Η απόσυρση των καταθέσεων από τις τράπεζες επιφέρει μεγάλη απώλεια εσόδων του κράτους

Rodiaki NewsRoom

Γράφει ο
Αθανάσιος Δηλανάς
Διπλ. Μηχανολόγος Μηχ.
Πρώην Διευθυντής ΔΕΗ Σορωνής

Η πολιτική αστάθεια είναι ο μεγαλύτερος εχθρός της οικονομίας. Αυτή προκαλείται είτε από παγκόσμια γεγονότα, είτε από εξωτερικά προβλήματα της χώρας μας είτε από κακή εσωτερική πολιτική.

Τα τελευταία 17 με 18 χρόνια η χώρα έζησε δυο φορές τέτοιες καταστάσεις που είχαν την αφορμή τους στο δημόσιο χρέος. Το δημόσιο χρέος εξογκώθηκε διαχρονικά από τα μέσα της 10-ετίας του 1980. Η υπερβολική αύξηση του χρέους έχει 2 βασικές αιτίες.
1. Το λαϊκισμό με τις προεκλογικές υποσχέσεις των πολιτικών και στη συνεχεία στην ασύστολη παροχολογία με δανεικά και
2. Στο κομματικό συνδικαλισμό τον οποίον εξέθρεψαν οι πολιτικοί μας ώστε να έχουν το εργαλείο για να κερδίζουν τις εκλογές.

Όσον αφορά το 1.δυστυχώς σαν πολίτες δεν μπορούμε να καταλάβουμε ότι εάν το κράτος δεν έχει έσοδα για να ικανοποιήσει αυτά που μας υποσχέθηκαν προεκλογικά οι πολιτικοί μας πρέπει να δανεισθεί. Αυτό δυστυχώς δεν ενδιαφέρει το μεγαλύτερο μέρος του λαού μας. Εκείνο που θελει και απαιτεί είναι να βολεύεται ο ίδιος και η οικογένειά του με κάποιους διορισμούς στο δημόσιο, διάφορες άλλες διευκολύνσεις (πολλές φορές παράνομες) και να του γίνεται αύξηση των αποδοχών του. Από την άλλη κανείς δεν θέλει να πληρώνει φόρους . Ούτε ο απλός πολιτης για τα εισοδήματά του ούτε πολλοί επιχειρηματίες, έμποροι, ή αυτοί που παρέχουν υπηρεσίες κλπ οι οποίοι δεν κόβουν αποδείξεις, ενώ εισπράττουν το ΦΠΑ, είτε μερικοί από αυτούς που αν και κόβουν αποδείξεις δεν αποδίδουν το ΦΠΑ στο κράτος.

Αυτά που ανέφερα εδώ είναι ένα μικρό δείγμα της νοοτροπίας μας. Υπάρχουν παρά πολλές αιτίες που αυξάνουν το δημόσιο χρέος όπως π.χ. κακή οργάνωση του κράτους κακοδιαχεί- ριση του δημόσιου χρήματος κ.λ.π. Δεν θα υπεισέλθω στην ανάλυσή τους επειδή θα μακρυγορήσω.

Όσον αφορά το 2 θέλω να πω ότι ο συνδικαλισμός είναι πολύ καλός όταν οι απαιτήσεις του είναι λογικές και ασχολείται με τα πραγματικά θέματα των εργαζομένων. Όχι όμως για να ανεβάζει και κατεβάζει κυβερνήσεις. Δυστυχώς διαχρονικά το δημόσιο χρέος αυξήθηκε από παράλογες και κατευθυνόμενες μακροχρόνιες απεργίες στο δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα.

Και οι απεργίες στο δημόσιο τομέα είχαν σαν αποτέλεσμα την τεράστια οικονομική ζημία του κράτους και την διάλυσή του ενώ οι απεργίες στον ιδιωτικό τομέα είχαν σαν αποτέλεσμα είτε να κλείσουν πολλές επιχειρήσεις είτε να μεταφερθούν στο εξωτερικό. Η απώλεια εσόδων του κράτους ήταν πολύ μεγάλη αλλά και πολλοί άνθρωποι έχασαν τη δουλειά τους. Συγχρόνως η αβεβαιότητα απέτρεψε και αποτρέπει τις ντόπιες και ξένες επενδύσεις. Γιατί λοιπόν απορούμε για την τεράστια ανεργία στη χώρα μας;;;;;

Ας έλθουμε τώρα στις δυο περιόδους πολιτικής αστάθειας που ζήσαμε τα τελευταία 17-18 χρόνια που προανέφερα. Την περίοδο 2007-2009 λόγω και του μεγάλου δανεισμού που έγινε γι’ αυτά που προανέφερα και για τους ολυμπιακούς αγώνες, το χρέος αυξήθηκε υπερβολικά. Ο Γιώργος Α. Παπανδρέου έκανε αυστηρή κριτική στην κυβέρνηση Κώστα Καραμανλή για την μη ικανοποιητική είσπραξη των φόρων και όχι μόνο και με το σύνθημα “λεφτά υπάρχουν” και πολλές υποσχέσεις για παροχές κέρδισε τις εκλογές στις 4 Οκτωβρίου 2009.

