«Κρίση Πολιτικού Λόγου» ή «Κρίση Πολιτικού Ήθους»;

Rodiaki NewsRoom

Γράφει η Μαίρη Παπανδρέου

Μήπως είναι καιρός, οι βουλευτές του Ελληνικού μας Κοινοβουλίου, πριν δώσουν τον Καθιερωμένο Όρκο, να «περνούν» TEST Προσωπικότητας και Νοημοσύνης (I.Q,.); Αυτά τα «Ψυχολογικά Tests», ενδεχομένως να ήταν χρήσιμα και για κάποιες άλλες «Υψηλές Δημόσιες Θέσεις», αν π.χ. φέρομε στη μνήμη μας πως «υποψήφιος Δημόσιου λειτουργήματος» πέταξε έξω από αίθουσα, γυναίκα δημοσιογράφο επειδή του έκανε ερώτηση που δεν του άρεσε!

Κάποιοι, επιχειρούν να μετατρέψουν το Κοινοβούλιο, σε «Κυνοβούλιο» και με κανέναν τρόπο δεν πρέπει να τους το επιτρέψουμε, ούτε εμείς οι απλοί πολίτες με την ψήφο μας, ούτε οι Ηθικά και Διανοητικά Υγιείς Βουλευτές μας, όλων των πολιτικών παρατάξεων του Δημοκρατικού τόξου. Για μιάν ακόμα φορά – δυστυχώς – διαπιστώσαμε ότι υπάρχουν και «Ψυχοπαθητικές Προσωπικότητες», σε όλα τα κοινωνικά μας επίπεδα.

Είναι αποδεδειγμένο, ότι το «Ήθος», πηγάζει από το Συναίσθημα και η έλλειψη «συναισθηματικής ισορροπίας» οδηγεί πρώτα σε λεκτικές και ακολούθως σε βίαιες φυσικές επιθέσεις. Είναι εντελώς αδιανόητο, κάποιοι να εκλαμβάνουν την «Πολιτική» ως «χώρο αγώνα χωρίς κανόνες Ηθικής και Ήθους».
Πολλοί αναρωτιόμαστε, ποιά είναι η διάσταση της πολιτικής;

Ο αείμνηστος Καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου Δημήτρης Τσάτσος, δίδασκε τους φοιτητές του στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο: «Η Πολιτική είναι Δημόσια Ευθύνη», που εκφράζεται τόσο από τους πολιτικούς ή υποψήφιους πολιτικούς, όσο και από τους πολίτες.

Σε μια χώρα δημοκρατική και ιδιαίτερα στη δική μας χώρα – το λίκνο της Δημοκρατίας – πρέπει να είμαστε όλοι προσεκτικοί στην επιλογή μας, για τους εκπροσώπους των δημοκρατικών μας θεσμών και για τους «θώκους» της οποιασδήποτε εξουσίας. Τελικά, οι «λασπολόγοι» γρήγορα θα διαπιστώσουν ότι η λάσπη τους, γίνεται μπούμερανγκ που πλήττει τους ίδιους τους λασπολόγους, αλλά η ρυπαρότητά τους, στιγματίζει τον Δημόσιο και Πολιτικό μας Βίο.

Ο «λόγος» των πολιτικών και πολιτικών εκφραστών, πρέπει να είναι περισσότερο κριτικός και όχι επικριτικός. Η ύψιστη έκφραση της Δημοκρατίας είναι οι εκλογές σε όλα τα επίπεδα. Και οι εκλογές σημαίνουν συνειδητοποιημένη ευθύνη των υποψηφίων, αλλά και των ψηφοφόρων. Χαρακτηριστική η παραίνεση του Πλούταρχου: «Άριστη Δημοκρατία, είναι εκείνη όπου δεν επιτρέπει ούτε στους κακούς να άρχουν, ούτε στους καλούς να μην άρχουν» (Επτά Σοφών Συμπόσιο). Η στάση του κου Δένδια, ακτινοβολούσε Ήθος, εσωτερική Δύναμη, Καλλιέργεια και Γνώση, που εκτιμήθηκε ιδιαίτερα. Επίσης και ο εκπρόσωπος το ΠΑΣΟΚ, κ. Χρυσοχοΐδης, ήταν σαφής, λακωνικός με μεστό ηθικό λόγο.

