Ο πρώην πρόεδρος...

Rodiaki NewsRoom

Γενικά, ο “πρώην” στην πολιτική, παρόλο που έχει εκλεγεί και δεύτερη, ίσως και τρίτη φορά, από εκεί και πέρα, σχεδόν δεν τον λαμβάνει κανείς υπόψη του από τους νέους εκλεγμένους.

Γιατί να συμβαίνει αυτό; Δεν ήταν καλός; Δεν πραγματοποίησε έργο; Δεν πέτυχε σε κανένα σημείο των γενικών δραστηριοτήτων; Κάπου θα πέτυχε. Ιδίως όταν δίπλα του έχει ένα ολόκληρο συμβούλιο. Κι όμως, δεν τον λαμβάνει κανένας υπόψη του.

Είναι δυνατόν να μην μπορεί να προσφέρει τη βοήθειά του στον ¨νυν”; (τον τωρινό). Τόσοι πολλοί “πρώην” δεν θα μπορούσαν να προσφέρουν κάτι; Κι όμως, κανείς δεν τους λαμβάνει υπόψη; Γιατί να γίνεται αυτό; Ας το ανακαλύψουν οι “φωστήρες”. Και τίποτα δεν γίνεται και όλα προχωρούν πολύ αρά, έως μηδενικά.

Θυμάμαι τον “πρώην” πρόεδρο του Εργατικού Κέντρου τον κ. Γιάννη Σαρικά. Δεν εξετάζουμε αν συμφωνούσα ή διαφωνούσα μαζί του.

Ήταν ένας καλός αγωνιστής. Γενικά, προσέφερε στον τομέα του. Στο τέλος της επιστολής μου, θα σας πω για ποιο λόγο τον θυμάμαι και έγραψα αυτή την επιστολή. Ήρθε η ώρα να γίνει “πρώην”. Κανείς δεν τον καλεί (απ’ ό,τι γνωρίζω) και κανείς δεν του ζητά τη γνώμη του. Έχω την εντύπωση ότι όλοι μας νομίζουμε ότι είμαστε καλύτεροι των άλλων.

Αυτό το πνεύμα πρέπει ν’ αλλάξει. Ας δούμε τη Ρόδο μας, από την απελευθέρωση και μετά, ας κάνουμε μια τίμια, δίκαιη και ευπρεπή αυτοκριτική και ας καταλάβουμε τι πρέπει να κάνουμε. Τώρα θα σας πω γιατί θυμάμαι το Γιάννη Σαρικά, τον “πρώην” πρόεδρο του Εργατικού Κέντρου. Στις διάφορες παρεμβάσεις του πάντα προσέθετε. «Από το τραπέζι μας λείπουν πολλά πράγματα”.

Όταν το σκέπτομαι αυτό, το χαίρε βάθος αμέτρητο, ένα δάκρυ κυλά...

Γράφει ο Βασίλης Μαυράκης