Σύμβολο ήθους κι ένας άνθρωπος του αθλητισμού μας

Rodiaki NewsRoom

Ο Ιωάννης Σακελλαρόπουλος αποκαλύπτεται για πρώτη φορά με τη συνέντευξή του στη «Ροδιακή». Το ξεκίνημα από την Πάτρα ως αθλητής στίβου, τα σκληρά χρόνια στην Αυστραλία με την ίδρυση της ποδοσφαιρικής Θύελλας στο Σίδνεϊ και ο ερχομός στη Ρόδο για την ανάδ

Αποτελεί σύμβολο μιας άλλης αθλητικής εποχής στη Ρόδο, πιο ρομαντικής. Ο Ιωάννης Σακελλαρόπουλος ξεκίνησε από την Πάτρα τη δεκαετία του 50’, δίδαξε ήθος ως αθλητής στίβου κατ’ αρχάς και προπονητής, έκανε σκληρές δουλειές στην Αυστραλία εν συνεχεία ως μετανάστης για να επιβιώσει, φτάνοντας πλέον στη Ρόδο όπου ζει έως σήμερα. Στη μοναδική του συνέντευξη, θυμάται τα χρόνια του ως προπονητής στο νησί σε στίβο και μπάσκετ, αλλά πάει και λίγο πιο παλιά όταν ήταν μέλος της λαμπαδηδρομίας για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1956 στη Μελβούρνη. Τη δάδα την έχει φυλάξει ως τώρα, ένα αθλητικό …τοτέμ, το έναυσμα και μια εκκίνηση ώστε να αφήσει το στίγμα του και σε μια άλλη ήπειρο με την ίδρυση της ποδοσφαιρικής Θύελλας στο Σίδνεϊ. Τα λόγια του μετρημένα και σωστά χωρίς στόμφο, με τα οποία σκιαγραφήσαμε την πραγματικότητα μέσα από μια εκπληκτική πορεία με τις χαρές και τις λύπες της. Κι όσον αφορά το ξεκίνημα; Αναφέρουμε απλώς πως τα καρφιά για τα παπούτσια του στίβου τότε, του τα είχε κατασκευάσει πεταλωτής αλόγων…
Ο Ιωάννης Σακελλαρόπουλος αποκαλύπτεται στη Ροδιακή και δίνει μαθήματα ήθους.

Πώς ξεκινήσατε τον αθλητισμό, υπήρχε κίνητρο τότε;
Ο παππούς μου ήταν από τους πρώτους αθλητές στην Παναχαϊκή. Αρκεί να σας πω ότι ήδη από το 1871 έτρεχε σε αγώνες 800μ. Εγώ ξεκίνησα πια σε ηλικία 12-13 ετών και θυμάμαι ότι είχα συμμετάσχει σε αγώνες που διοργάνωνε τότε η Αθλητική Ηχώ. Ασχολήθηκα περισσότερο με τα 5 και 10χλμ., φτάνοντας μάλιστα να διακρίνομαι στα πανελλήνια πρωταθλήματα αφού τερμάτιζα στην πρώτη τετράδα, γι’ αυτό ήμουν μέλος της προεθνικής ομάδας στίβου. Αυτά όλα από το 1954 έως το 1958.

Και στη συνέχεια;
Το 1962 αναχώρησα για την Αυστραλία για βιοποριστικούς λόγους. Ο πατέρας μου τότε δεν ήθελε να μεταναστεύσω. Έτσι, υπηρέτησα πρώτα στην Αεροπορία ενώ μπορούσα λόγω οικογενειακής κατάστασης να απαλλαχθώ, κι εν συνεχεία πήγα στο εξωτερικό. Ήταν δύσκολα χρόνια τότε. Στην αρχή δούλεψα σε χυτήριο μετάλλων κι εν συνεχεία έκανα δύο βάρδιες. Από τις 11 το βράδυ ως τις 7 το πρωί σε εργοστάσιο παρασκευής τροφίμων κι από τις 8 το πρωί ως τις 2 το μεσημέρι σε καθαριστήριο. Όταν πήγαμε εκεί δεν τα βρήκαμε όλα ρόδινα. Αυτά τα δέκα χρόνια που έμεινα, τα χρήματα έβγαιναν πολύ δύσκολα.

Και η σχέση με τη Ρόδο πώς προέκυψε;
Όταν παντρεύτηκα τη γυναίκα μου με καταγωγή από τη Ρόδο ήρθαμε στο νησί αρχικώς και μετά μεταναστεύσαμε πάλι λόγω της δουλειάς μου στην Αυστραλία. Η σύζυγός μου όμως δεν ήθελε να μείνουμε περισσότερο εκεί κι έτσι επιστρέψαμε. Προέκυψε μ’ αυτόν τον τρόπο, λοιπόν η σχέση μου έως τώρα με το νησί. Για να μπορέσω να ζήσω εδώ άνοιξα καθαριστήριο στην περιοχή της Αγίας Αναστασίας.