Ως πρωθυπουργός ανέφερε στις 6 Νοεμβρίου 2009 για πρώτη φορά για κίνδυνο χρεοκοπίας της χώρας με αποτέλεσμα να αρχίσει η μεγάλη απόσυρση των καταθέσεων από τις τράπεζες και η μεταφορά τους στο εξωτερικό, άλλες με νόμιμο και άλλες με παράνομο τρόπο (βλέπε Λίστα Λαγκάρντ και άλλες λίστες) ενώ πολλά χρήματα κλείστηκαν στα σεντούκια.

Αλλά και πριν το 2009 υπήρξε μεγάλη απόσυρση καταθέσεων λόγω αβεβαιότητας- πολιτικής αστάθειας. Καθ’ όλη την περίοδο αυτής της αστάθειας μέχρι τέλους του 2011 αποσύρθηκαν 74 δισεκατομμύρια ευρώ που θα τοκίζονταν όσο ήταν στις τράπεζες με μέσο επιτόκιο 3,5%. Από τους τόκους αυτού την συγκεκριμένη περίοδο το κράτος θα εισέπραττε το 10% Για καθένα από τα 2 τελευταία χρόνια (2010-2011) οι τόκοι θα ανέρχονταν σε 2,59 δισεκατομμύρια το χρόνο και το 10% που θα έπαιρνε το κράτος θα ήταν 259 εκατομμύρια για 1 χρόνο για τα 2 χρονιά. θα ήταν 518 εκατομμύρια Ευρώ.
Αυτά τα χρήματα χαθήκαν.

Την δεύτερη περίοδο αστάθειας από τον Δεκέμβριο του 2014 με την μη εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας, εκλογές, προεκλογικές υποσχέσεις (Θεσσαλονίκη) προαναγγελλόμενη φοροεπιδρομή, σκίσιμο μνημονίων, αντιευρωπαϊσμό και πολλά άλλα αποσυρθήκαν από τις τράπεζες περί τα 40 δισεκατομμύρια ευρώ από το Δεκέμβριο μέχρι το Φεβρουάριο 2015. Ο μέσος όρος των επιτοκίων καταθέσεων αυτή την περίοδο ήταν 3% και ο φόρος του δημοσίου επί των τόκων των καταθέσεων είναι 15%.

Εάν κάνει κάποιος το λογαριασμό, όπως στην προηγούμενη περίπτωση, για τα 40 δισεκατομμύρια θα διαπιστώσει τα παρακάτω:
Α)Για κάθε δισεκατομμύριο που έφυγε από τις τράπεζες οι τόκοι θα ήταν 30 εκατομμύρια.
Β)Για τα 40 δισεκατομμύρια οι τόκοι θα ήταν 1,2 δισεκατομμύρια.
Γ) το1,2 δισεκατομμύρια τόκων το 15% για τα κράτος θα ήταν 180 εκατομμύρια.
Αυτά χάθηκαν και θα χαθούν και πολλά αλλά επειδή οι καταθέσεις δεν επιστρέφουνε τόσο εύκολα.

Συμπεράσματα:
1) Η ανιδεότητα, ο ερασιτεχνισμός ο λαϊκισμός τα ψέματα και οι φιλοδοξίες κάποιων πολιτικών μας δημιουργούν πολιτική αστάθεια και τεράστια ζημία στην οικονομία
2) Αυτή η ζημία που ανέλυσα και στις 2 παραπάνω περιπτώσεις είναι ένα πολύ μικρό δείγμα που προέρχεται από την πολιτική αστάθεια και το χάσιμο της εμπιστοσύνης τόσο από τις τοπικές κοινωνίες όσο και από τους επενδυτές.
3) Η πολιτική αστάθεια έχει πολύ σοβαρότερες επιπτώσεις στην μη προσέλκυση επενδύσεων και επομένως στην οικονομία και στην ανεργία.