Η φαντασία στην εξουσία

Rodiaki NewsRoom

Γράφουν ο
Χ. Βουτυράκης

Νέα Δημοκρατία, νέος αρχηγός, νέα αρχή, νέα σωτηρία, νέα μέτρα, όλα νέα, ποιος στη χάρη μας. Αλλά το χρέος παλιό και η δικτατορία των αγορών παλιά και το πολιτικό σύστημα υπηρέτης του χρηματοπιστωτικού συστήματος παλιό. Και η μετάλλαξη των εκλεγμένων βουλευτών, από αντιπροσώπους του λαού σε αντιπροσώπους των αφεντικών, παλιά και οι κολοτούμπες των αντιμνημονιακών αρχηγών προεκλογικά σε μνημονιακούς πρωθυπουργούς μετεκλογικά παλιές.

Τι είναι τελικά νέο, τι παλιό; Γίνεται το κρέας ψάρι; Αυτό τον εμπαιγμό δεν τον αντέχει ο νους. Η Νέα Δημοκρατία είναι νέα ή παμπάλαια και η Δημοκρατία έχει κανένα νόημα, σε μια χώρα που της έχει επιβληθεί ανεπιστρεπτί η δικτατορία των αγορών; Γιατί Δημοκρατία έχομε, όταν η κυβέρνηση είναι κυβέρνηση του λαού για τον λαό και όχι από τον λαό για τους τραπεζίτες και τις αγορές.

Ο Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς (ΣΥΡΙΖΑ) πάλι, που είναι νέος , δηλαδή για «πρώτη φορά Αριστερά», δεν σπά καμιά ρίζα του παλιού πολιτικού συστήματος, αλλά έγινε κλώνος του.. Κάποιοι θέλουν να μας πείσουν, αν είναι δυνατόν, ότι το παλιό εστιατόριο ΝΔ, θα κάμει σακσές στόρυ με νέα διεύθυνση, όταν ο παλιός διευθυντής-σκίστης μνημονίων και κολοτούμπας απέτυχε. Ότι θα πήξει στους πελάτες ενώ διατηρεί όλα τα σάπια τραπέζια, τα βρώμικα τραπεζομάντιλα, τα σκουριασμένα κουζινικά και τα δύσπεπτα μενού που συνταγογραφούν ξένοι τσελεμεντέδες.

Αντίθετα το εστιατόριο ΣΥΡΙΖΑ είναι νέο, με νέο διευθυντή, καθαρό, περιποιημένο αλλά ποτέ τα γκαρσόνια δεν σερβίρουν τα φαγητά που γράφει ο κατάλογος. Άλλα παραγγέλνουν οι πελάτες άλλα τους ετοιμάζει ο Σεφ. Ο νέος Διευθυντής της πολιτικής κουζίνας ΝΔ, είναι γόνος οικογένειας πολιτικών Σεφ με αποδεδειγμένη ικανότητα του πατρός στα μαγειρέματα, και ευελπιστεί να τον ξεπεράσει πράγμα που εύχονται και όλοι οι πελάτες τωρινοί και μελλοντικοί.

Εδώ ταιριάζει η ρήση του Βασιλιά Αντίγονου της Μακεδονίας σε παρόμοια περίσταση.. « Για μένα παιδάκι μου τα αξιώματα δίδονται για ανδραγαθίες, όχι για πατραγαθίες.». Το ίδιο με άλλα λόγια είπε και ο Ελευθέριος Βενιζέλος στενός συγγενής, από παππού, του νέου Σεφ της ΝΔ, όταν στην τότε Βουλή τον πρόσβαλλαν για την ταπεινή καταγωγή του. « Σαν είναι ο τράγος δυνατός δεν τον’ έ στένει η μάντρα, ο άντρας κάνει τη γενιά κι όχι η γενιά τον άντρα».

Κοροϊδεύαμε εμείς οι «δημοκράτες» Έλληνες, τις πρώην «δημοκρατίες» του ανατολικού μπλοκ με τους ισόβιους κυβερνήτες όπως οι αλήστου μνήμης Ζίβκοφ , Τσαουσέσκου κλπ. και τις πρώην βασιλικές δυναστείες του δυτικού μπλοκ που όλες καθαιρέθηκαν και μας, φαίνεται δημοκρατική η διακυβέρνηση μας, από χαρισματικές δυναστείες ελέω βιολογίας!!!

Τέλος πάντων είναι δυνατόν ένας άνθρωπος μόνος, έστω υπεράνθρωπος, να μας βγάλει από την κινούμενη άμμο της οικονομίας που μας καταπίνει κάθε μέρα και περισσότερο; Ιδιαίτερα αν στο τέλμα μας βύθισε η ιδεοληψία του νεοφιλελευθερισμού, θρησκεία των αγορών και όχι των κοινωνιών; Είναι αρκετός ένας άνθρωπος γνωστής νεοφιλελεύθερης παρά-μόρφωσης να μας ανασύρει από την κινούμενη άμμο;

Αν έχει δίκιο ο Βίκτωρ Ουγκώ που είπε ,« Η αντιξοότητα δημιουργεί ανθρώπους και η ευημερία τέρατα», καθώς και ο Μέγας Αλέξανδρος, « ότι δεν λύνεται κόβεται», τότε που είναι ο άνθρωπος εκείνος που αναδείχθηκε μέσα από αντιξοότητες ή που είναι ικανός να κόψει τον δικό μας νεοφιλελεύθερο γόρδιο δεσμό που όλοι γνωρίζομε τώρα πια, ότι δεν λύνεται; Άρα τι θα πράξει ο νέος Διευθυντής της πολιτικής κουζίνας ΝΔ ;

