Γιώργος Χρυσοστόμου: «Τα μικρότερα αδέρφια δεν τα γνωρίζω και πολύ καλά»

Rodiaki NewsRoom

Το χρόνο πίσω γυρνά ο Γιώργος Χρυσοστόμου και θυμάται τα παιδικά του χρόνια. Μεγαλύτερος από τα επτά αδέλφια του, κατά τη διάρκεια της εφηβείας είχε και τον ρόλο του προστάτη. «Μπορεί όσοι βρίσκονται απ΄ έξω να λένε "αααχ, τι ωραία", αλλά είναι δύσκολο. Και τώρα που μεγαλώσαμε, πάλι είναι δύσκολο. Σου αφήνει διαφορά ψυχολογικά κατάλοιπα. Εγώ, για παράδειγμα, δεν μπορώ σε μικρό σπίτι ακριβώς επειδή ήμασταν πολύς κόσμος, μπουκωμένοι.

Πάντα θέλω το σπίτι να έχει λίγα έπιπλα και να είναι μεγάλο», εξομολογείται στο Πρώτο Θέμα και συνεχίζει:
«Υπάρχει βέβαια αγάπη, στήριξη, έρχονται ανιψάκια. Αν και η αλήθεια είναι ότι τα μικρότερα αδέρφια δεν τα γνωρίζω και πολύ καλά. Όταν έφυγα από τη Ρόδο, τον τόπο καταγωγής μου, εγώ ήμουν 18 και το μικρότερο ήταν 8, οπότε... Δεν γνωριζόμαστε πραγματικά. Τώρα σιγά-σιγά γνωριζόμαστε όταν βλεπόμαστε. Κάποια δεν με έχουν δει ποτέ στο θέατρο, με έχουν δει μόνο τα μισά», αποκαλύπτει.

Πώς όμως και αυτή η στριμωγμένη παιδική ηλικία δεν τον οδήγησε στο να ακολουθήσει κάποιο πιο προσοδοφόρο επάγγελμα από αυτό του ηθοποιού και την αβεβαιότητα που το συνοδεύει. «Όταν πήρα την απόφαση να γίνω ηθοποιός είχα την ψευδαίσθηση που έχουν όλοι όσοι ξεκινούν να γίνουν ηθοποιοί. Ότι θα έχω λεφτά.

Παρ' όλα αυτά, δεν το σκέφτηκα πολύ γιατί η επόμενη επιλογή ήταν να γίνω στρατιωτικός, που ναι μεν είχε καλά λεφτά αλλά δεν ήταν αυτό που πραγματικά ήθελα. Δεν με ένοιαζαν αυτά όμως.

Δεν με ενδιαφέρουν τα υλικά αγαθά, δεν ξοδεύω εκεί τα λεφτά μου. Αυτό που ήθελα ήταν να φύγω. Αν ήθελα να γίνω πλούσιος, νομίζω ενστικτωδώς θα είχα οδηγηθεί εκεί, θα είχα επιλέξει κάτι άλλο. Ήξερα τι ήθελα να κάνω από την Ε-ΣΤ δημοτικού.

Όχι, δεν είχαμε ούτε θεατρικούς συλλόγους, ούτε κάτι αντίστοιχο. Το συνειδητοποίησα νωρίς σε συνδυασμό με το "θέλω οπωσδήποτε να φύγω από τη Ρόδο". Μόνος μου άρχισα να βλέπω ότι μου άρεσε ο χορός και ότι μου άρεσε να ακούω σε κασέτες stand up comedians. Άκουγα κάτι τρεις φορές και το ήξερα όλο απέξω. Όπως άλλοι λύνουν εύκολα μια εξίσωση, εγώ μπορούσα να κάνω αυτό.

Να κάνω κόσμο να διασκεδάζει και έπαιρνα την επιβεβαίωση μου έτσι. Δεν ήμουν καλός μαθητής και το πανεπιστήμιο δεν αποτελούσε λύση για μένα. Έψαχνα τρόπο να φύγω από τη θάλασσα. Αυτό. Η θάλασσα για καιρό για μένα ήταν φυλακή. Ήταν το όριο. Όταν έβλεπα τον χάρτη της Ελλάδας, έλεγα "πού θα πάω από δω κάτω;". Έτσι, κατέληγα στο Κρατικό Βορείου Ελλάδος στη Θεσσαλονίκη», λέει ο ηθοποιός.
(Πηγή: gossip-tv.gr)