Με ταχύτητα ελαφιού και καρδιά αετού!

Νικήτας Κουσκούσης

Ο βετεράνος ποδοσφαιριστής της Ρόδου και της ΑΕΚ Μανώλης Κώτης «άνοιξε» την καρδιά του στην «Ροδιακή» και μίλησε για το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον του ροδιακού ποδοσφαίρου

Ο Μανώλης Κώτης που γεννήθηκε στις 25 Ιανουαρίου 1955, έγραψε με χρυσά γράμματα το όνομα του στο πάνθεον του ροδίτικου αλλά και του ελληνικού ποδοσφαίρου. Είχε ταχύτητα ελαφιού και καρδιά... «δικέφαλου αετού». Έκανε πολυετή καριέρα στην Α' Εθνική με τα χρώματα τριών διαφορετικών ομάδων, αρχικά στη Ρόδο, μετά στην ΑΕΚ και τέλος στο Αιγάλεω τη Λαμία αλλά και τον Αργοναύτη Νέας Κίου όπως ο ίδιος λέει. Υπήρξε σπουδαίος σκόρερ, πετυχαίνοντας ακριβώς 50 τέρματα σε 147 συνολικά συμμετοχές του στη μεγάλη κατηγορία.

Ο Μανώλης Κώτης σε παιχνίδι με τη φανέλα της ΑΕΚ

Ο Κώττης ξεκίνησε τον αθλητισμό από την ομάδα του χωριού του, τον Απόλλωνα Καλυθιών και σε ηλικία μόλις 17 ετών αποκτήθηκε από τη μεγάλη ομάδα του νησιού τη Ρόδο , που τότε αγωνιζόταν στο πρωτάθλημα της Β΄ Εθνικής. Αγωνίστηκε για αυτήν επί οκτώ συνεχόμενα έτη, κατακτώντας έναν τίτλο πρώτου σκόρερ στην κατηγορία το 1977 με 28 γκολ και ένα πρωτάθλημα νοτίου ομίλου το 1978. Στην πρώτη του χρονιά στην Α΄Εθνική με τα χρώματα της Ρόδου εντυπωσίασε, καθώς αναδείχθηκε δεύτερος σκόρερ στο πρωτάθλημα με 24 γκολ, πίσω από το Θωμά Μαύρο.

Το καλοκαίρι του 1980 μετεγγράφηκε στην ΑΕΚ, αλλά δεν κατάφερε να κερδίσει θέση βασικού και τον Δεκέμβριο του 1981 επέστρεψε στη Ρόδο, όμως έναν ακριβώς χρόνο μετά ξαναγύρισε στην "Ένωση". Το 1983 αναδείχθηκε κυπελλούχος Ελλάδας, ενώ ο ίδιος είχε συνεισφέρει στην πρόκριση στον τελικό, σκοράροντας ένα πολύτιμο γκολ στον πρώτο ημιτελικό εναντίον του Ηρακλή στη Θεσσαλονίκη.

Η καλύτερή του χρονιά στην ΑΕΚ ήταν η περίοδος 1983-84 όταν συμμετείχε σε 25 αγώνες και πέτυχε 5 τέρματα. Ωστόσο το καλοκαίρι του 1984, με τον ερχομό του Χόκαν Σάντμπεργκ έμεινε έξω από τα πλάνα του προπονητή του και το Δεκέμβριο του ίδιου έτους πήγε στο Αιγάλεω. Συνέχισε με την ομάδα των δυτικών προαστίων και την επόμενη περίοδο (1985-86, στη Β΄ Εθνική) αλλά δεν κατάφερε να επανέλθει στην παλιά του φόρμα. Στη συνέχεια αγωνίστηκε στις ΗΠΑ (για έναν χρόνο), στον Ατρόμητο Αθηνών και στη Λαμία και τον Αργοναύτη Ν. Κίου, με τη φανέλα του οποίου έκλεισε την ποδοσφαιρική του διαδρομή (***Πηγή Βικιπαίδεια).

