Καλοκαίρι στην Κάρπαθο: UFO, μακαρούνες και “σεληνιακά” έργα

Rodiaki NewsRoom

Γράφει στο lifo.gr
η Βανέσσα Φερλέ

Τα πολλά και αμείωτα μποφόρ είναι που χαρακτηρίζουν και καθορίζουν την Κάρπαθο. Έντονος και διαρκής άνεμος, όσο πουθενά αλλού, που σε εξωθεί αυτόματα σε μια αίσθηση πτήσης. Στις παραλίες (εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, όπου γίνεται κοσμοσυρροή) δεν στέκεται απολύτως τίποτα.

Αυτό το θέαμα της άδειας παραλίας, χωρίς ομπρέλες, ξαπλώστρες, beach bars, μουσικές, ηλιοθεραπευόμενους, ήταν η αρχή του έρωτα. Η πιο όμορφη παραλία είναι σίγουρα ο Διακόφτης. Πισινοειδής, λευκή άμμος και μια καντίνα για τα απαραίτητα.

Παρ' όλα αυτά, η αγαπημένη μου παραλία είναι το Chickenbay, μια πανέμορφη θαλάσσια παιδική χαρά για windsurf. Κλειστός κόλπος, ρηχά νερά και άπειρος κόσμος (μέσα στη θάλασσα) να παλεύει με τον αέρα. Από παιδάκια μέχρι ηλικιωμένους, σε ένα όργιο από τούμπες, μικροσυγκρούσεις και τα πρώτα πλαναρίσματα. Όλα άκομψα, βρεγμένα, αναμαλλιασμένα και πάρα πολύ αστεία.

Η τοπική new age σπεσιαλιτέ της Καρπάθου είναι το UFO, κάτι σαν σκεπαστή πίτσα-σάντουιτς, στην πιο υγιεινή της εκδοχή, με κοτόπουλο και μαρουλοντομάτα, αλλά και η μεγάλη καφρίλα chicken-parmesan, μια λίμνη από λιωμένο τυρί με κομματάκια κοτόπουλο να επιπλέουν.

Κόλαση και τα δύο, για διαφορετικές περιστάσεις. Το ιδανικό μέρος να το φας είναι η Βella Κarpathos στη Χώρα, με τον πιο αξιολάτρευτο κι εξυπηρετικό ιδιοκτήτη-σερβιτόρο. Σπιτική τυρόπιτα ταψιού από το Edelweiss στη Χώρα. Μελιτίνια (σιροπιαστά γλυκά τυροπιτάκια) από το Κανίσκι στη Χώρα.

Κουλούρες (τοπικό κριτσίνι με γλυκάνισο) από τον φούρνο των Μενετών. Παραδοσιακές χειροποίητες μακαρούνες στην ταβέρνα του Λεντάκη στην Όλυμπο. Τυρόπιτα με γλυκάνισο απ' τον φούρνο της Ολύμπου.

Απ' τα πράγματα που σίγουρα αξίζει να δεις είναι το γήπεδο μπάσκετ της Ολύμπου, χτισμένο πάνω στον γκρεμό, όπως και όλη η Όλυμπος, τα καμπουριασμένα και μονόπαντα απ' τη μάχη με τον αέρα δέντρα στον δρόμο προς την Όλυμπο, οι γκρεμοί αριστερά στον δρόμο από Αφιάρτη προς Αρκάσα, με τέλεια δύση ηλίου που βουτάει στο νερό και θέα την Κάσο, η απογείωση των αεροπλάνων το βράδυ απ' τον δρόμο προς Αγριλαοπόταμο, όπου ο αεροδιάδρομος ευθυγραμμίζεται ακριβώς με τον δρόμο και βλέπεις τα αεροπλάνα να έρχονται καταπάνω σου, τελευταία στιγμή να ανασηκώνονται και να σε προσπερνούν, και, οπωσδήποτε, το υπαίθριο σεληνιακό «έργο μοντέρνας τέχνης» δεξιά στον δρόμο από Αφιάρτη προς Αμμοπή, με τα πολύχρωμα βαμμένα κομμάτια βράχου που έχουν κυλήσει σε ένα χωράφι. Για μένα είναι αδιαπραγμάτευτα το πιο ιδιαίτερο και γοητευτικό μέρος που έχω βρεθεί, που είτε θα το ερωτευτείς κεραυνοβόλα είτε θα το μισήσεις και θα φύγεις τρέχοντας. Συμβατικά αισθήματα δεν χωράνε – γι' αυτό και μόνο είναι σπουδαίο.