Στην Ελλάδα έχουμε σήμερα σοβαρό έλλειμμα δικαιοσύνης

Λίζα Γ. Τσοπανάκη

Στη Ρόδο σήμερα σε συναυλία για το Δωδεκανησιακό Ίδρυμα Υποτροφιών ο Κ. Μπίγαλης

Ο γνωστός τραγουδιστής και μουσικοσυνθέτης, Κώστας Μπίγαλης, βρίσκεται σήμερα στο νησί μας προκειμένου να συνεισφέρει στην προσπάθεια που γίνεται για την ενίσχυση του Δωδεκανησιακού Ιδρύματος υποτροφιών, στα πλαίσια της εκδήλωσης που πραγματοποιείται σήμερα το βράδυ στις Πηγές Καλλιθέας. Στην εκδήλωση αυτή, καθοριστική είναι η συμβολή του ροδίτη επιχειρηματία κ. Γιώργου Πετρά, φίλου και κουμπάρου του Κώστα Μπίγαλη.
Ο Κώστας Μπίγαλης μίλησε στη "Ροδιακή" για τη σχέση του με το νησί της Ρόδου, για την κρίση που βιώνει η Ελλάδα, για την απήχηση που έχουν ακόμη και σήμερα τα τραγούδια του αλλά και για την ενασχόλησή του με το θέατρο.

Ποιος... καλός άνεμος σας φέρνει λοιπόν στο νησί μας;
Η εκδήλωση που πραγματοποιείται σήμερα και θα ενισχύσει το Δωδεκανησιακό Ίδρυμα Υποτροφιών. Είναι μια εκδήλωση που θα πραγματοποιηθεί για καλό σκοπό και όπου μπορώ να συνεισφέρω το κάνω πάντα, ειδικά τώρα που είναι αναμιγμένος ο κουμπάρος μου, ο Γιώργος Πετράς, που είμαστε φίλοι και έχουμε πολύ στενή σχέση εδώ και χρόνια, δεν θα μπορούσα να αρνηθώ.

Έχετε ξαναέρθει στο νησί μας;
Βέβαια, πολλές φορές, ο Γιώργος είναι παιδί μεταναστών από τη Γερμανία, έχει πετύχει στη ζωή του πάρα πολλά πράγματα, ένας πολύ άξιος άνθρωπος και η καταγωγή του είναι απο την Αρχίπολη της Ρόδου, οπότε και λόγω του Γιώργου, έχω έρθει πολλές φορές στη Ρόδο, αλλά και επαγγελματικά.

Η Ρόδος λοιπόν τι αποτελεί για εσάς;
Ειδικά με την παραλία της Τσαμπίκας, έχουμε ένα ειδικό δέσιμο (γέλια). Η Ρόδος είναι ένα νησί που έχει μεγάλη ιστορία, ένα νησί που τουλάχιστον για τη δική μου λογική είναι συνυφασμένο με πολύ ευχάριστες αναμνήσεις, ένα νησί χαλαρό, καλοκαιρινό.

Η καλλιτεχνική πορεία, η μουσική σας και τα τραγούδια σας, δεν χρειάζονται ιδιαίτερες συστάσεις. Θα θέλαμε να εστιάσουμε περισσότερο στο πως βλέπει το σήμερα ο Κώστας Μπίγαλης με την δική του ματιά. Τι είναι αυτό που βιώνουμε σήμερα λοιπόν;
Βιώνουμε μια άδικη για εμένα κρίση. Δεν μπορεί να κυκλοφορείς στην Αθήνα και να βλέπεις ανθρώπους με κοστούμια και να ψάχνουν φαγητό στα σκουπίδια ή να περιμένουν τις πίσω πόρτες των σούπερ μάρκετ. Αυτό με προσβάλλει, με θυμώνει και με απογοητεύει. Είναι πολύ άδικη αυτή η κρίση, ευθύνεται μια κάστα συγκεκριμένων ανθρώπων οι οποίοι εξακολουθούν να κινούνται για "πάρτη" τους, να μην τους ενδιαφέρει τίποτε, πιστεύω όμως πως επειδή η δημοκρατία λειτουργεί με την αρχή της πλειοψηφίας, οι πιο πολλοί έχουν αρχίσει να καταλαβαίνουν. Γιατί αν αφήσουμε αυτούς τους "παρτάκηδες", θα εξαφανιστεί η μεσαία τάξη. Γιατί η μεσαία τάξη, στην οποία ανήκω και εγώ, θεωρούμαστε ελαττωματική. Για αυτό και ο νεοφιλελευθερισμός, που είναι μια μάστιγα του πλανήτη σήμερα, μια οικονομική θεωρία, θανάσιμα ανταγωνιστική, τους αδύναμους θέλει να τους εξαφανίσει. Ο καθένας βέβαια έχει το δικαίωμα να κάνει ό,τι θέλει, αρκεί να υπάρχει δικαιοσύνη. Να πληρώνει ο καθένας τους φόρους που του αναλογούν και να έχουμε ένα ισορροπημένο κράτος όπως π.χ. η Νορβηγία. Που είναι 5η οικονομία στον κόσμο, η οποία έχει ελεύθερη οικονομία, καπιταλιστικό σύστημα, αλλά ταυτόχρονα πανίσχυρο κοινωνικό κράτος. Είναι μια χώρα πρότυπο. Ελπίζω τα πράγματα να γίνουν λίγο καλύτερα, γιατί έχουμε σοβαρό έλλειμμα δικαιοσύνης στην Ελλάδα, πρέπει να εφαρμοστούν οι νόμοι και όλοι, ανάλογα με τη φιλοσοφία τους για τη ζωή να ζει. Να ζει καλά και να κοιτάμε ο ένας τον άλλο.

