Ομογενείς χρηματοδοτούν την αξιοποίηση του ελαιολάδου

Rodiaki NewsRoom

Στο νησί του Καστελλόριζου

Αναλυτικό ρεπορτάζ για μια νέα προσπάθεια που ξεκίνησε στο Καστελλόριζο από Έλληνες ομογενείς της Αυστραλίας με την ονομασία «Φίλοι του Καστελλορίζου», οι οποίοι χρηματοδοτούν την πρωτοβουλία για την αξιοποίηση και παραγωγή μετά από πολλά χρόνια ελαιόλαδου στο νησί, φιλοξενεί η μεγαλύτερη ομογενειακή εφημερίδα της χώρας των Καγκουρό, «Νέος Κόσμος».

Διαβάστε ολόκληρο το ρεπορτάζ:
«Εκατό χρόνια ή και περισσότερο, έχουν περάσει από τότε που αναλήφθηκε οποιαδήποτε πρωτοβουλία για την καλλιέργεια της ελιάς στο Καστελλόριζο.
Αλλά με αφορμή την δεινή οικονομική θέση και τις συνθήκες που επικρατούν πλέον στην Ελλάδα, αυτό σχεδόν έχει αλλάξει, εξαιτίας των συντονισμένων προσπαθειών των Καστελλοριζιών της Αυστραλίας, αλλά και των ντόπιων κατοίκων.

Αυτή την εβδομάδα οι πρώτες πωλήσεις της τοπικής παραγωγής ελαιολάδου βρίσκονται σε εξέλιξη, μετά τον αναγκαστικό περιορισμό στα 180 λίτρα τον περασμένο χειμώνα.
Αν και η συγκεκριμένη ποσότητα αποτελεί σταγόνα στον ωκεανό, συγκριτικά με τους μεγάλους παραγωγούς στην Ελλάδα, οι παθιασμένοι υποστηρικτές του συγκεκριμένου πρότζεκτ, πιστεύουν ότι η νέα οικοτεχνία θα έχει σημαντικά οφέλη για την οικονομία του νησιού.

Η πρωτοβουλία αυτή χρηματοδοτείται από Ελληνοαυστραλούς χορηγούς, μέσω της ομάδας «Φίλοι του Καστελλορίζου», έναν από τους πιο επιτυχημένους μηχανισμούς της διασποράς που λειτουργούν σήμερα υποστηρίζοντας την Ελλάδα.

Η ομάδα αυτή ιδρύθηκε το 2007 και τώρα αριθμεί 1.600 υποστηρικτές, με τα αποτελέσματα των χορηγιών να τους κάνουν να θέλουν να βοηθήσουν ουσιαστικά σε έργα που βελτιώνουν τις υποδομές και την οικονομία του νησιού.
Με τις επενδύσεις υπό μορφή… ένεσης να ανέρχονται στις 3.000 ευρώ για κάθε χορηγό για το πρότζεκτ του ελαιόλαδου, ο Διευθυντής των «Φίλων του Καστελλορίζου» Νικ Μύταρος, που έχει τη βάση του στο Περθ της Αυστραλίας, λέει ότι το έργο αυτό αφορά και στη δημιουργία νέων και βιώσιμων θέσεων εργασίας, για τους μόνιμους κατοίκους του νησιού που δεν ξεπερνούν τους 300.

«Οι ντόπιοι έχουν την τάση να πιστεύουν ότι όλες οι ευκαιρίες βρίσκονται στον τομέα του τουρισμού, ένα παράθυρο που ανοίγει για τέσσερις ή πέντε μήνες κάθε καλοκαίρι, αλλά υπάρχουν κι άλλες πιθανότητες», λέει ο συνταξιούχος δικηγόρος, του οποίου οι παππούδες μετανάστευσαν από το Καστελλόριζο περίπου την ίδια εποχή που η παραγωγή ελαιόλαδου είχε πια φτάσει να πνέει τα λοίσθια.

«Η ομάδα των Φίλων υπάρχει ως ένωση των διευθυντών σε όλη την Αυστραλία, αλλά δεν έχουμε γραφεία. Ξεκίνησε ως μια τοπική πρωτοβουλία, αλλά σύντομα εξελίχθηκε διεθνώς, ως αποτέλεσμα ενός σχεδίου ανακύκλωσης βασισμένο στο νησί. Ζητήσαμε την υποστήριξη μέσω δωρεών και μέσα σε τρεις εβδομάδες το ποσό είχε φτάσει στις 50.000 δολάρια, το μεγαλύτερο μέρος του οποίου προερχόταν από την Αυστραλία», λέει ο Μύταρος.