Αυτά για κείνους των οποίων οι μνήμες είναι ξύπνιες ακόμα, αλλά και για τους νέους που απαιτείται να μάθουν ποιος είναι ο Μανώλης Κώτης
Ο ίδιος με χαρά δέχτηκε να μας μιλήσει για κείνη την εποχή, τους μεγάλους συμπαίκτες του αλλά και τις διαφορές που υπάρχουν από εποχή σε εποχή, όπως επίσης και τι πρέπει να γίνει σήμερα για να ξαναγίνει μεγάλο το ποδόσφαιρο στο νησί μας.
Ρεαλιστής, ειλικρινής δεν «κρύβεται» σε καμία περίπτωση και πολλές φορές λέει τα πράγματα με τα όνομα τους.

Ο Μανώλης Κώτης σε μια επιθετική του ενέργεια

-Μανώλη έφυγες στα δεκαεπτά σου από τον Απόλλωνα Καλυθιών κι ήρθες στη Ρόδο. Περίμενες ποτέ πως θα είχες αυτή τη μεγάλη ποδοσφαιρική πορεία;
-Ήταν αυτό ακριβώς το όνειρο του κάθε ποδοσφαιριστή. Να παίξει καλή μπάλα στο τοπικό, να φύγει από την ομάδα του και να πάει στη Ρόδο. Από κει αν ήταν αυτός που έπρεπε, έφευγε για να πάει σε ακόμα πιο μεγάλη ομάδα. Αυτό το όνειρο το δικό μας δεν υπάρχει πια σήμερα. Δεν είναι δυνατόν το όνειρο του καλού ποδοσφαιριστή να είναι ο Παναιτωλικός και άλλες ομάδες αυτού του επιπέδου. Δεν υπάρχει όνειρο εδώ στο δικό μας ποδόσφαιρο. Το όνειρο κι ο στόχος κάθε παιδιού πλέον, είναι να πηγαίνει φέτος σε μια ομάδα και του χρόνου σε μια άλλη, να παίρνουν μερικές χιλιάδες ευρώ και δεν τους ενδιαφέρει να πάνε σε μια μεγάλη ομάδα.

-Το 1977 αναδείχτηκες πρώτος σκόρερ στη Β΄ Εθνική με 28 γκολ κι είχες με τη Ρόδο λαμπρή πορεία. Ποια ομάδα σε κέρδισε περισσότερο σαν χαρακτήρα;
-Στην Α΄ Εθνική βγήκα δεύτερος σκόρερ πίσω από το Θωμά Μαύρο Δεν είναι όμως το θέμα αυτό. Το «ελάφι» έγινε όταν ενώθηκε ο Ροδιακός, ο Δωριέας κι ο Διαγόρας. Εγώ πάντα υποστηρίζω τις δικές μας ομάδες. Ήμουν Ροδιακός μικρός. Όταν ενώθηκε κι έγινε η Ρόδος, έγινα Ρόδος. Και προς Θεού δεν είμαι αντιδιαγορίτης όπως φωνάζουν και λένε ορισμένοι. Εγώ ήμουν ποδοσφαιριστής του νησιού. Έπαιξα επτά χρόνια και δεν έβαλα χρήματα στην τσέπη από αυτή τη μεταγραφή, όταν πήγα στην ΑΕΚ.

Τα πήρε η Ρόδος. Έχει να λέει όλος ο κόσμος για μένα και το ήθος μου στα 61 μου. Εμένα με ενδιαφέρει να βγει μια ομάδα, να παίξει στα μεγάλα σαλόνια κι εγώ να καμαρώνω και να θυμάμαι τα ωραία χρόνια που πέρασα. Να γεμίζει το Δημ. Στάδιο στα παιχνίδια από τις 10 το πρωί. Δεν υπάρχει ωραιότερο πράγμα από αυτή την αίσθηση και δεν την αλλάζω με τίποτα. Την ίδια αγανάκτηση που αισθάνομαι εγώ για το σήμερα, αισθάνεται κι ο κόσμος που με βλέπει και με ρωτάει στο δρόμο. Ούτε κι εκείνος έχει ξαναπατήσει στο γήπεδο.

