«Τον χαρτοπαίχτη και τον εραστή τον σώζει η φυγή»

Rodiaki NewsRoom

Η συμπλήρωση έξι ετών υπό το καθεστώς του μνημονίου, βρίσκει την Ελλάδα, κατά κοινή ομολογία και παραδοχή, σε χειρότερη κατάσταση και σε δυσμενέστερη θέση, από το 2010, δηλαδή από την αφετηρία που ξεκίνησε η εφαρμογή του, παρ’ όλο που η εμπλοκή μας σε όλη αυτή την περιπέτεια, έγινε με αντικειμενικό σκοπό, τη βεβαιότητα και την προσδοκία όχι μόνο της διατήρησης, αλλά και της ανύψωσης της στάθμης του βιοτικού επιπέδου των Ελλήνων, σε σχέση πάντοτε με το 2009, εποχή που φαντάζει πλέον σήμερα ως ειδυλλιακή και άπιαστο όραμα, ενώ οι δανειστές δίνουν την εντύπωση ότι παίζουν με τη δυστυχία μας.

Διαπιστώνουμε ότι, παρά τη θέλησή τους, όλοι οι από το 2010 και εντεύθεν κυβερνώντες, παρά την εκπεφρασμένη δημόσια αντίθεσή τους, έγιναν τελικά «εραστές» του διαβόητου μνημονίου και απεγνωσμένα, εντός των ασφυκτικών και εξαιρετικά περιορισμένων πλαισίων της εκάστοτε αναμενόμενης περιπόθητης «δόσης», προσπαθούν να την κατανείμουν, εν είδει συσσιτίου, στο οποίο προτεραιότητα έχουν οι πολυπληθείς και οι εντονότερα διαμαρτυρόμενοι.

Συμβαίνει να γνωρίζω από πολύ κοντά το φαινόμενο ασφαλισμένου από το 1964, δηλαδή πριν από 52 ολόκληρα χρόνια, του οποίου η αίτηση συνταξιοδότησης λόγω γήρατος παραμένει σε εκκρεμότητα επί 10 περίπου χρόνια, διότι στερείται ομαδικής και μαχητικής υποστήριξης.

Η υπεσχημένη περίφημη σεισάχθεια, δηλαδή η εφαρμογή του νόμου του Σόλωνα που σημαίνει τη ρύθμιση των χρεών, προκειμένου οι καταπιεζόμενοι και βασανιζόμενοι οφειλέτες να ανακουφιστούν από τους στυγνούς δανειστές τοκογλύφους, δεν δημιούργησε δεδικασμένο για όλους, αλλά κρίνεται από τα Δικαστήρια ατομικά και κατά περίπτωση.

Ολόκληρη η Ελλάδα έχει περιέλθει σε κατάσταση εναγώνιας αναμονής και συγκεκριμένα με την κυβέρνηση να περιμένει ως μάννα εξ ουρανού την αβέβαιη πάντα δόση, τους μισθωτούς να προσεύχονται για μη περαιτέρω μείωση των αποδοχών τους και τους συνταξιούχους όχι μόνο με την ίδια ικεσία, αλλά και να αποτελεί πρώτη είδηση στα ΜΜΕ ότι πρόκειται να καταβληθούν οι ήδη και από πολλών ετών χορηγούμενες συντάξεις τους.

Τη βεβαρημένη αυτή ατμόσφαιρα, που θυμίζει την αγωνία του χαρτοπαίχτη και τον φόβο του εραστή, επιτείνουν τα διάφορα τελεσίγραφα και προστάγματα, στα οποία η Ελλάδα έχει και τα μέσα και πολλούς τρόπους να αντιδράσει.

Εξ ιδίας αντιλήψεως, είμαι σε θέση να γνωρίζω ότι η απειλή της φυγής, στο άκουσμα και μόνο της οποίας δανειστές και εταίροι καταλαμβάνονται από τρόμο, διότι, όπως και άλλοτε έχει επισημανθεί, αυτό θα σήμαινε παγκόσμιο «πιστωτικό γεγονός», με δεδομένο ότι η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα είναι αναγκασμένη να εκδώσει νέα χαρτονομίσματα χωρίς την ελληνική λέξη ΕΥΡΩ.

Στην περίπτωση αυτή, το βρετανικό Brexit θα μοιάζει με απαλό χάδι και δεν απαιτείται ιδιαίτερη φιλοσοφία και φαντασία για να δούμε την παγκόσμια αναστάτωση που θα προκληθεί - αφού το ευρώ είναι διεθνούς κυκλοφορίας νόμισμα, ανάλογο του δολαρίου - καθώς και το μεγάλο «δράμα» όχι μόνον των «συγγνωστών» φοροφυγάδων, αλλά και των λωποδυτών όλου του κόσμου, οι οποίοι, θέλοντας και μη, θα αναγκασθούν να εμφανίσουν προς ανταλλαγή τα φυλαγμένα σε πιθανές και απίθανες και μη κρυψώνες χαρτομίσματα.

Απαιτείται η ομόφωνη, σθεναρή και αποφασιστική στάση της Ελλάδας στις διάφορες εντολές και απειλές, οι οποίες καταφανή στόχο έχουν τους μεταξύ μας διαπληκτισμούς και διενέξεις και σύμφωνα με έγκριτο νομικό, αντιγράφουν τον Ρωμαίο Πραίτωρα, ο οποίος παρενέβαινε να δικάσει, αφού προηγουμένως επέβαλλε στους διαδίκους να συμπλακούν.

Γράφει ο πολιτευτής Δωδεκανήσου Ηλίας Κ. Κυπραίος