Η κρίση πόσο έχει επηρεάσει και εσάς τους καλλιτέχνες;
Πάρα πολύ, γιατί εγώ που είμαι μουσικοσυνθέτης και ζω από πνευματικά δικαιώματα, πριν την κρίση είναι γνωστό οτι η δισκογραφία είχε καταστραφεί λόγω της πειρατείας, ήρθε και η κρίση και.. έδεσε!
Δεν έμεινε τίποτε για εμάς. Είμαι "χτυπημένος” από την κρίση γι' αυτό και μιλάω από μέσα. Είναι γνωστό ότι έχασα το σπίτι μου πριν λίγα χρόνια, αναγκάστηκα να το πουλήσω για να μην μου το πάρει η τράπεζα. Αυτή η ιστορία, σε μαθαίνει να είσαι ολιγαρκής, είμαι στο πατρικό μου, ένα πολύ μικρότερο σπίτι, αλλά έχω μάθει με αυτό. Χτυπήθηκα όμως πριν την κρίση γιατί ζώντας από τα πνευματικά δικαιώματα, είχα ήδη καταστραφεί από την πειρατεία. Τουλάχιστον είμαι ακόμη όρθιος και παλεύω, και ευχαριστώ τον κόσμο πάρα πολύ, γιατί όπου εμφανίζομαι έρχεται ο κόσμος για να με ακούσει. Τραγούδια που γράφτηκαν στις αρχές της δεκαετίας του 1990, θυμίζουν πολλά στον κόσμου που έρχεται να με ακούσει. Ειδικά για τη γενιά των 35άρηδων-40άρηδων. Μέσα απο την αγάπη του κόσμου που με έχει συγκινήσει, εμφανίζομαι σε κάποιους χώρους μικρούς στην Αθήνα και θυμόμαστε την ανέμελη δεκαετία του ‘90. Θέλω γι’ αυτό τον λόγο να ευχαριστήσω τον κόσμο που με βοηθάει και να ασχολούμαι αλλά και να επιβιώνω.

Όντως, τα τραγούδια σας είναι διαχρονικά, τα ακούμε συχνά στα μαγαζιά αλλά και το ραδιόφωνο.
Με συγκινεί ότι ακόμη τα παιδιά αυτής της εποχής, εξακολουθούν να κάνουν σαν τρελοί, ορισμένες φορές δεν το πιστεύω. Όταν ξεκίνησα να τα γράφω αυτά τα τραγούδια δεν το περίμενα ότι μετά από 25 χρόνια θα συνεχίσω να τραγουδάω την "Κατερίνα", την "Κόρη του περιπτερά", "του Αιγαίου τα μπλουζ" κ.λπ. και θα έκανε ο κόσμος αυτά που κάνει τώρα. Δεν μπορούσα να το φανταστώ αυτό. Όταν γράφουμε ένα τραγούδι δεν ξέρουμε αν θα είναι διαχρονικό, αυτό φαίνεται στην πορεία. Αλλά πραγματικά, είμαι χαρούμενος γιατί τα τραγούδια μου είναι συνδεδεμένα με αναμνήσεις, με έχει εντυπωσιάσει γιατί έρχονται πάρα πολλά παιδιά και βγάζουν φωτογραφίες μαζί μου, και μου λένε ότι τραγούδια μου τους θυμίζουν τα καλύτερά τους χρόνια. Πραγματικά είναι πολύ σπουδαίο για εμένα να ακούω τέτοια πράγματα και να νιώθω τη χαρά των παιδιών που θυμούνται τα "νιάτα" τους.

