Διδάγματα από τις παραβολές του Ζακχαίου και των 10 λεπρών

Rodiaki NewsRoom

Γράφει ο πρωτοπρεσβύτερος Κυριάκος Αναστ. Μανέττας
Κληρικός-Εκπαιδευτικός, εφημέριος ιερού ναϋδρίου Αγίας Ειρήνης-Τριών Ιεραρχών Παν/μίου Αιγαίου

Δύο Ευαγγελικές περικοπές συνεχόμενες της περασμένης Κυριακής των Δέκα Λεπρών Ευαγγέλιο (Λουκά ζ’), στίχοι (12-19) και της σημερινής Κυριακή του Ζακχαίου, Ευαγγέλιο (Λουκά ιθ’) στίχοι: (1-10), θα μας απασχολήσουν στην σημερινή μας στήλη από τα διδάγματα που διαχρονικά μας δίνουν. Και οι δύο περικοπές είναι του ίδιου Ευαγγελιστή Λουκά του ιατρού και Έλληνα Αποστόλου.

Η παραβολή των δέκα λεπρών που είναι γνωστή σε όλους μας, εκτός από την μεταδοτική και θανατηφόρα ασθένεια της λέπρας που στην εποχή εκείνη ήτανε επιδημία και χιλιάδες πέθαναν με φρικτό θάνατο γι’αυτό και οι λεπροί βρισκόταν σε εξορία και σε απομόνωση.

Ο Χριστός που τον φώναξαν οι 10 λεπροί άνδρες, τους έστειλε κατά τον Νόμο στους ιερείς, για να γνωματεύσουν ότι ήτανε υγιείς, αντίκρυσαν τον εαυτό τους θεραπευμένο από τις πληγές και τα σαπημένα μέλη του σώματός τους. Έτρεξαν οι εννέα λεπροί αμέσως στα σπίτια τους ένας ένας και αυτός ο Σαμαρείτης γύρισε αμέσως πίσω και έπεσε κατά γης δοξάζοντας και ευχαριστώντας τον Θεό, ότι έγινε από ετοιμοθάνατος και διαργαμμένος, υγιής και ζωντανός.

Το μήνυμα και δίδαγμα της περικοπής αυτής του Ευαγγελίου είναι η δικαιολογημένη απορία του Ιησού Χριστού στον θεραπευθέντα Σαμαρείτη. Καλά 10 λεπροί έγιναν καλά οι άλλοι εννέα που πήγανε; Kαι γιατί μόνο ο αλλογενής Σαμαρείτης, μόνο αυτός γύρισε να δοξάσει τον Θεό; Είναι αλήθεια αδέλφια μου, ότι η αχαριστία είναι κυρίαρχο γνώρισμα όλων των εποχών. Ακόμα και στην εποχή του Θεανθρώπου Χριστού. Η ευγνωμοσύνη θρέφει καρπούς αγιότητας και σωτηρίας.

Ο αχάριστος άνθρωπος είναι εγωιστής και πιστεύει ότι αυτός και μόνο αυτός, αξίζει χωρίς να αισθάνεται την ανάγκη αναγνώρισης από τους άλλους. Πραγματικά δύσκολη η εικόνα αυτή. Εδώ για ένα απλό γιατρό, για μια επέμβαση, για μια θεραπεία στέλνουμε φιλοδωρήματα, ευχαριστήρια, λουλούδια κ.α. Για τον γιατρό των ψυχών και των σωμάτων γιατί τόση περιφρόνηση και αδιαφορία.

Πρέπει όλους μας να μας ανησυχεί αυτή η αδιαφορία, αυτή η παράξενη και αδιάφορη και λυπηρή εικόνα των ανθρώπων, που ζουν στο δικό τους κόσμο χωρίς Θεό και μυστηριακή ζωή. Ο Χριστός χωρίς διακρίσεις εθεράπευσε και τους 10 λεπρούς.

