Φόρος πολυτελούς απαξίωσης

Rodiaki NewsRoom

Γράφει ο Θάνος Ζέλκας

Στο μύθο της κότας με τα χρυσά αβγά του Αισώπου, ο ιδιοκτήτης της κότας που γεννά τα χρυσά αυγά, τη σφάζει προκειμένου να βρει στην κοιλιά της το χρυσωρυχείο από το οποίο προέρχονται τα αβγά. Διαπιστώνει όμως ότι δεν υπάρχει τίποτα στην κοιλιά της και ότι σφάζοντάς την έχασε τα πάντα. Κάτι τέτοιο παει να γίνει και στην περίπτωση των μειωμένων συντελεστών ΦΠΑ στα νησιά μας.

Το κράτος κάθε χρόνο εισέπραττε ένα αξιόλογο ποσό κυρίως από όσες επιχειρήσεις δραστηριοποιούνται γύρω από τον τουρισμό, αλλά το γεγονός αυτό φαίνεται πως άνοιξε την όρεξη κάποιων που ζητούν περισσότερα απ' όσα μπορεί αυτός ο τόπος να προσφέρει. Το αποτέλεσμα θα είναι να πνίξουν την “χρυσοφόρα κότα” και να μην εισπράττουν τίποτα στο μέλλον.

Δεν χρειάζεται κάποιου είδους μαθηματική ή οικονομική ευφυία για να κατανοήσει κάποιος πως η έκπτωση στο ΦΠΑ είχε διπλή υπόσταση. Από τη μια είχε ως στόχο να ισοσκελίσει το κόστος της νησιωτικότητας και από την άλλη να καταστήσει το τουριστικό προϊόν της χώρας πιο ελκυστικό οικονομικά έναντι των ανταγωνιστών μας.
Τη στιγμή αυτή το κεντρικό κράτος συνετέλεσε μια πράξη αυτοχειρίας καταργώντας το υφιστάμενο καθεστώς, το οποίο δεν δημιουργούσε αδικίες έναντι των ηπειρωτικών περιοχών αλλά έκανε το ακριβώς αντίθετο.

Αποκαθιστούσε την αδικία που δημιουργείται στις απομακρυσμένες από τον κεντρικό κορμό της χώρας περιοχές. Στα λόγια είναι πολύ εύκολο να θεωρούνται οι νησιώτες ευνοημένοι αλλά ας αναλογιστούν όλοι αυτοί που καλλιεργούν μια τέτοια εσφαλμένη άποψη το κόστος της ζωής σ' ένα νησί.

Δεν γνωρίζουν ότι για τους νησιώτες η πρόσβαση στην υγεία, στη γνώση και στη λεγόμενη κοινωνία των ευκαιριών είναι εξαιρετικά δύσκολη; Είναι λίγες οι φορές που δύσκολα ιατρικά περιστατικά μεταφέρονται σε κεντρικά νοσοκομεία της πρωτεύουσας ελλείψει ιατρών στα δικά μας νοσοκομεία; Είναι ή δεν είναι αλήθεια ότι τα παιδιά που επιτυγχάνουν στην τριτοβάθμια εκπαίδευση αναγκάζονται να μεταβούν στην ηπειρωτική χώρα προκειμένου να σπουδάσουν, επιβαρύνοντας κατά πολύ τον οικογενειακό τους προϋπολογισμό; Είναι ψέμα ότι ένας νησιώτης παραγωγός για να γίνει ανταγωνιστικός έναντι των συναδέλφων του, θα πρέπει να συρρικνώσει το κέρδος του;

Προφανώς μπερδεύουν το κλίμα ευφορίας που επικρατεί στα νησιά από τους τουρίστες με την πραγματικότητα, η οποία είναι εντελώς διαφορετική από αυτή που φαντάζονται. Ακόμα και οι κερδοφόρες τουριστικές επιχειρήσεις λειτουργούν για έξι με επτά μήνες. Αυτό σημαίνει ότι όλοι οι εμπλεκόμενοι θα πρέπει να κάνουν μια τέτοια διαχείριση ώστε να έχουν τα προς το ζειν και για τους “νεκρούς” τουριστικά μήνες. Αν μια τουριστική περίοδος δεν φέρει τα προσδοκόμενα, κάποιοι υποφέρουν πραγματικά.

Φυσικά και δεν πρέπει να ποδοσφαιροποιηθεί αυτή η διαμάχη, αλλά αν το κράτος δεν αποκαταστήσει άμεσα αυτή την αδικία που δημιουργεί αυτή η απόφαση, τότε έχουμε κάθε δικαίωμα ως νησιώτες να προσφύγουμε σε ένδικα μέσα προκειμένου να διεκδικήσουμε το αυτονόητο. Είναι ώρα να καταλάβουν όλοι αυτοί που κάνουν ασκήσεις επί χάρτου ότι σ' αυτά τα νησιά πάνω ζουν άνθρωποι, που πρωτίστως κρατούν ζωντανή την ιδέα του έθνους και που κατά δεύτερον ως νοικοκυραίοι προσπαθούν για το καλύτερο για τις οικογένειές τους.

Αν πάλι δεν πείθονται για του λόγου το αληθές, καλούμε όλους τους άπιστους Θωμάδες να περάσουν το υπόλοιπο του φθινοπώρου και όλο το χειμώνα στα νησιά μας για να διαπιστώσουν ιδίοις όμμασι την αλήθεια. Καλό θα ήταν επίσης όλοι εκείνοι που φέρουν μικρό ή μεγάλο μερίδιο ευθύνης να αφήσουν τους λεονταρισμούς κατά μέρους και να κάνουν επιτέλους σωστά αυτό το οποίο κλήθηκαν να κάνουν.