Όλο το χειροκρότημα το πήρε η Ροδίτισσα Άννα Φιλιππάκη!

Pοδούλα Λουλουδάκη

Η Ροδίτισσα ηθοποιός Άννα Φιλιππάκη, ξεσήκωσε το κοινό της Ρόδου όταν εμφανίστηκε

Το θέατρο της Τάφρου ήταν γεμάτο και τα δύο βράδια που ανέβηκε «Η Μελωδία της Ευτυχίας», αλλά το χειροκρότημα που πήρε η Άννα Φιλιππάκη δεν είχε προηγούμενο.

Οι φίλοι της, που είναι αμέτρητοι, όπως έμαθα ήταν και τα δύο βράδια εκεί, το φαν κλαμπ ήταν σε πλήρη δράση και οι στιγμές μαγικές για τη Ροδίτισσα που έπαιζε πρώτη φορά στον τόπο της, ερχόμενη με το θίασο που κάνει περιοδεία μετά από μια επιτυχημένη πορεία.

Την χαιρετούν όλοι, μιλάει ζεστά σε όλους, είναι στην έδρα της, στην αγαπημένη της Ρόδο και το φέρει βαρέως που θα φύγει πάλι, όμως έχει ανοίξει πια τα φτερά της και πετάει, ακολουθεί το όνειρό της στις μουσικές σκηνές που την καλούν η μια μετά την άλλη και ξεδιπλώνουν το ταλέντο της.

Ένας ζεστός άνθρωπος, δυό λαμπερά μπλε μάτια που κοιτάζουν καθαρά, που μιλούν από καρδιάς είναι η δική μας Άννα που χτίζει την καριέρα της στη σκληρή Αθήνα η οποία φαίνεται ωστόσο να έχει ανοίξει την αγκαλιά της για εκείνην.

Γεμάτο ήταν το θέατρο της Τάφρου και τα δύο βράδια, κι εσύ πήρες το μεγαλύτερο χειροκρότημα. Πώς αισθανόσουν παίζοντας για πρώτη φορά μπροστά στους δικούς σου ανθρώπους;
Ήταν εκεί η οικογένειά μου, όλοι μου οι φίλοι… έχω μεγάλο φαν κλαμπ εδώ. Ήταν η πρώτη μου εμφάνιση στη Ρόδο και δεν περίμενα να έχω τόσο άγχος. Γενικά δεν είμαι αγχώδης, αλλά επειδή έβλεπα πως όλοι οι αγαπημένοι μου άνθρωποι ήταν εκεί ένιωθα την ευθύνη να τους κάνω περήφανους. Στο θέατρο της Τάφρου είναι μαγικά, έχει πολύ θετική ενέργεια και το είπανε και όλοι οι ηθοποιοί αυτό. Γενικά οι ηθοποιοί είναι γκρινιάρηδες, είμαστε γκρινιάρηδες, αλλά στη Ρόδο είχανε όλοι όρεξη να βγαίνουν, να διασκεδάζουν… Μου είπαν ότι κάτι έχει αυτό το νησί, μια ενέργεια... Μου είπαν «πως αντέχεις και το αποχωρίζεσαι;» Κι αυτό είναι και το δικό μου πρόβλημα.

Σου λείπει η Ρόδος!
Ειδικά σήμερα που φεύγω (Παρασκευή) είμαι φορτισμένη συναισθηματικά, δεν θέλω να φύγω, δεν θέλω καθόλου, θέλω να μείνω εδώ. Δηλαδή το ιδανικό για εμένα θα ήταν να κάνω αυτό που κάνω, που το αγαπάω πολύ, δεν μπορώ να ζήσω χωρίς αυτό και μετά το βράδυ με κάποιο μαγικό τρόπο να επιστρέφω στο σπίτι μου, στο νησί μου, στους γονείς μου και στους αγαπημένους μου φίλους που με στηρίζουν τόσο πολύ. Ξέρετε χωρίς αγάπη από τους φίλους σου δεν μπορείς να τα καταφέρεις εύκολα σ΄ αυτό το χώρο.

Είναι σκληρός όπως λένε;
Ο χώρος είναι σκληρός, κι ανταγωνιστικός όμως είναι στο χέρι σου να διαχειρίζεσαι τα πράγματα και να παίρνεις τα θετικά. Δηλαδή αν εσύ είσαι καλοπροαίρετος δύσκολα κι ο άλλος θα σου βγάλει τον κακό του εαυτό. Είμαι από τις τυχερές που έχω συνεργαστεί με θιάσους που ήμασταν μια γροθιά, πολύ αγαπημένοι.

Τι χρειάζεται πέρα από ταλέντο για να υπάρχει κανείς στους χώρους αυτούς;
Να είσαι ταπεινός και να γνωρίζεις ότι δεν είσαι κάτι ανώτερο επειδή είσαι στον καλλιτεχνικό χώρο. Να εξελίσσεσαι συνέχεια, να «παίρνεις» πράγματα από ανθρώπους που θαυμάζεις και πάντα να αγωνίζεσαι. Και βέβαια σημαντικό είναι το από πού προέρχεται ο καθένας μας, οι βάσεις που έχει από την οικογένειά του. Εμένα με μεγάλωσαν με πολύ αγάπη, με στήριξαν, και με βοήθησαν για να κάνω αυτό που αγαπάω. Μου τονώνουν το ηθικό, αλλά από την άλλη με κρατούν και προσγειωμένη με τον τρόπο τους.

