ατομικά κίνητρα-συμφέροντα.

Καταλήγει σε τραγωδία των «κοινών» όταν η κοινωνία αποτελείται σε μεγάλο βαθμό από «λαθρεπιβάτες», που κανένα σύστημα δεν μπορεί να περιορίσει τη δράση τους. Η μικρή ζημιά επί μεγάλο αριθμό ανθρώπων παράγει αθροιστικά σοβαρή συνολική ζημιά.

Σήμερα, οι μόνιμοι κάτοικοι όπως και οι επιχειρηματίες της Παλιάς Πόλης έχουν οξύτατα προβλήματα εξωτερικότητας στην καθημερινότητά τους, προβλήματα ευνομίας και ευταξίας.

Τα προβλήματα αυτά έχουν να κάνουν με την ηχορύπανση (προερχόμενη κυρίως από τα καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος σ’ όλες τις ώρες του 24ώρου) που είναι απάνθρωπη και εξουθενωτική.

Έχουν να κάνουν με την ατμοσφαιρική ρύπανση από τους εξαερισμούς και τις καπνοδόχους τους. Και έχουν να κάνουν με την κυκλοφοριακή ρύθμιση που είναι χαοτική και τέλος με το ιδιοκτησιακό καθεστώς που επικρατεί πλέον στις κεντρικές πλατείες, και όχι μόνο της Παλιάς Πόλης με την ανοχή όλων των αιρετών από εμάς.

Ιδιαίτερα τους μήνες της τουριστικής περιόδου, η φέρουσα ικανότητα του χώρου καταποντίζεται από την κοσμοσυρροή. Οι αναβαθμισμένοι δρόμοι (που βαφτίστηκαν» πεζόδρομοι) αλλά και τα σοκάκια γαζώθηκαν κυριολεκτικά με ομοειδή καταστήματα (καφέ, μπαρ, μεζεδοπωλεία και τα όμοια).

Τα τραπέζια και τα καθίσματα κλείνουν δρόμους μικρούς και μεγάλους, διαβάσεις και πεζοδρόμια. Το θέαμα και ακρόαμα είναι τριτοκοσμικής στάθμης, με κράχτες, με θαμώνες ευθυμούντες άκοσμα και προκλητικά μέχρι και τις πρωινές ώρες.

Όλα αυτά, τα παραπάνω προβλήματα έχουν αρμοδίως αναφερθεί ξανά και ξανά αναλυτικά και τεκμηριωμένα σε έγγραφες αναφορές, αλλά και σε επιστολές στον τοπικό τύπο.
Τα διακηρυγμένα οράματα και μεγαλεπήβολα σχέδια αποδεικνύονται καθημερινά κενά περιεχομένου. Αντιθέτως, επιδεινώνεται καθημερινά μία παγιωμένη απαράδεκτη και απάνθρωπη κατάσταση, με συνέπεια οι κάτοικοι και οι επιχειρηματίες, να φεύγουν σε αναζήτηση άλλου τόπου, με ανθρώπινους όρους διαβίωσης.

Τελικά η Παλιά Πόλη έχει αφεθεί στη «λογική» και «νομιμότητά» της άνευ ορίων τουριστικής εκμετάλλευσης των χώρων της.

Οι ευθύνες είναι πολλές και μεγάλες. Οι «παλιοί» Ροδίτες γνωρίζουν την ιστορία και γεωγραφία της συντελούμενης καταστροφής. Οι διαπιστώσεις και οι καταγγελίες περισσεύουν.
Περισσεύουν και τα έως τώρα οράματα και οι σπουδαιοφανείς προγραμματισμοί. Εγώ λοιπόν που νιώθω πολίτης δεύτερης κατηγορίας αυτού του τόπου ζητώ να επιλυθούν τα προβλήματα της καθημερινότητας, μεγάλα και μικρά, ουσιαστικά και σωτήρια.

Όχι με τη νοοτροπία και το δόγμα του «L’ etat c’ est moi» («Το κράτος είμαι εγώ») αλλά μέσω συμμετοχικών και δημοκρατικών διαδικασιών στη λήψη αποφάσεων και στο πλαίσιο της νομιμότητας.

Ευελπιστώ και προσβλέπω σ’ ένα καλύτερο μέλλον για την Παλιά μας Πόλη», πριν είναι τελεσιδικως πολύ αργά. Ήδη είμαστε υπό αμφισβήτηση από την UNESCO, εύχομαι η φετινή χρονιά να μην είναι η τελευταία που η Παλιά Πόλη θα είναι ακόμη παγκόσμιο μνημείο. Οι άνθρωποι κρίνονται από τα έργα και όχι από τα λόγια τους.
Κ.Μ».