Φάση από τον αγώνα κυπέλλου ΑΕΚ – Ηρακλής

-Θα υπάρξει ξανά εκείνη η μεγάλη Ρόδος; Με τέτοιο κόσμο στο Δημ. Στάδιο; «Σταφύλια» να κρέμονται ο ένας απ’ τον άλλο για να δουν τη Ρόδο να παίζει μπάλα;
-Θα σου απαντήσω ειλικρινά. Εάν είναι σοβαροί οι διοικούντες τότε θα υπάρξει. Σήμερα μπαίνει ο καθένας σε μια Διοίκηση και νομίζει πως το σωματείο είναι δικό του. Είτε η Ρόδος είτε ο Διαγόρας. Δεν πρόκειται να ξαναϋπάρξει και στο λέω τώρα βάζοντας και την υπογραφή μου αν θέλεις. Λέω την άποψή μου. Ακούω όλο τον κόσμο που μ’ αγαπάει ακόμα, και Διαγορίτες επίσης γιατί πρέπει να τα λέμε αυτά. Στη Ρόδο μ’ έφερε μετάθεση άνθρωπος του Διαγόρα όταν ήμουν φαντάρος.

Παίξαμε με το Διαγόρα και βάζω τρία γκολ και μου λέει «ρε Μανώλη δεν φτάνει που σ’ έφερα με μετάθεση μας έβαλες και τρία γκολ…» Υπήρχε σεβασμός όμως. Έπαιζα μπάλα κι έφερνα μαζί με τους υπόλοιπους παίκτες τον κόσμο στο γήπεδο. Άνθρωποι που πουλούσαν φυστίκια στο γήπεδο έβγαζαν μεροκάματο τότε. Κρεμόντουσαν από τα δέντρα για να μας δουν. Αυτή ήταν η χαρά η δική μου. Δεν ήταν πώς θα βγάλω λεφτά σαν μερικούς σημερινούς που πάνε από δω κι από κει και δεν σέβονται τον εαυτό τους. Διαφορετικών ηλικιών. Να πάμε μια στο Φοίβο, μια στη Ρόδο, μια στο Διαγόρα και αυτό είναι και τελείωσε.

Πανηγύρια στ’ αποδυτήρια με το κύπελλο στα χέρια των παικτών της ΑΕΚ

-Υπηρέτησες και γενικός αρχηγός στην ομάδα που αγάπησες.
-Υπηρέτησα δύο χρόνια την ομάδα που αγάπησα από αυτό το πόστο. Με προσκάλεσαν να το κάνω άνθρωποι σοβαροί. Αυτοί έδιναν τα χρήματα για να λειτουργήσει η ομάδα. Ερχόντουσαν εν τω μεταξύ κάποιοι άλλοι και θεωρούσαν πως η ομάδα είναι κτήμα τους. Δεν είναι έτσι. Το ερώτημα το απευθύνω σε όλους: Γιατί ο Κολοσσός τόσα χρόνια είναι στην Α1; Εκτός του ότι τον έχει αγκαλιάσει όλο το νησί, ξέρω πολύ καλά πως οι παράγοντές του από τώρα ασχολούνται με τον προϋπολογισμό της επόμενης σαιζόν.

Γι’ αυτό είναι στην Α1. Αυτοί αξίζουν συγχαρητήρια. Και πρέπει περισσότερος κόσμος να αγκαλιάσει μια τέτοια προσπάθεια. Αν δεν βρεθούν σοβαροί παράγοντες να ασχοληθούν με το ποδόσφαιρο, δύσκολα θα ξαναστηθεί ομάδα ποδοσφαιρική για μεγάλη κατηγορία. Στο τοπικό δεν ήθελα να πάω για να υπηρετήσω τη Ρόδο. Δεν μπορούσα να αισθανθώ πως η ομάδα που αγάπησα πήγαινε για παράδειγμα στη Σάλακο να αγωνισθεί. Το χωριό είναι μια χαρά και δεν μου φταίει σε τίποτα παρεμπιπτόντως.

Δεν γίνεται να με βρίζουν άνθρωποι που ερχόντουσαν κάποτε στο γήπεδο και φώναζαν Ρόδος και πανηγύριζαν στις νίκες μαζί μου κι έκλαιγαν στις λύπες. Από τα χωριά γινόταν ένας σκοτωμός για να έρθουν να δουν τη Ρόδο. Ξαφνικά άρχισαν να μας βρίζουν. Δεν μπορώ να ανεχτώ κάτι τέτοιο. Δεν υποτιμώ τις μικρές ομάδες γιατί από κει βγήκα κι εγώ. Το ιδανικό μου απλά ήταν να παίξω στη Ρόδο κι από τη Ρόδο το επόμενο σκαλοπάτι ήταν η ΑΕΚ.

