Οι Ανεμόμυλοι της Ρόδου

Rodiaki NewsRoom

Γράφει ο Νίκος Μπιλιάς

Περπατώντας πάνω στη γλώσσα του λιμανιού προς το Φάρο συναντάς τους τρεις ανεμόμυλους της Ρόδου.

Φθαρμένοι και γερασμένοι από το πέρασμα του χρόνου, από τα άγρια χτυπήματα του αγέρα μα πιο πολύ από την εγκατάλειψη και την αδιαφορία της Πολιτείας. Ακόμα αντέχουν και αντιστέκονται στις κακουχίες του χρόνου και τα καπρίτσια των ανέμων.

Πόσο όμως ακόμα;

Οταν ήμουν παιδί, θυμάμαι την εποχή που οι Ροδίτες έκαναν τις βόλτες τους στο Μαντράκι.

Οι Μύλοι τότε φούσκωναν τα κάτασπα πανιά τους για να δείξουν τη ζωντάνια τους και να γεμίσουν χαρά στον κόσμο που τους θαύμαζε.

Στην εποχή που ζούμε η ζωή των μύλων έσβησε οριστικά, τα πανιά μαζεύτηκαν και μόνοι γδαρμένες πέτρες έμειναν.

Η δήθεν εξέλιξη τα ισοπέδωσε όλα. Η ίδια εξέλιξη φρόντισε ώστε οι μύλοι όπως και πολλά άλλα να τεθούν στο περιθώριο.

Στα χρόνια της ηλεκτρονικής επανάστασης, οι ανάγκες της πολιτείας έχουν πολλαπλασιαστεί, παράλληλα τα ενδιαφέορντα και οι προτιμήσεις της κοινωνίας έχουν αλλάξει ριζικά. Η αίσθηση του ωραίου, του ρομαντικού έχουν αντικατασταθεί από την σκοπιμότητα και την καθημερινότητα.

Αντιλαμβάνομαι πλήρως ότι τα τελευταία χρόνια η κακοδιαχείριση των πόρων του κράτους, η παράλογη σπατάλη κ.λπ. κ.λπ. οδήγησαν την Ελλάδα στην οικονομική κρίση και στην έλλειψη διαθεσίμων. Και σαφέστατα έχουν περιοριστεί και τα περιθώρια επιλογής.

Ομως κύριε Δήμαρχε!

Οι ανεμόμυλοι είναι ζυμωμένοι με την ιστορία του τόπου μας όπως είναι το κάστρο και το μέγαρο των Ιπποτών. Είναι μνημεία που πρέπει να διατηρούνται και να προβάλλονται.

Το ζωντάνεμα στα πανιά των μύλων είναι μια κίνηση καλής θέλησης καλουδεχούμενη και αξιέπαινη. Το γεγονός αυτό εκτός ότι θα δώσει ομορφιά στο τοπίο, θα μας μεταφέρει και στις παλιές, όμορφες εποχές της Ρόδου και ίσως μοιράσει και μια νότα αισιοδοξίας, στους συνανθρώπους μας.

Γι’ αυτό δώστε πάλι ζωή στους Ανεμόμυλους.
Ευχαριστώ.