Μα ότι έπραξαν όλοι οι προηγούμενοι, των ανεκπλήρωτων υποσχέσεων. Θα εκτελέσει ακριβώς τις δύσπεπτες συνταγές των Ευρωπαϊκών τσελεμεντέδων που θα του τις επιδώσει μάλιστα ο χρηματοφόρος επιστάτης των κωπηλατών της Γαλέρας Ελλάδας Στουρνάρας, που έπρεπε να είναι φυλακή, κατά τον επίτιμο πρόεδρο του «σκιώδους συμβουλίου της ΕΚΤ», Νόρμπερτ Χέρινγκ. Σωστά θα πει κάποιος.

Μα τότε και ο νέος διευθυντής της νέας πολιτικής κουζίνας ΣΥΡΙΖΑ, είναι ίδιος με τον προηγούμενο. Ενώ δεν είναι γόνος οικογενείας Σεφ και ενώ έχει αντιμετωπίσει αντιξοότητες, άλλα φαγητά του ζήτησαν οι πελάτες για να φάνε στο μαγαζί του και αυτός τους σερβίρει δύσπεπτα νεοφιλελεύθερα φαγητά φτιαγμένα με συνταγές Ευρωπαϊκών τσελεμεντέδων που του επιδίδει ο Στουρνάρας.. Παρά τις ομοιότητες όχι ακριβώς ίδιος .

Ο πρώτος «δεν θέλει και δεν μπορεί» να αντισταθεί στις νεοφιλελεύθερες συνταγές ενώ ο δεύτερος « θέλει μα δεν μπορεί». Και στις δυό περιπτώσεις το αποτέλεσμα για τους πελάτες είναι το ίδιο. Βαρυστομαχιά με κίνδυνο τον θάνατο από γαστρορραγία. Και τους δυό τελικά τους βιάζουν τα αφεντικά αλλά τον πρώτο τον ικανοποιεί ο βιασμός, ενώ ο δεύτερος σκούζει, το αποτέλεσμα όμως για τους πελάτες είναι το ίδιο τελικά.

Αυτός ο Νεοφιλελευθερισμός που μετατρέπει του ανθρώπους σε ζώα για να δουλεύουν, δουλεύουν, δουλεύουν, για να μπορούν να αγοράζουν, αγοράζουν, αγοράζουν, είναι θανατηφόρος τόσο, όσο είναι ηλίθια και εγκληματική η θεωρία του Σόιμπλε και των αφεντικών του αγορών, ότι το ακαθάριστο εθνικό προϊόν (ΑΕΠ) πρέπει συνέχεια να αυξάνεται για να προκόβει μια χώρα. Υπάρχει λοιπόν λύση για να φάμε λίγο γλυκό ψωμί; ΝΑΙ υπάρχει και μπορεί να προκύψει μόνο απ’ αυτούς που έχουν νιώσει στο πετσί τους την απαξίωση, την αναδουλειά ,την πείνα και τον θάνατο.

Απ’ αυτούς που θα χρησιμοποιήσουν την φαντασία τους για την φροντίδα και όχι για την εκμετάλλευση των απλών ανθρώπων. Προϋπόθεση, η αποτίναξη του παραλυτικού φόβου μας, και η κατάργηση του απαξιωμένου πολιτικού συστήματος που ζει από την διαίρεση των πολιτών, σε μαύρους, γαλάζιους, ροζ, πράσινους, κόκκινους, ποταμίσιους, λεβέντες κλπ. Συστήματος, που δεν έχει πια καμιά πιθανότητα να αντιληφθεί τις απαιτήσεις των καιρών και περιορίζεται να υπηρετεί το χρηματοπιστωτικό σύστημα που από Εργαλείο ευημερίας έχει μετατραπεί σε θεό, δυνάστη, δολοφόνο ανθρώπων.

Προϋπόθεση και η αποτίναξη της επίδρασης της διαφήμισης που μέσω των ΜΜΕ, υπηρετεί τον καταναλωτισμό, και η καθιέρωση μιας άλλης παιδείας, που θα διδάσκει την λιτότητα της αφθονίας των παππούδων μας και όχι την εγκληματική λιτότητα των αγορών και του νεοφιλελεύθερου σιναφιού των Σόιμπλε και Μέρκελ. Εύκολο; Όχι, αλλά με αλλαγή του τρόπου ζωής, δυνατόν.. Με ποιο αντάλλαγμα. Την ζωή και την ευτυχία μας.

Αν όχι την δική μας, των παιδιών μας. Και την αξιοπρέπεια του αποδιοπομπαίου τράγου της Ευρώπης του έθνους μας. Μπορούμε να τα καταφέρομαι όλα αυτά καλλίτερα μόνοι μας. Δεν θα είναι η πρώτη φορά. Και κάθε τέτοια φορά τα άλλα έθνη αποφασίζουν πως αφού μπορούν οι μικροί Έλληνες μπορούμε κι εμείς. Έτσι αλλάζει η ροή της Ιστορίας. Φτάνει να καταλάβομε ότι δεν είναι συμπατριώτες, φίλοι και εταίροι όσοι μας κρατούνε δούλους του φόβου και του διλήμματος ή μαζί μας και δούλοι ή μόνοι και πεθαμένοι.