Αγώνες νυχτερινής πλοήγησης γίνονταν στο θρυλικό σιρκουί της Ρόδου

Αγώνες νυχτερινής πλοήγησης γίνονταν στο θρυλικό σιρκουί της Ρόδου

Αγώνες νυχτερινής πλοήγησης γίνονταν στο θρυλικό σιρκουί της Ρόδου

Μιχάλης Μαστής

ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΚΕ 798 ΦΟΡΕΣ

Μιλά στη «Ροδιακή» ο Κωνσταντίνος Κούκουρας, που πήρε μέρος μαζί με τον Γιώργο Τάχερ

Νυχτερινοί αγώνες πλοήγησης έγιναν στο νησί της Ρόδου το 1967 στις οποίες πήραν μέρος πάνω από 20 αυτοκίνητα στην πλειοψηφία τους Ροδίτες, στο πλαίσιο του σιρκουί, που αποτελούσε μοναδικό γεγονός της εποχής.

Στους νυχτερινούς αυτούς αγώνες, το Νοέμβριο του 1967, πρωταθλητής αναδείχθηκε ως οδηγός ο αείμνηστος Γεώργιος Τάχερ και ως συνοδηγός, αρμόδιος για την διαδρομή, ο συμπολίτης μας κ. Κωνσταντίνος Κούκουρας, πολιτικός μηχανικός στο επάγγελμα.

«Θυμάμαι ακόμα, είπε μιλώντας στη Ροδιακή ο συμπολίτης μας κ. Κωνσταντίνος Κούκουρας, σαν να ήταν τώρα, εκείνο το απόγευμα, πριν από 50 περίπου χρόνια, που κάναμε τη βόλτα μας στο κέντρο της Ρόδου, μαζί με τον αείμνηστο Γιώργο Τάχερ, που είδαμε μια παρέα έξω από το Θέρμαι, γύρω από ένα τραπεζάκι.
Μας ρώτησαν αν θέλαμε να πάρουμε μέρος στους νυχτερινούς αγώνες πλοήγησης. Ξέραμε για το σιρκουί, αλλά για τους νυχτερινούς αγώνες δεν ξέραμε.

Ο Γιώργος Τάχερ, είχε τότε ένα υπέροχο αυτοκίνητο, ένα Citroen χρώματος πράσινο. Δεχθήκαμε και υπογράψαμε.

Μαζί με εμάς ήταν άλλα 20 αυτοκίνητα, όλα με πλήρωμα οδηγό – συνοδηγό. Ο ρόλος ο δικός μας δεν ήταν διακοσμητικός. Εγώ ως πολιτικός μηχανικός, είχα πάρει όλα τα σχέδια της διαδρομής, τα είχα μελετήσει καλά.

Την επόμενη κιόλας μέρα, ξεκινήσαμε με τον Γιώργο Τάχερ τα δρομολόγια, με αργό ρυθμό, στην αρχή. Αποτύπωσα στους χάρτες τους δρόμους με επικίνδυνες στροφές, τα σημεία που έπρεπε να κόψουμε ταχύτητα και τους δρόμους εκείνους που μπορούσαμε αντίστοιχα να αναπτύξουμε ταχύτητα. Ξέραμε ότι αν τη μέρα έπρεπε να προσέχουμε μια φορά, το βράδυ στη διαδρομή αυτή έπρεπε να είμαστε δυο φορές προσεκτικοί.

Ο κος Κωνσταντίνος Κούκουρας και ο Γιώργος Τάχερ, ως πρωταθλητές  του αγώνα νυχτερινής πλοήγησης το Νοέμβριο του 1967Ο κος Κωνσταντίνος Κούκουρας και ο Γιώργος Τάχερ, ως πρωταθλητές του αγώνα νυχτερινής πλοήγησης το Νοέμβριο του 1967


Την διαδρομή σήμερα δεν τη θυμάμαι απολύτως ξεκάθαρα, αλλά θυμάμαι ότι ξεκινούσαμε κάπου από τα Κοσκινού, φτάναμε μέχρι την Ιαλυσό – Τρεις και ξανά στη συνέχεια επιστρέφαμε για τερματισμό στην πόλη της Ρόδου.

Λειτουργήσαμε σαν ομάδα και καταφέραμε. Βγήκαμε με άνεση πρώτοι ! Κι όχι μόνο στον πρώτο αγώνα, αλλά και στον δεύτερο.

Θυμάμαι ακόμα την συγκίνηση και τη χαρά μας»

Είμαι περήφανος για την ιστορία μας
Ο Κωνσταντίνος Κούκουρας, δήλωσε πάντως μιλώντας στη «ΡΟΔΙΑΚΗ» ως εξαιρετικά υπερήφανος για τη Ρόδο και τους Ροδίτες μας.

«Δεν μπορείτε να καταλάβετε – είπε ο ίδιος- πόσες υπέροχες μνήμες έρχονται στο νου μας όταν ακούμε για την ενέργεια αυτή της διοργάνωσης αυτών των αγώνων και πάλι στο νησί μας.

Οι αγώνες αυτοί πρέπει να γίνουν και θα γίνουν. Αν διοργανωθούν μάλιστα σωστά, αν καθιερωθούν, αν το αξιοποιήσουμε σωστά, να ξέρετε ότι σε βάθος χρόνου θα φέρουν στο νησί μας, νέο ποιοτικό τουρισμό από όλο τον κόσμο και κατά συνέπεια, κέρδος στην τοπική μας κοινωνία.

Η Ρόδος μας, αυτό έχει ανάγκη σήμερα – κατέληξε ο κος Κούκουρας: Να μπορέσουμε να αξιοποιήσουμε κάθε τέτοιο κομμάτι της ιστορίας μας, να εφαρμόσουμε νέες ιδέες, και να αφήσουμε στην άκρη τα τυποποιημένα. Αρκετά πια, η Ρόδος μας, μπορεί να τα καταφέρει.»

Διαβάστε ακόμη

Η Παλιά και η Νέα Αγορά της Ρόδου

Η Ρόδος, ο Γρίβας και ο απελευθερωτικός αγώνας της Κύπρου

Δωδεκάνησα: Η Ενσωμάτωση, η ημερομηνία που δεν άλλαξε και μια προσωπική μαρτυρία

Η ιστορία της Αρχαγγελίτισσας Παρασκευής Γιακουμάκη: Στη Στράτα του Προφήτη Ηλία

Σελίδες Ιστορίας: Ο δρόμος των Παθών με τα γλυπτά, ο Σταυρός του Φιλερήμου και η κατάληψη της Μονής στις 20 Σεπτεμβρίου 1947

Τήλος: Οι πρώτοι γάμοι ομοφύλων το 2008, όπως τους έζησαν 3 από τους πρωταγωνιστές τους

Το θωρηκτό Regina Margherita και το κατόρθωμα του δύτη Στάθη Χατζή στην Κάρπαθο

Τότε, τις πρώτες μέρες της Απελευθέρωσης: Η εντολή να καταληφθεί ο Ναός Σαν Τζοβάννι -Ευαγγελισμός, δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ γιατί παραχωρήθηκε κόσμια, χωρίς βία…