-Υπάρχουν σήμερα οι παράγοντες που θα πάρουν στις πλάτες τους μια ομάδα και θα κάνουν με αυτή μια μεγάλη πορεία;
-Φέτος βλέπεις τι γίνεται, παίζει η μια ομάδα με την άλλη, 7-0 το σκορ 8-0 … Όταν κάποτε πήγαινες στο χωριό για μπάλα, έβλεπες 500-1000 ανθρώπους. Τώρα βλέπει κανείς τόσους; Στις μεγάλες μας ομάδες τη Ρόδο και το Διαγόρα 150-200-300… Πρέπει να σοβαρευτούν όλοι. Εμένα μ’ ενδιαφέρει η Ρόδος, το νησί. Γιατί η Κρήτη να έχει ομάδες σε όλες τις κατηγορίες;

Οι Κρητικοί έχουν όμορφα γήπεδα, εμείς εδώ δεν μπορούμε να αξιοποιήσουμε ούτε το γκολφ που πηγαίναμε κάποτε για προπόνηση. Δεν επενδύει κανείς σήμερα για να φτιάξουμε γήπεδο σωστό και να δημιουργήσουμε ομάδα που να το έχει. Το νησί μας δεν υστερεί σε τίποτα. Και ταλέντα έχει. Δεν βγαίνουν όμως έτσι τα ταλέντα…. Πώς βγήκα εγώ, πώς βγήκε ο Δράκος και τα άλλα τα παιδιά που πήγαμε στη Ρόδο; Ας έρθουν και ξένοι, αλλά γιατί να μην μαζευτούν τα Ροδιτόπουλα και να έχουμε σιγά σιγά μια ομάδα σε μεγάλη κατηγορία σωστή. Κι όταν παίζουν εδώ στην ομάδα του τόπου τους, να παίρνουν μεταγραφή σε μια μεγάλη ομάδα, να ακούγεται το νησί ποδοσφαιρικά και η ομάδα η ίδια.

Τώρα έτσι όπως είναι η κατάσταση είναι πολύ δύσκολα τα πράγματα. Δεν υπάρχουν πια επενδυτές. Η Ρόδος πάει να βγει στη Γ΄ Εθνική. Παλαιότερα έδινε χρήματα κι ο Δήμος. Τώρα αυτά κόπηκαν. Ο Χατζηνικήτας ο πρόεδρος του Ιάλυσου ιδρώνει για να βρει χρήματα και να πάει ο Ιάλυσος να παίξει σε εκτός έδρας παιχνίδι. Άλλαξαν προπονητές. Έφυγαν παίκτες. Δεν τον κακολογώ. Καταλαβαίνω τι τραβάει…

Στο Καυτατζόγλειο το 1983 σε αγώνα κυπέλλου με το Μανώλη Κώτη να χρίζεται σκόρερ

-Δεν υπάρχουν παράγοντες…
-Τίποτα…Πρέπει να σοβαρευτούμε. Δεν αξίζει η Ρόδος κι ο Διαγόρας να είναι στο τοπικό. Πολλοί λένε να γίνει μια ομάδα. Εγώ δεν βλέπω να γίνεται. Υπάρχουν κάποιοι που τραβούν από δω και κάποιοι που τραβούν από κει. Μακάρι να γίνει όμως. Θα είμαι ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος. Η ευτυχία μου είναι ο σεβασμός που τρέφει ο κόσμος. Όχι πως δεν μ’ ενδιαφέρουν τα χρήματα, αλλά ο πλούτος μου είναι αυτός.