Έχουν όλοι οι πολιτικοί συνειδητοποιήσει ότι πολιτική, δεν είναι σκοπός, αλλά μέσον; Η πολιτική είναι μία αναγκαιότητα για ανάπτυξη και ευημερία. Ο Φ. Πολίτης, είχε πει: «Η Ελλάδα είναι προ παντός έννοια πνευματική κι αν θέλετε η Πατρίδα να ξαναβλαστήσει, πασχίσετε να της δώσετε το περιεχόμενο πνευματικό και να την καταστήσετε πεδίο δράσης του πνεύματος…». Αυτός και μόνον ο λόγος, είναι υπέρ αρκετός για να μην «πετσοκόβομε ή αλλοιώνομε» την Μοναδική Ιστορία του Έθνους μας. Ας έχουν κάποιοι κατά νου, ότι «ελευθερία σκέψης», δεν σημαίνει την κατά σύστημα απόρριψη όλων των άλλων ιδεών.

«Είμαστε αποτέλεσμα της Ιστορίας, αλλά να θυμόμαστε ότι ταυτόχρονα ‘γράφομε Ιστορία’ - τη δική μας Ιστορία, αλλά και της χώρας μας - διότι οι δικές μας επιλογές επηρεάζουν ή και καθορίζουν την επιβίωση του μοναδικού μας Πολιτισμού, την Οικονομία της χώρας μας, το κοινωνικό και το φυσικό μας περιβάλλον, στοιχεία που καθορίζουν την ποιότητα της ζωής όλων μας», έγραψε ο Επιστήμονας Διανοητής του αιώνα μας Έριχ Φρόμ. Πόσοι όμως, έχουμε συνειδητοποιήσει αυτή την βασική «Αρχή»;

Καθημερινά, μας υποτιμούν, και μας υποβιβάζουν πνευματικά και ηθικά, τόσο κάποιοι «πολιτικοί μας εκπρόσωποι», όσο και ΜΜΕ. Ποιος θα το πίστευε, ότι στη χώρα που γεννήθηκε η Δημοκρατία, ο Πολιτισμός, η Φιλοσοφία, οι Τέχνες και τα Γράμματα, θα καταλήγαμε σήμερα στο Κοινοβούλιό μας ν΄ ακούμε από κοινοβουλευτικούς εκπροσώπους του συγκεκριμένου «ακραίου κόμματος», ρυπαρές λέξεις του «υπόκοσμου»;!

Ευτυχώς, ξεσηκώθηκαν και διαμαρτυρήθηκαν όλοι οι εκλεγμένοι εκπρόσωποι Κομμάτων του Δημοκρατικού τόξου. Να θυμόμαστε ότι: «Χαρακτηριζόμαστε από αυτό που λέμε». Κι αναρωτιέμαι, τι σχέση μπορούν να έχουν αυτοί οι εντελώς απαράδεκτοι ποταποί, χυδαίοι τραμπούκοι, υβριστές, με τους Κοινοβουλευτικούς μας εκπροσώπους;

Αυτούς που εξυβρίζουν χρησιμοποιώντας τις πιο βρώμικες και χυδαίες λέξεις, που δολοφονούν, κλέβουν και βωμολοχούν, οι Επιστήμες της Ψυχιατρικής και της Ψυχολογίας, ερμηνεύουν τα αίτια που τους οδηγούν στην ύβρη, τη χειροδικία, στη δολοφονία. Μας εξηγούν ότι είναι άτομα νοσηρά, αρρωστημένα, σχιζοφρενή, ψυχοπαθητικές προσωπικότητες και οι υβριστές έχουν χαμηλή αυτοεκτίμηση, πάσχουν από αίσθημα κατωτερότητας και βρίζοντας τους άλλους (=υποτιμώντας τους), προσπαθούν να τους μειώσουν για να αισθανθούν οι ίδιοι ανώτεροι.

Ο αείμνηστος Π. Κανελλόπουλος, στο βιβλίο του «Ιστορία Ευρωπαϊκού Πνεύματος», έγραψε: «Ελεύθερος είναι μονάχα εκείνος, που αυτοπεριορίζεται και που πειθαρχεί στον Ηθικό Νόμο. Ο ασύδοτος, δεν είν’ ελεύθερος.

Ο ασύδοτος είναι δούλος. Δούλος στα πάθη και στα ένστικτά του, στις ορμές και στη φθαρτή ύπαρξή του». Προφητικά ίσως, ο Γ. Παπανδρέου στις 8 Οκτ. 1961, σε λόγο του στη Θεσσαλονίκη, είχε συμβουλεύσει: «Το Κράτος του Δικαίου, δεν μπορεί να θεμελιωθεί δια το μέλλον, εάν δεν έχει συντελεσθή η ηθική κάθαρσις του παρελθόντος». Κάθαρση και στο Κοινοβούλιό μας χρειάζεται κι όχι μόνον «πρόστιμα».