Ο ευτελισμός ενός θεσμού από τον «φερόμενο» θεματοφύλακα

Rodiaki NewsRoom

Πλήρης δικαίωση του Προέδρου της Ν.Δ. Κυριάκου Μητσοτάκη να μην υπερψηφίσει την υποψηφιότητα του κ. Παυλόπουλου για ΠτΔ

Γράφει ο
Σάββας Πεταλάς

Η μετατροπή της Προεδρίας της Δημοκρατίας σε πολιτική θεραπαινίδα της εκάστοτε κυβέρνησης, αποτελεί μία εκτροπή πέρα από το θεσμικό ρόλο και την αποστολή που προβλέπει το Σύνταγμα. Στις σημερινές δε συνθήκες, αποτελεί ένα επιπλέον πλήγμα στην δικαιολογημένα τρωθείσα αξιοπιστία του πολιτικού συστήματος και του πολιτικού προσωπικού της χώρας.

Δυστυχώς όμως ο κ. Παυλόπουλος, μέσω δηλώσεων και αμφίσημων απόψεων αλλά και η χρονική συγκυρία που επιλέγει να τις διατυπώσει επιβεβαιώνει τους πλέον καχύποπτους. Διότι πως μπορεί κάποιος καλόπιστος να εξηγήσει ότι κάθε δημόσια παρέμβαση και παρουσία του κ. Παυλόπουλου από τη στιγμή που εξελέγει ΠτΔ, μετά από πρόταση της συγκυβέρνησης, απλά βολεύει τον κ. Τσίπρα πολιτικά; Δυστυχώς μετά και την τελευταία του δήλωση, δείχνει να αδιαφορεί πλέον να τηρήσει και τα προσχήματα προκειμένου να διαφυλάξει το κύρος του θεσμού τον οποίο θα έπρεπε να υπηρετεί.

Μία δήλωση για το νόμισμα που για ακόμα μία φορά απλά αποτέλεσε προπομπό στην επικοινωνιακή παρωδία που προσπαθεί να στήσει η κυβέρνηση του κ. Τσίπρα περί αντίστασης και ενδεχόμενης επιστροφής στη δραχμή. Το περίεργο βέβαια είναι ότι όσοι εκ των συντρόφων του κ. Τσίπρα υποστήριξαν δημόσια την εν λόγω άποψη πέρσι αμέσως μετά το δημοψήφισμα δηλαδή ο κ. Λαφαζάνης, η κ. Κωνσταντοπούλου, ο κ. Λαπαβίτσας εξεδιώχθησαν από το ΣΥΡΙΖΑ.

Ο ίδιος δε ο κ. Παυλόπουλος τότε, είχε ταχθεί αναφανδόν υπέρ της Ευρωπαικής πορείας της χώρας και της παραμονής της στο στενό πυρήνα, ανεξαρτήτως αποτελέσματος. Επιπλέον δήλωνε με νόημα ότι θα χρησιμοποιήσει κάθε θεσμική δυνατότητα για να αποτρέψει ένα τέτοιο ενδεχόμενο υπονοώντας ακόμα και παραίτηση του προκειμένου να προκαλέσει εκλογές.

Τι άλλαξε λοιπόν και σήμερα, επέλεξε ο κ. Παυλόπουλος να προβεί σε μία τέτοια δήλωση με αμφίσημο περιεχόμενο που θυμίζει τους περιβόητους χρησμούς της Πυθίας; Για να διασκεδάσει μάλιστα τις εντυπώσεις που προκάλεσε η δήλωσή του, ο κ. Παυλόπουλος επέλεξε τις διαρροές διευκρινήσεων μέσω κύκλων. Άραγε δικαιολογείται ένας Συνταγματολόγος και δεινός χρήστης της Ελληνικής να προβαίνει σε δηλώσεις με την ιδιότητά του ως ΠτΔ που στην συνέχεια να χρειάζονται ερμηνευτικές διαρροές; Μπορεί να έτυχε ή απλά να πέτυχε;

Κάθε μέρα που περνάει, κάθε δήλωση που κάνει ο κ. Παυλόπουλος αποδεικνύει ότι αδυνατεί να υπηρετήσει το θεσμό που κατέχει με τρόπο που να αποτελεί σημείο αναφοράς για όλους τους Έλληνες.

Οι ερμηνείες για αυτή του στην στάση είναι πολλές και πραγματικά προκαλούν ακόμα περισσότερη φθορά στην αξιοπιστία του πολιτικού και πολιτειακού μας συστήματος. Ορισμένες δε από αυτές που διατυπώνονται ανοιχτά από δημοσιογράφους ραδιοσταθμών εθνικής εμβέλειας και αφορούν αποπληρωμή πολιτικών γραμματίων δεν φρόντισε ο ίδιος ο κ. Παυλόπουλος να τις διαψεύσει με λόγια αλλά και με έργα.

Αδυνατώ λοιπόν να πιστέψω ότι ο κ. Παυλόπουλος ως έγκριτος συνταγματολόγος και εν ενεργεία στέλεχος της Ν.Δ. είχε πρωτοστατήσει παρασκηνιακά στην συγγραφή του καταστατικού του ΣΥΡΙΖΑ προκειμένου να διατηρηθούν τις συνιστώσες χωρίς να «χάνει» το bonus των 50 εδρών.