Αν υπήρχε περίπτωση να γυρίσετε πίσω τον χρόνο; Τι θα αλλάζατε, τι θα αφήνατε, τι θα βελτιώνατε στην καλλιτεχνική σας αυτή πορεία;
Κάποια πράγματα που έγιναν, είναι η ιστορία έτσι όπως γράφτηκε. Μπορώ να σου πω ότι είμαι χορτασμένος και από την αγάπη του κόσμου. Η δουλειά αυτή έχει δυσκολίες, απογοητεύσεις, έχει και πισωγυρίσματα. Υπάρχει ένα θέμα μόνο, ένα πράγμα για το οποίο είχα στεναχωρηθεί πάρα πολύ για προφανείς λόγους ήταν τότε με τη Γιουροβίζιον, με το κομμάτι της Παπαρίζου, το "The light in our soul" το 2005. Βίωσα έναν κομπλεξισμό, μια μιζέρια από κάποιους ανθρώπους. Τότε ήμουν φαβορί, γιατί ήταν πολύ άδικο αυτό που είχε γίνει. Τότε οι Έλληνες επέλεγαν το τραγούδι που θα εκπροσωπούσε την Ελλάδα για τη Γιουροβίζιον, το τραγούδι μου ήταν φαβορί και αποφάσισαν να το σταματήσουν. Ανακάλυψαν τυχαία ότι το τραγούδι βρισκόταν σε έναν δικτυακό τόπο, το έστειλαν στα κίτρινα τηλεοπτικά κανάλια και δημιουργήθηκε μεγάλο σκάνδαλο. Αποκλείστηκα από το διαγωνισμό, ενώ το τραγούδι δεν είχε κυκλοφορήσει επίσημα.
Έχασα μια μεγάλη ευκαιρία και σαν συνθέτης, ίσως τότε γινόταν μια διεθνής επιτυχία και αυτό είναι ένα γεγονός που με έχει στεναχωρήσει πάρα πολύ. Αυτό πραγματικά θα ήθελα να μην είχε συμβεί, θα ήθελα το τραγούδι να είχε εκπροσωπήσει τότε την Ελλάδα γιατί πιστεύω ότι έχασα μια πολύ μεγάλη ευκαιρία.

Πέρσι όμως κάνατε το ντεμπούτο σας στο θέατρο. Θα σας δούμε και φέτος κάπου;
Φέτος θα ανεβάσω μαζί με τον Αλμπέρτο Εσκενάζυ, το κλασικό έργο του Κώστα Μουρσελά, "Εκείνος και εκείνος", από τη γνωστή τηλεοπτική σειρά που είχε κάνει πολύ μεγάλη επιτυχία τη δεκαετία του ‘70 αλλά και αργότερα τη δεκαετία του ‘80 με τον αείμνηστο Βασίλη Διαμαντόπουλο και τον Γιώργο Μιχαλακόπουλο.
Αυτό λοιπόν το ντουέτο Σόλων και Λουκάς στο κλασσικό έργο του Μουρσελά θα ζωντανέψει φέτος θεατρικά απο τις 2 Νοεμβρίου στο θέατρο "Ακάδημος", που είναι ένα κεντρικό θέατρο στην Αθήνα. Είναι πολύ ενδιαφέρον να έρθει ο κόσμος να ακούσει και τα τραγούδια που έχω γράψει ειδικά για τη συγκεκριμένη παράσταση, γιατί όπως είπαμε δισκογραφία δεν υπάρχει αλλά αυτό ήταν για εμένα μια ευκαιρία να γράψω κάποια τραγούδια, τα οποία είναι συνδεδεμένα με την παράσταση και την υπόθεση. Η παράσταση είναι συγκλονιστική, είναι δύο άνθρωποι που σήμερα ζουν ανάμεσά μας, ένα έργο που έχει γραφτεί πριν 40 χρόνια και είναι τόσο σημερινό που είναι απίστευτο. Δύο άνθρωποι που είναι άστεγοι- τι πιο επίκαιρο- που περιπλανιώνται στους δρόμους της Αθήνας και φιλοσοφούν και αποδεικνύονται γίγαντες φιλοσοφίας και απλότητας.