«Έχουμε αγοράσει ένα ηλεκτρονικό αυτοκινητάκι το οποίο περνάει δύο φορές την ημέρα από όλα τα εστιατόρια και τα σπίτια μαζεύοντας όλα τα πλαστικά και γυάλινα μπουκάλια και τα κουτάκια αλουμινίου. Το πρόγραμμα αυτό απασχολεί δύο άτομα και σε ένα νησί με τόσο μικρό πληθυσμό κάθε εργασία είναι σημαντική».
Με μια Μη Κερδοσκοπική Εταιρεία (Δράση Καστελλορίζου) που ιδρύθηκε από τους κατοίκους της περιοχής, η ομάδα «Φίλοι του Καστελλορίζου» έχουν άμεσο δίαυλο επικοινωνίας για τον προσδιορισμό των προτεραιοτήτων και τη διαχείριση των κονδυλίων.

«Θα προσδιοριστούν τα έργα που είναι τα πιο σημαντικά και στη συνέχεια θα ασχοληθούμε με την διασπορά και τους Φιλέλληνες», λέει ο Μύταρος και συνεχίζει: «Οι άνθρωποι επιλέγουν διαφορετικά σχέδια για χρηματοδότηση. Σχεδιάζουμε να ξεκινήσουμε ένα αγρόκτημα μελιού μέσα στα βουνά και κάποιοι είναι διατεθειμένοι θα βοηθήσουν σε αυτό».

Προηγούμενα έργα τα οποία υποστηρίχθηκαν, αφορούσαν για παράδειγμα στον κλιματισμό για το τοπικό σχολείο, με πολλά περισσότερα σε εξέλιξη, αλλά η επιδείνωση της οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα έχει αλλάξει τις προτεραιότητες και για τον Μύταρο και τους χορηγούς.
«Στόχος μας είναι η μετάβαση από την απλή εκτέλεση έργων, στην δημιουργία νέων και βιώσιμων θέσεων εργασίας. Το επόμενο βήμα είναι το αγρόκτημα κοτόπουλου ελεύθερης βοσκής», λέει με μια δόση υπερηφάνειας.
«Είμαστε επίσης έτοιμοι να ξεκινήσουμε εκστρατεία για την συλλογή 300.000 δολαρίων για την αποκατάσταση ενός ανεμόμυλου του 19ου αιώνα, για να μετατραπεί σε έναν μύλο πλήρως λειτουργικό που θα αλέθει σιτάρι. Έχουμε πάρει ήδη τις εγκρίσεις και ένας Ελληνοαυστραλός που επιθυμεί να διατηρήσει την ανωνυμία του έχει βάλει ήδη τα πρώτα 50.000 δολάρια».

«Αυτό που θέλουμε να κάνουμε είναι να δείξουμε στον τοπικό πληθυσμό ότι αυτού του είδους οι πρωτοβουλίες μπορούν να έχουν επιτυχία και να τους ενθαρρύνει να συλλέξουν τον καρπό από τα δικά τους ελαιόδεντρα του χρόνου και να γίνουν μέρος του συνεταιρισμού».
Όσο για το ελαιόλαδο, ο Μύταρος λέει ότι ενώ είναι ένα συμβολικό έργο λόγω της μικρής ποσότητας που διακινείται, αποτελεί ωστόσο ένα μοντέλο ζωτικής σημασίας και πολύ περισσότερο ένα έργο που προσφέρει θέσεις εργασίας.

«Ξέρουμε ότι θα είμαστε σε θέση να πουλήσουμε το ελαιόλαδο αυτό το καλοκαίρι στους τουρίστες και εδώ στους Έλληνες της Αυστραλίας. Θα μπορούν να αγοράσουν ένα μικρό μπουκάλι και να το πάρουν μαζί στο σπίτι».
Η γεννημένη στο Περθ Μαργαρίτα Καννή, μια από τους οργανωτές του σχεδίου στο νησί, δήλωσε στην εφημερίδα «Νέος Κόσμος» ότι το έργο έχει ήδη αποδώσει τους πρώτους καρπούς, με την δημιουργία μιας θέσης πλήρους εργασίας και μιας ακόμη μερικής απασχόλησης.

«Αυτή είναι η πρώτη μας παραγωγή, στην δοκιμαστική μας σεζόν. Μέχρι τώρα όλα τα δέντρα ήταν άγρια και γι’ αυτό ήταν πολύ περιορισμένη η παραγωγή», λέει η κα Καννή. «Κατ’ αρχάς παρέχουμε τα προϊόντα μας προς πώληση εδώ στην τοπική αγορά. Ας ελπίσουμε ότι στο μέλλον θα είμαστε σε θέση να σκεφτούμε και τις εξαγωγές».
Για τον εορτασμό της πρώτης σεζόν παραγωγής του έξτρα παρθένου ελαιόλαδου του Καστελλορίζου για πρώτη φορά μετά το ξεκίνημα του 20ου αιώνα, το περασμένο σαββατοκύριακο διατέθηκαν πέντε φιάλες των 250ml από το χρυσοπράσινο νέκταρ (προσφέρθηκε ως μια παρτίδα) για δημοπρασία στο eBay.

H δημοπρασία έκλεισε τα μεσάνυχτα της Κυριακής 2 Αυγούστου και απέφερε κέρδη 810 δολαρίων.»