Δεν διανοούμαι ότι η ανοχή που επέδειξε ο κ. Παυλόπουλος ως αρμόδιος υπουργός στην καταστροφή της Αθήνας το 2008, από τους μπαχαλάκηδες και τους κουκουλοφόρους, με αφορμή τον τραγικό θάνατο ενός εφήβου, αποτέλεσε το δήθεν αριστερό-προοδευτικό πρόκριμα που τον πρότεινε ο κ. Τσίπρας.

Δεν μπορώ να πιστέψω ότι η πρόταση στο πρόσωπο του κ. Παυλόπουλου αποτελεί μέρος μίας ευρύτερης ανίερης παρασκηνιακής συμφωνίας μεταξύ του κ. Τσίπρα και εκείνων που παρασκηνιακά επιθυμούν να ποδηγετήσουν τις πολιτικές εξελίξεις στον αστικό κεντρώο και κεντροδεξιό χώρο.

Από την άλλη είμαι υποχρεωμένος ενώπιων των γεγονότων να αναγνωρίσω ότι ο κ. Κυριάκος Μητσοτάκης έχει δικαιωθεί πλήρως όταν αρνήθηκε για συγκεκριμένους πολιτικούς λόγους που εξέθεσε δημόσια να υπερψηφίσει τον κ Παυλόπουλο ως ΠτΔ.

Άλλωστε τα αστεία εντός των αστικών κομμάτων και ειδικά εντός της Ν.Δ. πρέπει να τελειώνουν με όσους κρυφο-στήριζαν Τσίπρα τον Ιανουάριο και συνεχίζουν να το κάνουν φανερά ή παρασκηνιακά. Αν όλοι αυτοί έδιναν την μάχη τον Ιανουάριο του 2015 η χώρα μπορεί και να είχε γλιτώσει τον ιδεοληπτικό και κυβερνητικό όλεθρο του ΣΥΡΙΖΑ.

Η κρυφή συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να ξεριζωθεί άμεσα. Η πραγματική απειλή δεν είναι ο ΣΥΡΙΖΑ ως κομματικός φορέας αλλά ο εθνικολαικισμός που διατρέχει όλο το πολιτικό φάσμα και αποτελεί την υπερκομματική παρασκηνιακή συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ.

Δεν πρέπει να επιτρέψουμε να «πριονίσουν» επικοινωνιακά και πολιτικά τον τωρινό Πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας και ηγέτη του αστικού χώρου, όπως έκαναν με τους κ.κ. Σαμαρά-Βενιζέλο. Συσπείρωση και κατανόηση ότι πάνω από τη χώρα δεν είναι κανένα πρόσωπο ή φατρία.

Τέλος ειδικά όσοι επικαλούνται τον Εθνάρχη Καραμανλή ο οποίος έβαλε τα θεμέλια της Ευρωπαϊκής πορείας της χώρας είναι τουλάχιστον προκλητικό να στηρίζουν κρυφά και φανερά έναν λαϊκιστή αριστεριστή που θέλει να μετατρέψει την Ελλάδα σε Βενεζουέλα των Βαλκανίων.

Δεν νοείται κάποιος να δηλώνει Καραμανλικός και να κλείνει το μάτι στην πιο επικίνδυνη εθνικά κυβέρνηση μετά από αυτή του Δικτάτορα Ιωαννίδη, η οποία απομακρύνει τη χώρα από την Ευρώπη με την πολιτική της στο προσφυγικό, τα capital-control, τα νέα τρισχειρότερα μνημόνια.

Δεν νοείται κάποιος να δηλώνει Καραμανλικός και να στηρίζει τον κ. Τσίπρα που έκλεινε το μάτι και κάλυπτε πολιτικά τους κουκουλοφόρους όταν έκαιγαν την Αθήνα το 2008 και οι οποίοι πλέον έχουν πάρει ρεπό και δεν εμφανίζονται παρά μόνο αραιά στα Εξάρχεια.

Πάνω από όλα είμαστε Πατριώτες, Φιλοευρωπαίοι και εμπνεόμαστε από τις Ευρωπαϊκές Αρχές και ιδεώδη όπως διατυπώθηκαν και εφαρμόστηκαν από τον εθνάρχη και Ιδρυτή της Νέας Δημοκρατίας.
Γι’ αυτό μία παρεούλα στελεχών δεν δικαιούνται να δηλώνουν περισσότερο Καραμανλικοί από κάθε ένα ψηφοφόρο της Ν.Δ., ειδικά όταν στο παρασκήνιο και το προσκήνιο από πρόθεση ή βλακεία στηρίζουν τον Μαδούρο των Βαλκανίων.!!!

Μονόδρομος απέναντι σε αυτή την περίεργη λυκοφιλία.... είναι η ενότητα και οι συνεργασίες όχι σε εσωκομματικό επίπεδο αλλά με τον ευρύτερο αστικό χώρο. Αυτή είναι η λύση για να σχηματίσουμε την συμμαχία που απαιτείται προκειμένου να τελειώσουμε όχι μόνο με την καταστροφική διακυβέρνηση των εθνικολαϊκιστών, αλλά και την ιδεολογική σπορά τους που εκτείνεται σε όλο το πολιτικό φάσμα.