Είναι ανωτερότης να χαιρετάς πρώτος

Rodiaki NewsRoom

Τα τελευταία χρόνια ακούω να λένε: Δεν γνωρίζουμε ούτε το γείτονα του διαμερίσματός μας. Αυτό σημαίνει, ότι δεν ανταλλάσσουν ούτε ένα χαιρετισμό.

Αυτός, κάνει πως δεν βλέπει, για να μη χαιρετήσει. Δεν βλέπω πια ούτε ένα Ροδίτη. Αυτό το εύκολο πράγμα, ο χαιρετισμός, τον έχουμε κάνει το δυσκολότερο πράγμα της κοινωνικής μας ζωής.

Το να χαιρετήσεις πρώτος, ο άλλος το εκτιμά και λέει, τι καλός άνθρωπος, τι ανωτερότητα! Αυτό, μπορεί να είναι και η αρχή μιας πραγματικής φιλίας. Τόσο σημαντική και χρήσιμη στη σημερινή μας ζωή.

Παίρνω το θάρρος να αναφέρω δημοσίως δύο παραδείγματα προσωπικά, που με χαιρέτησαν πρώτοι διά χειραψίας, δείχνοντας την ανωτερότητά τους.

Πρώτη περίπτωση: Παρακολουθούσα από τη θέση των δημοτών κάποια συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου. Πριν την έναρξη του συμβουλίου ήρθε κοντά μου (ήμουν σχεδόν δίπλα του) ο κ. Γεώργιος Υψηλάντης, δημοτικός σύμβουλος και αρχηγός παρατάξεως και με χαιρέτησε πρώτος διά χειραψίας και ανταλλάξαμε δύο λόγια, γιατί άρχιζε το συμβούλιο.

Αισθάνθηκα υπέροχα διά την ανωτερότητα του ανθρώπου αυτού. Την άλλη μέρα, βρήκα το τηλέφωνό του και του είπα: Είναι ανωτερότης να χαιρετάς πρώτος και σ’ ευχαριστώ. Είπαμε και δύο-τρία λόγια ακόμη.

Δεύτερη περίπτωση: Σε μια συγκέντρωση στο Εργατικό Κέντρο (ήταν ένα σεμινάριο διά τα δάνεια) με πλησίασε ο πρόεδρος κ. Σάββας Χατζησάββας και πρώτος με ευχαρίστησε διά χειραψίας και ανταλλάξαμε μερικές ιδέες για τα εργατικά θέματα. Τον ευχαριστώ για την ανωτερότητα που έδειξε. Δεν είχα την ευκαιρία να του το πω προσωπικά. Του το λέγω τώρα δημοσίως.

Ας μεταφερθούμε χρονικά στην παλιά Ρόδο. Τότε όλοι μας διψούσαμε να πούμε την «καλημέρα» μας στον άλλο. Περπατούσαμε στο δρόμο ή κάπου αλλού, αλλά μόλις συναντούσαν τα μάτια του ενός και του άλλου, αμέσως ακουγότανε και από τις δύο πλευρές συγχρόνως «καλημέρα» από καρδιάς. Στην περίπτωση αυτή και οι δύο έδειξαν την ανωτερότητά τους. Αυτή ήταν η Ρόδος.

Γράφει ο Βασίλης Μαυράκης