Γιώργος Παπαγεωργίου: ο δάσκαλος που έφυγε πρόωρα

Rodiaki NewsRoom

Ο πρόωρος θάνατος του Γιώργου Παπαγεωργίου δεν συγκλόνισε μόνο τους οικείους του, αλλά ολόκληρη την κοινωνία της Ρόδου. Εκείνο όμως που ξεχώρισε στην κηδεία του ήταν ο βουβός πόνος και καημός του πλήθους των μαθητών και φοιτητών, που είχαν την τύχη να έχουν διδαχθεί, μορφωθεί, διαπαιδαγωγηθεί και εμπνευστεί από τον Άνθρωπο και Δάσκαλο Γιώργο Παπαγεωργίου.

Όλοι με μαύρα ρούχα, αγκαλιασμένοι έκλαιγαν όχι μόνο από ευγνωμοσύνη την οποία αισθάνοντο για την μόρφωση και την επιτυχία τους στα Α.Ε.Ι, αλλά για τον τόσο πρόωρο χαμό του δασκάλου τους, για την απώλεια του τόσο χρήσιμου και καλοσυνάτου ανθρώπου.
Και μόνο στο θέαμα αυτών των παιδιών δεν μπορούσε να μην συγκινηθεί, να μην ραγίσει κάθε ανθρώπινη ψυχή.

Δεν ήταν μόνο οι μαθητές του, ήταν και οι γονείς των παιδιών, οι οποίοι ένιωθαν τον δάσκαλο, σαν τον δικό τους άνθρωπο, το δικό τους παιδί που φρόντιζε για τα παιδιά τους και την μόρφωσή τους, όσο κανένας άλλος.

Ο δάσκαλος τους φρόντιζε για την μετάδοση των γνώσεών του, την διαπαιδαγώγηση και την ανάδειξη των παιδιών τους όχι μόνο κατά την ώρα του μαθήματος ή του φροντιστηρίου, φρόντιζε επίσης για την ζωή τους, την συμπεριφορά τους και την διαμόρφωση του χαρακτήρα τους και την εκτός σχολείου διαγωγή και συμπεριφορά τους, ακόμα και κατά τους μήνες των διακοπών.

Δεν ήταν λίγες οι αφηγήσεις τόσων γονιών που άκουσα για την συμβολή του δασκάλου, όχι μόνο στην επιτυχία τους, στις σπουδές τους, αλλά και για την διαμόρφωση του χαρακτήρα των παιδιών τους, από τον άνθρωπο και πραγματικό παιδαγωγό.

Όλες δε οι αφηγήσεις των γονιών, ελέγοντο με βουρκωμένα μάτια και με ένα επαναλαμβανόμενο αλλά και αναπάντητο ερώτημα «γιατί;». Όλα τα παρευρισκόμενα παιδιά έδιναν με τον τρόπο τους και ένα άλλο μήνυμα στους γονείς και τα αδέλφια του Γιώργου, ότι τους αισθάνονται σαν γονείς και αδέλφια δικά τους.

Η οικογένεια του Φίλιππου Παπαγεωργίου αυξήθηκε με όλα τα παιδιά που αισθάνονταν τον Γιώργο σαν δικό τους πατέρα, σαν δικό τους αδελφό. Αυτό και μόνο ας αποτελεί παρηγοριά για την οικογένεια του Γιώργου, ότι τόσα πολλά παιδιά, τόσοι πολλοί άνθρωποι θα χουν μέσα στην ψυχή τους τον Γιώργο, ο οποίος θα τους καθοδηγεί και θα τους εμπνέει στην ζωή τους και στις δύσκολες στιγμές τους.

Ότι ο Γιώργος πρόσφερε τόσα πολλά στην κοινωνία στο σύντομο έστω χρονικό διάστημα της ζωής του και έγινε ένα φωτεινό παράδειγμα προς μίμηση. Τα λίγα αυτά λόγια που δεν μπόρεσα να πω θεώρησα ότι έπρεπε να τα γράψω.

Κων/νος Ιακ. Σαρής
Δικηγόρος