Οι Ειδήσεις των «οκτώ» οφείλουν να εννοούν και να μην υπονοούν…

Rodiaki NewsRoom

Γράφει o αρχιτέκτονας
Αγαπητός Ξάνθης

Πήγα να παρακολουθήσω τις «ειδήσεις των οκτώ». Βροχή αριθμών, φόροι και Φ.Π.Α, πρόσφυγες να κλαίνε, μνημεία να καταστρέφονται από την μανία των φανατικών μουσουλμάνων, θεομηνίες να ξεκληρίσουν οικισμούς, συντάξεις να μειώνονται, χρόνια υπηρεσίας να αυξάνονται, απολύσεις, ανεργία αλλά στα τόσα και μια ευχάριστη νότα…αύξηση του τουριστικού ρεύματος στη χώρα μας.

Νοιώθω άβολα να ακούω και να βλέπω κοινωνικές τραγωδίες, περιβαλλοντικές καταστροφές, ομοβροντία δυσνόητων οικονομικών μεγεθών και πεταχτά μια «εξισορροπητική»λέξη, την ανάπτυξη.
Δεν είμαι ικανός να αντισταθώ στη μαγεία της τηλεόρασης, το ομολογώ, αλλά δεν μπορώ να μην κριτικάρω το πλήθος των πληροφοριών κα των ρεπορτάζ που πολλές φορές πλήττουν τον προσωπικό χώρο τους καθενός.

Η επιμονή του κειμένου, η επίταση της είδησης, το χρώμα της φωνής του παρουσιαστή συγκλίνουν σε μια μορφή τρομοκρατίας (πιθανά υπερβολικός όρος) στον τηλεθεατή. Όμως η δύναμη της τηλεόρασης πολλές φορές έχει σχολιαστεί, παρά τις παράλληλες απώλειές που δέχεται σήμερα από τα social media.

Ο μεγάλος Γουτεμβέργιος έλεγε όταν νικάει η εικόνα πεθαίνει ο άνθρωπος.
Η σημερινή στυγνή τεχνοκρατία των Μ.Μ.Ε δημιούργησε ένα ιδεολογικό κενό στην πορεία προς ένα πραγματισμό παγκόσμιας οικονομίας που επιζητάει κατευθυνόμενους πολίτες στα κελεύσματα της έγχρωμης εικόνας.

Για αυτό στην πλημμυρίδα των ειδήσεων που απέχουν από την αντικειμενικότητα χρειάζεται η γνώση και ο πλούσιος Λόγος στα οποία στηρίχθηκαν οι αξίες της ελευθερίας και του εξισωτισμού. Η διάκριση και η κοινωνική ταξική διαφορά δομείται μέσα από τις εξουσίες που απορρέουν από τον έλεγχο των κέντρων αποφάσεων. Σε αυτό τον κυκεώνα του νέου παγκόσμιου συστήματος, η προσβολή της αισθητικής και η ανακατάληψη της πνευματικότητας είναι μια παραδοξότητα που αγγίζει και την τηλεόραση.

Η εποχή της ευαισθησίας και της αρμονίας έχει περιοριστεί νικημένη από τις σκληρές εικόνες. Ακόμη και η εικόνα του μικρού προσφυγόπουλου που το ξεβράζει η θάλασσα σε παραλία του Μπόντρουμ (Αλικαρνασσός) στην Τουρκία στην προσπάθεια για μια καλύτερη ζωή για την οικογένεια του στη Δύση, προκαλεί δέος και όφειλε να προβληθεί με στοιχεία ανθρωπισμού και ευγένειας.

Δεν μπορεί να γίνεται εκμετάλλευση για τους δείκτες τηλεθέασης και σχολίων πολιτικής αντιπαράθεσης μιας συγκλονιστικής φωτογραφίας, η οποία βγάζει πόνο και δάκρυ.
Ζητείται δημοσιογραφικό ήθος. Το προϊόν πρέπει να νοεί και να μην υπονοεί.

Λέει ο δημοσιογράφος Μιχάλης Μαστής: «Ο δημοσιογράφος οφείλει να εμπνέει εμπιστοσύνη και να σέβεται τις «πηγές» και τους αναγνώστες, τους ακροατές ή τους τηλεθεατές του. Επιβάλλεται να βάλει τα δυνατά του για να ξεφύγει από το σύνδρομο της «Εισαγγελιοποίησης, της δημαγωγίας και της «Ζουγκλοποίησης» της δημοσιογραφίας. Και οι δύο αυτές σχολές οδηγούν στη γελιοποίηση και στην απαξία».

Κρατώντας τις λέξεις αυτές μπορώ να αναφωνήσω ότι η παρουσία της Αισθητικής προσπαθεί να εισαγάγει νέο τρόπο σκέψης για να ερμηνεύσει το ανθρώπινο, το κοινωνικό και το ιστορικό γίγνεσθαι. Μπορεί να αποτελέσει τη γλώσσα του δικαίου και να καταπολεμήσει τη βία της εικόνας και να μετατρέψει τον homo economicus σε homo humans στη βάση αξιών και ηθικών κανόνων βασιζόμενος στην απομάκρυνση από τον παραγοντισμό και τον καιροσκοπισμό. Η νέα ανθρωπολογία χρειάζεται την απελευθέρωση και την χειραφέτηση του ατόμου στο δρόμο της θεωρητικοποίησης της ευθύνης, της πράξης και της ποίησης.

Το νέο ανθρώπινο πρόταγμα οφείλει να απομακρυνθεί από την απειλή της οικονομίας και τη βιαιότητα του μικρού λόγου. Ο θύμος πρέπει να αντικατασταθεί από την Αισθητική στο πλαίσιο της αναζήτησης της Στροφής για το αληθινό, το αυθεντικό, το ίσο, το γνήσιο, το ωραίο, το δημιουργικό.