Οι θρίαμβοι της Θύελλας στην Αυστραλία, έτσι όπως περιγράφονταν στον ελληνόφωνο Τύπο της χώρας

Στην Αυστραλία ασχοληθήκατε με το ποδόσφαιρο και υπήρξατε ιδρυτής ποδοσφαιρικής ομάδας.
Βεβαίως. Όλα ξεκίνησαν με μια ιδέα που είχα όταν παρακολουθούσα κάποιες προπονήσεις ποδοσφαίρου στην Αυστραλία. Τότε αποφάσισα να ιδρύσω το σύλλογο, τη Θύελλα. Ρώτησα τι χρειαζόταν κι έτσι ξεκινήσαμε σιγά σιγά να αγωνιζόμαστε στα ερασιτεχνικά πρωταθλήματα της Αυστραλίας. Στην ομάδα δελτίο είχαν μόνο Έλληνες κι εγώ ήμουν προπονητής στη φυσική κατάσταση. Η πορεία μας ήταν εκπληκτική, μιας και καταφέραμε να φτάσουμε ως την Α’ Κατηγορία των ερασιτεχνών στη χώρα. Η ομάδα κράτησε από το 1962 ως το 1971, όταν και βρισκόμουν εγώ στην Αυστραλία, και για έδρα είχαμε το γήπεδο Μόκεϊ Παρκ, το οποίο διέθετε χλοοτάπητα και δίναμε ένα τυπικό ποσό το χρόνο σαν ενοίκιο. Το διατηρούσαμε πάντα καθαρό όσον αφορά τον αγωνιστικό χώρο και τα αποδυτήρια του. Το συντηρούσαμε, δηλαδή, όπως έπρεπε.

Συνεχίσατε όμως ως προπονητής στη Ρόδο, πια.
Με το που έφτασα στη Ρόδο ξεκίνησα στον Κολοσσό το 1974 μαζί με το Βασίλη Κουγιό στο στίβο ενώ ήμουν βοηθός του και στο μπάσκετ. Τα γήπεδο ήταν ανοικτό και βρισκόταν στο στάδιο «Διαγόρας» όπου προπονούνται και σήμερα τα παιδιά του Κολοσσού στις υποδομές. Όσον αφορά το στίβο, κάναμε προπονήσεις στον ξηρό αγωνιστικό χώρο του ποδοσφαίρου. Έμεινα στον Κολοσσό ως το 1984, και ειδικά στο στίβο είχα πολλούς αθλητές τότε με συμμετοχές σε πανελλήνια πρωταθλήματα και διακρίσεις. Θυμάμαι ήταν ο Παναγιώτης Πασσάλης στο δέκαθλο, ο Βασίλης Κουγιός στο ακόντιο, ο Βασίλης Μαραβέλιας στα 400μ., ο Γιάννης Κουνάκης στα 3000μ., ο Νικήτας Ριζόπουλος στα 5000μ., ο Νίκος Κωνσταντινίδης στα 1500μ., ο Κώστας Μάτσης στα 400 και 800μ., όπως και πολλοί άλλοι. Στο μπάσκετ ήμουν πια ως το 1995 περίπου, αλλά η… αρρώστια του αθλητισμού μού ‘μεινε. Μέχρι και τώρα είμαι κοντά στους αθλητές και δίνω τις συμβουλές μου.

Ο Ιωάννης Σακελλαρόπουλος λαμπαδηδρόμος το 1956 για τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Μελβούρνης

Κατά την πορεία σας ως αθλητής του στίβου ήσασταν και στους λαμπαδηδρόμους για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1956 στη Μελβούρνη.
Ναι. Τότε έπρεπε να είσαι ικανός αθλητής αλλά να έχεις και ήθος για να αποτελέσεις μέλος της λαμπαδηδρομίας. Πήρα εγώ τη δάδα έξω από το Αίγιο και έτρεξα μάλιστα για περισσότερα χιλιόμετρα από τους υπόλοιπους λαμπαδηδρόμους ως μέλος της Παναχαϊκής.

Με τον κατάλληλο εξοπλισμό, φαντάζομαι…
Θέλω εδώ να σας αφηγηθώ μια μικρή και ενδεικτική ιστορία για το τι συνέβαινε τότε. Έχει ενδιαφέρον. Θυμάμαι πως αρχικά ως αθλητής δεν είχα τα ανάλογα παπούτσια με καρφιά. Για να τα αποκτήσει κάποιος έπρεπε να πληρώσει, όμως εγώ λεφτά δεν είχα. Έτσι, πήγα σε πεταλωτή αλόγων, ο οποίος έβαλε τη σόλα σε μια σανίδα και τοποθέτησε κάτι καρφιά τεράστια…

Η δάδα του 1956, όπως την έχει φυλάξει ο Ιωάννης Σακελλαρόπουλος

Η διοίκηση της Θύελλας με τον Τάκη Λουκανίδη στην Αυστραλία το 1969

Στους στρατιωτικούς αγώνες στο Τατόι. Ο Ιωάννης Σακελλαρόπουλος δεξιά.

Ο Ιωάννης Σακελλαρόπουλος (πρώτος όρθιος από δεξιά) με αθλητές στίβου στο στάδιο «Διαγόρας» το 1976

Το 1980 με τις Μαρία Παπούλη (αριστερά) και Στέλλα Ξεπαπαδάκη

Ο Ιωάννης Σακελλαρόπουλος στα γραφεία της «Ροδιακής» για τη συνέντευξη.