Αναφέρεσαι πολύ στην οικογένεια και στους δικούς σου ανθρώπους!
Γενικά έχω ένα «θέμα» με την οικογένειά μου, με τους φίλους μου και το νησί μου, ένα δέσιμο που μου δημιουργεί μια στενοχώρια τελικά από τη στιγμή που είμαι μακριά. Οι γονείς μου δούλευαν σκληρά ατελείωτες ώρες για να πραγματοποιούνται τα όνειρα τα δικά μου, της αδελφής μου και του αδελφού μου.

Πάντα ήθελες να τραγουδάς, να χορεύεις, να γίνεις ηθοποιός;
Από τεσσάρων-πέντε ετών το είχα αποφασίσει… Χόρευα στο σπίτι συνέχεια, με γράψανε στη σχολή της κ. Μαίρης Μάρκου-Βελιδάκη την οποία αγαπώ πολύ και την ευχαριστώ και από την πρώτη στιγμή που ξεκίνησα μπαλέτο ήξερα ότι θα κάνω «αυτό»! Μετά άρχισα και να τραγουδάω μόνη μου. Η μαμά μου, η Καλλιόπη το αντιλήφθηκε και με έγραψε στο ωδείο όπου ξεκίνησα πιάνο με την Άντζελα Σπανού την οποία επίσης αγαπώ πολύ και κλασικό τραγούδι με τη Βίρπι Κοσκινιάτη που επίσης αγαπώ πολύ. Στα 18 μου έφυγα για την Αθήνα όπου τελείωσα την Ανώτερη Επαγγελματική Σχολή Χορού «Άννα Πέτροβα» και πήρα δίπλωμα κλασικού τραγουδιού στο Ελληνικό Ωδείο, με καθηγήτρια την υψίφωνο της Λυρικής Σχολής Μυρτώ Δουλή.

Και έγινες musical performer!
Ναι, η υποκριτική προέκυψε σ΄ εμένα γιατί το μιούζικαλ απαιτεί το κλασικό τραγούδι, τον χορό και την υποκριτική σε υψηλό βαθμό και τα τρία. Το όμορφο είναι ότι τα τελευταία χρόνια υπάρχουν νέα παιδιά που έχουν αυτές τις δυνατότητες γιατί στην Ελλάδα δεν ήταν έτσι τα πράγματα. Τα τελευταία χρόνια όμως ταλαντούχα παιδιά με σπουδές μπαίνουν στο χώρο με αξιώσεις και είναι πολύ θετικό αυτό.

Πώς ήταν στην πρώτη σου ακρόαση, ποια αίσθηση σου έχει μείνει;
Η πρώτη μου ακρόαση ήταν το μιούζικαλ «Άννυ», με σκηνοθέτιδα τη Μαριάννα Τόλη με την οποία έχω συνεργαστεί από τότε πολλές φορές και θα συνεργαστώ ξανά και φέτος το χειμώνα. Για εμένα το άγχος είναι μέχρι την ημέρα της ακρόασης. Όταν έρχεται εκείνη η ώρα το διασκεδάζω, είμαι χαλαρή. Παρόλα αυτά είναι δύσκολη διαδικασία η ακρόαση και λίγο άδικη γιατί κρίνεσαι μέσα σε λίγα λεπτά, κι έχεις μόνο λίγες στιγμές για να αποδείξεις, χίλια πράγματα, χίλιες σπουδές που έχεις κάνει και τόσο αγώνα για να φτάσεις ως εκεί. Η σημαντικότερη ακρόαση όμως είναι οι πρόβες. Αυτές σου δίνουν το εισιτήριο και κάνουν τους συντελεστές μιας παράστασης να σε επιλέξουν και να σε ξαναεπιλέξουν για να δουλέψεις μαζί τους.
Τώρα με τη Θέμιδα Μαρσέλλου, τη σκηνοθέτιδα της «Μελωδίας της Ευτυχίας» πάμε στην τέταρτη συνεργασία μας. Έχουμε κάνει επίσης μαζί το «Fame», το «Άννυ» και πάμε για κάτι καινούργιο μέσα στο χειμώνα για το οποίο δεν μπορώ να μιλήσω ακόμα.

Κι είχες συνεργασίες σε μουσικές σκηνές με τον Πάνο Μουζουράκη, τον Κρατερό Κατσούλη, κι άλλους, και φέτος θα κάνεις ένα παιδικό και αυτό που δεν μπορείς να πεις ακόμα…
Το παιδικό λέγεται «Το ταξίδι της παπλωματούς», το δεύτερο που σας είπα είναι μεγάλη παραγωγή και το περιμένουμε ενώ θα κάνω και μία μουσικοθεατρική παράσταση που λέγεται «Εδώ και τώρα», όπου έξη musical performers μεταξύ των οποίων ο Mίνως Θεοχάρης, θα χορεύουμε, θα τραγουδάμε και θα γίνεται ένα μεγάλο πάρτι.

Τι θέλεις να κάνεις σ΄ αυτό το χώρο, πως θέλεις να προχωρήσεις;
Είμαι από τους τυχερούς, όπου παρόλο που δεν έχω τη δημοσιότητα που σου δίνει η τηλεόραση όταν παίξεις σ΄ αυτήν μου δίνουν ρόλους που μου ταιριάζουν, κι είναι βασισμένοι στις ικανότητές μου. Ελπίζω αυτό να συνεχίσει να γίνεται για να μπορώ να ζω το όνειρό μου.