Oι έλεγχοι στις τουριστικές περιοχές

Rodiaki NewsRoom

Του
Κώστα Σαρρή
εστιάτορα

“Κύριε διευθυντά
Θυμάμαι έντονα και με απορία την παραπομπή σε δίκη κάποιου, πριν από καιρό, και μάλιστα με σύλληψή του και εγκλεισμό στις φυλακές με την κατηγορία της απόπειρας ανθρωποκτονίας, επειδή “ξύπνησε σε άγρια ώρα της νύχτας από το άγγιγμα στον λαιμό του της κόψης ενός μαχαιριού! Κάπως όμως έβγαλε ένα όπλο κάτω από το μαξιλάρι του και πυροβόλησε στα πόδια τον επίδοξο φονιά του, που βρέθηκε στο υπνοδωμάτιο του για να ληστέψει και προφανώς αν ζοριζόταν, να σκοτώσει!!

Πως θα’ βρισκε δίκιο ο φτωχός! Ε! Ας καθόταν να τον σκοτώσουν ώστε να βρεθεί ενώπιον της δικαιοσύνης ο δράστης! Ελλάς - Ελλήνων - Χριστιανών - Καθολικών - Διαμαρτυρομένων!! Παντού και πάντα οι πολίτες να πληρώνουν τις ελλείψεις της πολιτείας του γέλιου, της προχειρότητας και του ωχαδελφισμού!!
Γιατί τα λέω όλα αυτά κύριε διευθυντά!
Γιατί για άλλη μια φορά ανακηρυχθήκαμε οι φοροκλέφτες! Ευτυχώς δεν γίναμε ακόμα οι κύριοι αίτιοι της σημερινής κατά-ντιας του κράτους στο στόμα πρωθυπουργών, τρόϊκας και άλλων συμπαρομαρτού-ντων!
Σίγουρα περνάει στα ψιλά το πλαίσιο λειτουργίας των καταστημάτων μας που έχει τη βάση του σε βασιλικό διάταγμα του 1933 που συμπληρώθηκε το 1953 που ρετουσαρίστηκε το 1983 και που με μικρές αλλαγές “επι τα χειρω” το 2012 ισχύει ίσα με σήμερα!

Να αναφέρουμε όμως ότι χώρια τα υπόλοιπα, το οικονομικό πλαίσιο είναι από τα χειρότερα στον κόσμο από πλευράς επιβαρύνσεων!!
Θα αναφερθώ μόνον σε ορισμένα για να καταλάβουν οι αναγνώστες πως είναι δυνατόν να λειτουργούν οι επισιτιστικές επιχειρήσεις που πάντως κι αν ακόμα φοροαποφεύγουν δεν το κάνουν από διάθεση φοροκλοπής αλλά από αναγκαστική αντίδραση όχι για να ταίσουν τις οικογένειές τους αλλά για να μην αναστείλουν τη λειτουργία των επιχειρήσεών τους.

Ας μας πουν λοιπόν οι κύριοι του Υπουργείου Οικονομικών αν ξέρουν ότι υποχρεούμεθα στη σίτιση του προσωπικού μας (μισή ώρα μέσα στο οκτάωρο) με το ολιγότερο 3,90 ευρώ την ημέρα καθ’ έκαστο οκτάωρο.
Ήτοι 2 ευρώ η μισή ώρα κόστος ημερομισθίου συνολικά συν το γεύμα 3,9 ίσον 6 ευρώ κατ’ άτομο. Επί το χρόνο λειτουργίας του καταστήματος κατ’ έτος ίσον κάποιες χιλιάδες ευρώ τα οποία όμως δεν εκπίπτουν από το φορολογητέο εισόδημα και κατά συνέπεια να πληρώνουμε φόρο και επ’ αυτών! Να γράψω όμως ακόμα ένα από το σύνολο αυτών που “φτιάχνει” η Δεξιά του κράτους (!!??) και αγνοεί η Αριστερά του. Είναι γεγονός, κύριε διευθυντά, ότι καθημερινά ψωνίζουμε, αποθηκεύουμε, μεταποιούμε και προσφέρουμε ιδιαίτερα ευαλλοίωτα προϊόντα!

Η φθορά που υφιστάμεθα είναι τεράστια! Φθάνει το 5% (πέντε τοις εκατόν) του συνολικού τζίρου που διαμορφώνεται ύστερα από το καθάρισμα των υλών, από πέταγμα στα σκουπίδια σάπιων ή χαλασμένων ή ακόμα και μεταποιημένων (φαγητών). Τι λέει η πολιτεία! Αν δεν τα περάσεις από το Χημείο σαν κατεστραμμένα για να γλυτώσεις το 5% της αξίας τους δεν αναγνωρίζω τίποτα! Οπότε, κύριοι, της Πολιτείας, ή θα σας σκατοταΐσουμε ή θα καταλάβετε τη δύσκολη θέση μας για να δικαιολογείτε την παρουσία σας στην κρατική μηχανή.

Προς Θεού! Μ’ όλα αυτά δεν ισχυρίζομαι ότι οι επισιτιστές ανήκουμε σε κοινωνία αγγέλων! Έχουμε σίγουρα κι εμείς τα σκατά μας!! Όταν όμως σπρώχνεις με το ζόρι καλούς και κακούς να κλέψουν τότε ψάξε να βρεις το γιατί, το πως, το πότε και το που.

Η Ελλάδα μοιάζει με το ανέκδοτο του μπόμπου που ξύπνησε άγρια νύχτα κι έκλαιγε θέλοντας μπιφτέκι! Του το’ φτιαξε η μαμά του προκειμένου να γλυτώσει κι όταν του το πήρε κλαίγοντας αυτός της ζήτησε να φάει κι αυτή!
Τρώει λίγο με το ένα μάτι κλειστό, οπότε πάλι κλαίγοντας ο μπόμπος απαιτεί το ίδιο κι από τον πατέρα του! Τι να κάνει ο άνθρωπος, προκειμένου να κοιμηθεί! Τρώει κι αυτός, ήθελε δεν ήθελε! Τότε ο μπόμπος κλαίγοντας γοερά φωνάζει! “Μου’ φαγαν το μπιφτέκι μου”!! Κάθε ομοιότητα με την Ελλάδα και τους Έλληνες, κύριε Διευθυντά, δεν είναι σύμπτωση!!

Υ.Γ. Παραπάνω περιέγραψα μόνον δύο από τις αναγκαστικές επιβαρύνσεις στις οποίες το κράτος μας δείχνει τα οπίσθια του. Αν προκληθώ με οποιαδήποτε απάντηση, επιφυλάσσομαι στον πλήρη κατάλογο των άδικων επιβαρύνσεων και παραλείψεων προστασίας μας από κράτος της λαμογιάς και του συνεχούς και άδικου “φέρε”.