Κάποιοι πεθαίνουν... για να ζούμε στον (εικονικό) κόσμο μας

Rodiaki NewsRoom

Μέρες παράξενες, περίεργες μέρες... Μέρες που η επαφή με φίλους γίνεται μόνο μέσω pixel και ασύρματου δικτύου, μέρες που αντί για βόλτες σε μπαράκια κάνουμε βόλτες μόνο από forum και κοινότητες online παιχνιδιών, μέρες που ακούμε cookies και αντί για σοκολατένια μπισκότα μας έρχονται στο μυαλό ιστοσελίδες.

Μέρες που παθαίνουμε κρίση πανικού, επειδή δεν έχουμε πρόσβαση στο Facebook την στιγμή που περπατάμε έξω από τα τείχη του μεσσαιωνικού κάστρου μας κι είναι σαν σε παραμύθι.

Εντάξει θα μου πεις,είναι γνωστό πως ζούμε στην εποχή των social media και του διαδικτύου.

Και στο κάτω κάτω δεν βλάπτουμε και κανέναν, θα συνεχίσεις τσαντισμένος....

Αυτό που μάλλον δεν είναι και τόσο γνωστό είναι πως το smartphone σας, αλλά και κάθε προϊόν σύγχρονης τεχνολογίας που χρησιμοιείται για τον διαδικτυακό σας εθισμό σέρνει πίσω του περισσότερους από 4 εκατομμύρια θανάτους στην κεντρική Αφρική. Θάνατοι που είναι ως αποτέλεσμα του εμφυλίου πολέμου που μαίνεται στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό από το 1996 για την απόκτηση του Coltan ή αλλιώς του “ματωμένου χρυσού της Αφρικής”.

Το Coltan είναι η πρώτη ύλη για να παραχθεί το ταντάλιο, που είναι απαραίτητο για την κατασκευή των πυκνωτών χωρίς τους οποίους δεν θα υπήρχαν κινητά τηλέφωνα,ηλεκτρονικοί υπολογιστές,πλάσμα τηλεοράσεις,ψηφιακές κάμερες, GPS και αναρίθμητα άλλα μέσα που κατέχει κάθε “γκατζετάκιας” που σέβεται τον εαυτό του.

Έτσι, λοιπόν, ανήλικα παιδιά μέχρι ηλικιωμένοι παππούδες, που δεν έχουν πιάσει ποτέ στο χέρι τους κινητό τηλέφωνο, δουλεύουν στα ορυχεία σε πρωτόγονες συνθήκες για να περισυλλέξουν το πολυπόθητο κολτάνιο.

Και φυσικά για τις περιοχές αυτές, η δουλεία αυτή είναι μονόδρομος μιας κι εκεί βρίσκεται το 80% του κολτάνιου και είτε με τη θέλησή τους, είτε με τη βία είναι αναγκασμένοι να δουλεύουν για μέρες ολόκληρες στα ορυχεία για ένα δολάριο την ημέρα, τη στιγμή που ένα κιλό Coltan κοστίζει 500 και παραπάνω δολάρια. Κι αν κάποιος από τους σύγχρονους δούλους επιχειρήσει να το σκάσει ή αντισταθεί, τον περιμένει σφαγή και αποκεφαλισμός για παραδειγματισμό. Αλλά κι αν ακόμη κάποιο από τα μικρά παιδιά αρρωστήσει, είναι καταδικασμένο σε θάνατο μέσα στις τρύπες της γης.

Βέβαια ο ΟΗΕ, μπροστά σε αυτό το ανθρώπινο δράμα και την παράνομη εκμετάλλευση των φυσικών πόρων της Λαϊκής Δημοκρατίας του Κονγκό, δεν έμεινε άπραγος. Έτσι πρότεινε την επιβολή εμπάργκο εισαγωγών και εξαγωγών κολτανίου, αλλά όπως ήταν αναμενόμενο οι εταιρείες-κολοσσοί της βιομηχανίας υψηλής τεχνολογίας δεν συμφώνησαν...

Όχι ότι δεν υπολογίζουν καμία ανθρώπινη ζωή μπροστά στο συμφέρον τους, αλλά τους είναι αδύνατον να ελέγξουν από πού έρχεται το κολτάνιο, όταν περνάει από πολλούς διαφορετικούς μεσάζοντες μέχρι να φτάσει στον τελικό προορισμό του.

Κι εμείς συνεχίζουμε ακάθεκτοι να κάνουμε τα πάντα για να εντυπωσιάσουμε στην εικονική μας πραγματικότητα.

Εγκλωβισμένοι, κενοί και αλλαζόνες!

Μέρες παράξενες λοιπόν, περίεργες μέρες....

Γράφει η Nάντια Σαρρή
Δασκάλα ειδικής αγωγής