-Το κεφάλαιο ΑΕΚ;
-Εκείνοι οι άνθρωποι με σέβονται περισσότερο ακόμα κι από τους Ροδίτες. Πήγα και τους βοήθησα και πήραμε ένα Κύπελλο κι ακόμα έχουν να το λένε. Πάντα με καλούν από την ΑΕΚ να πάω και να παίξω με τους παλαίμαχους. Πάω τους βλέπω κι είμαστε φίλοι όλοι. Σέβεται ο ένας τον άλλον, δεν έχει χαθεί η αξία κι η αξιοπρέπεια μεταξύ μας. Και αυτό που πρέπει να πω είναι πως δεν αγιάζει κανείς στον τόπο του. Ο Σκαρτάδος στη Θεσσαλονίκη, ο Παπαϊωάννου στην Κύπρο, ο Αντώνης ο Πίττας στην Κω, όταν του είπα για το σπίτι των παλαιμάχων έκλαψε….

-Μπορεί ο κόσμος να βοηθήσει;
-Ναι, παρά την κρίση ο κόσμος μπορεί να βοηθήσει και το πιστεύω αυτό. Από το υστέρημά του, μπορεί να βγάλει χρήματα από την τσέπη του και να ενισχύσει κάθε προσπάθεια.

Άλλο ένα νικηφόρο παιχνίδι με τη φανέλα της ΑΕΚ. Αριστερά ο Παύλος Παπαϊωάννου

-Πήγες και στην Αμερική….
-Πήγα κι έπαιξα για δυο μήνες. Τερμάτισα την πορεία μου στον Αργοναύτη Ν. Κίου ομάδα προσφυγική. Πολύ καλοί άνθρωποι.

-Ποιο μήνυμα θέλεις να στείλεις σε όλους όσους ασχολούνται με το ποδόσφαιρο στο νησί μας;
-Αυτοί οι παράγοντες που υπάρχουν στη Ρόδο και στο Διαγόρα να σοβαρευτούν και να μαζευτούν και κύρια εκείνοι που έχουν μια οικονομική επιφάνεια και βοηθούν αυτές τις ομάδες να συσπειρωθούν. Δεν θέλω να μειώσω κανέναν. Αυτή είναι η στενοχώρια μου. Η Ρόδος το νησί μου να μην έχει ομάδα σε μεγάλη Κατηγορία.

Χρειάζεται σοβαρότητα. Και να μην σκορπάμε τζάμπα τα λεφτά μας. Αν ο κόσμος το γνωρίζει αυτό θα έρθει στο γήπεδο. Μου λένε όλοι «έχουμε να πατήσουμε από τον Ολυμπιακό». Όταν τους μιλάω και τους αντιπαραθέτω κάποια πράγματα μου λένε «έχεις δίκιο»! Αυτό ήταν κάποτε. Τώρα τι γίνεται;

-Γιατί δεν πάει μπροστά το ελληνικό ποδόσφαιρο;
-Αυτά που ακούτε εσείς σας ικανοποιούν; Να μην κατέβουμε να παίξουμε στο κύπελλο, είναι σοβαρά πράγματα; Με όσα γίνονται κάποιος από το εξωτερικό θα έρθει να παίξει μπάλα στην Ελλάδα; Για όλα φταίνε τα κεφάλια. Έχετε δει κάποια άλλη χώρα να έχει πάρει Euro το 2004 και να έχει διαλύσει όπως εμείς; Να χάνει από το Λουξεμβούργο και τα νησιά Φερόες; Δεν φταίνε οι παίκτες, τα κεφάλια πρέπει να σοβαρευτούν.

-Μανώλη Κώτη σ’ ευχαριστούμε για όλα.
-Εύχομαι ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ σε όλους κι η Ανάσταση του Χριστού να φέρει και την ανάσταση του ποδοσφαίρου μας.
Με την ψυχή του ελαφιού και την καρδιά του αετού, ήταν πάντα ο Μανώλης Κώτης κι έχει μάθει να μην κρύβεται ποτέ του .Η ποδοσφαιρική Ρόδος τον ευχαριστεί για όσα πρόσφερε και συνεχίζει να προσφέρει. Αυτοί οι ποδοσφαιρικοί χαρακτήρες χρειάζονται για να πάει ξανά το ποδόσφαιρο του νησιού μπροστά. Που όταν τους καλέσεις είναι έτοιμοι να βάλουν πλάτες για να ξαναγίνει το νησί μας ξανά ποδοσφαιρικά μεγάλο…

Ο Μανώλης Κώτης ως γενικός αρχηγός στον πάγκο της Ρόδου