Αν και παντογνώστης δεν τους ξεχώρισε. Εκείνοι όμως οι 9 λεπροί δεν ανταπόδωσαν την αγάπη και την θεραπεία του Χριστού, προς αυτούς. Αντίθετη εικόνα της αχαριστίας έχουμε στην σημερινή παραβολή του τελώνη Ζακχαίου. Στην περιοδεία του Χριστού στην Ιεριχώ, ο αρχιτελώνης Ζακχαίος και πολύ πλούσιος, ποθούσε να δει έστω και από περιέργεια τον Χριστό, αλλά ο πολύς όχλος και ο συνωστισμός δεν του επέτρεπε και ανέβηκε πάνω σε μια συκομουριά, γιατί από εκεί θα περνούσε ο Χριστός και οι μαθητές του.

Ο μικρόσωμος Ζακχαίος, ψεύτης, κλέπτης, άδικος μέχρι χθες δεν περίμενε πολλά πράγματα. Κι’ όμως η αγάπη του Θεού πατέρα έκανε να συναντηθούν τα βλέμματά τους, του Χριστού και του Ζακχαίου και να ακούσει από τον ίδιο τον Χριστό να τον αποκαλεί με το όνομά του “Ζακχαίε κατέβα κάτω γρήγορα γιατί με την θεία θέληση, θα έλθω στο σπίτι σου για την Σωτηρία σου. Χαρά και συγκίνηση στην ψυχή του αμαρτωλού, και άδικου τελώνη Ζακχαίου.

Ο Χριστός τον τίμησε στο σπίτι του παρά τις αντιρρήσεις όλου του κόσμου. Και ακούσανε όλοι τα λόγια της μετάνοιάς του. “Κύριε” είπε στον Χριστό: “Tην μισή μου περιουσία την επιστρέφω πίσω σε όσους αδίκησα και έκλεψα σαν τελώνης με ψέματα και δόλο. Αλλά και σε όσους άδικα εσυκοφάντησα τα επιστρέφω πίσω σε τετραπλάσια”.

Μεγάλη η διδαχή αυτή του Ζακχαίου. Η κλοπή από την συκοφαντία τέσσερις φορές μεγαλύτερη αμαρτία. Η συκοφαντία πίσω από τις πλάτες των αδελφών μας, θεωρείται πρόστυχη και άτιμη αμαρτία και δυστυχώς για την κατάκτηση θέσεων μεγάλων και περίοπτων δυστυχώς τέτοια ύπουλα και βρώμικα μέσα χρησιμοποιούνται. Ακόμα και στον χώρο της πολιτικής, κοινωνικής, επαγγελματικής και εκκλησιαστικής μας ζωής.

Αδίσταχτοι, αμετανόητοι, δοσίλογοι και συκοφάντες κρατούνε τα ηνία σε θέσεις, που θα έπρεπε να κλαίνε και να αναζητούν το έλεος του Θεού όπως ο τελώνης Ζακχαίος.

Έστω και αργά ξύπνησε μια καλή του κρυμμένη πλευρά. Η ταπείνωση και η μετάνοια. Βλέπουμε καθημερινά γύρω μας τί κακά συμβαίνουν, κανείς μας δεν γνωρίζει τί θα μας συμβεί και πώς θα φύγουμε από την μάταια αυτή ζωή. Ας αξιοποιήσουμε αυτή την διδαχή μετάνοιας και σωτηρίας του Ζακχαίου. Και εάν δεν μπορούμε να κάνουμε το καλό, ας μην εμμένουμε στο κακό και στην αμαρτωλή στάση ζωής μας.

Η σωτηρία είναι δεδομένη εφόσον, αναζητήσουμε τους τρόπους και τα μέσα κοντά στην αγιαστική και σωτήρια διαχρονική πορεία της ορθόδοξης εκκλησίας μας και μαρτυρία της. Αμήν.